لحظه شروع راه رفتن کودکان ، یکی از هیجان انگیزترین و به یادماندنی‌ترین لحظات برای والدین است. کودکان از همان ابتدای کودکی ماهیچه‌های خود را با حرکاتی که انجام می‌دهند تقویت کرده و خود را برای برداشتن اولین قدم‌ها آماده می‌کند.
در طول اولین سال زندگی، کودک شما مشغول تقویت عضلات تمام بدن و کار روی هماهنگی آنهاست. او ابتدا نشستن، غلت خوردن و چهار دست‌وپا رفتن را یاد می‌گیرد و بعد به مرور مراحل راه رفتن را طی خواهد کرد. در این مطلب می‌توانید با زمان و سن راه افتادن کودک، مراحل یاد گرفتن راه رفتن، راهکارهایی برای کمک به راه افتادن کودک ، دیر راه رفتن کودک آشنا شوید.
تماشای اولین قدم‌های کودک قطعا تجربه‌ای است که والدین هرگز فراموش نمی‌کنند. زمانی که کودک شروع به راه رفتن می‌کند، این مهارت به‌صورت مرحله‌ای اتفاق می‌افتد که شامل این مراحل است:
پاهای نوزاد برای نگه داشتن وزنش قوی نیستند اما اگر نوزادتان را از زیر بغلش نگه دارید، او پاهایش را آویزان می‌کند و با کف پایش به سطح زمین فشار می‌آورد، تقریباً طوری که انگار راه می‌رود. این یک واکنش رفلکسی و خودکار است و او این کار را فقط تا چند ماه انجام می‌دهد. پس از چند ماه اول تولد، مراحل راه رفتن کودک تقریباً به شکل زیر است:
حدود شش ماهگی: وقتی کودک شش ماهه می‌شود، اگر بگذارید پاهایش را روی ران‌های شما بگذارد، به بالا و پایین ورجه‌ورجه می‌کند. این بالا و پایین پریدن‌ها تا چند ماه آینده فعالیت مورد علاقهٔ او خواهد بود و در همین حین که غلت خوردن، نشستن و چهار دست‌وپا رفتن را می‌آموزد عضلات بیشتری در پای او ایجاد می‌شود.
حدود ۹ تا ۱۰ ماهگی: در حدود ۹ ماهگی کودک احتمالاً به تدریج سعی می‌کند با گرفتن دستش به مبلمان، خودش را به حالت ایستاده دربیاورد، بنابراین اطمینان حاصل کنید که هر وسیله‌ای که در مسیرش است برای تکیه دادن او به اندازهٔ کافی محکم است. اگر شما کودک را با تکیه به مبل به حالت ایستاده دربیاورید، محکم به آن می‌چسبد. در حدود ۹ تا ۱۰ ماهگی نیز کم‌کم یاد می‌گیرد چطور زانوهایش را خم کند و از حالت ایستاده به حالت نشسته دربیاید که این کار سخت‌تر از آن چیزی است که شما فکر می‌کنید.
حدود ۱۲ ماهگی: پس از مهارت پیدا کردن در ایستادن، در حدود ۱۲ ماهگی کودک شروع به راه رفتن با تکیه به وسایل خانه می‌کند و حتی ممکن است بتواند مبلمان را رها کند و بدون تکیه بایستد. در حدود همین سن، کودک احتمالاً می‌تواند خود را خم کند و چمباتمه بزند. وقتی قادر به این کار شد، ممکن است بتواند از حالت ایستاده خم شود و یک اسباب‌بازی را بردارد یا وقتی در حالت راه رفتن نگه داشته شده است چند قدم بردارد. حتی ممکن است درحالی‌که دست شما را گرفته است راه برود، اما احتمالاً تا حداقل چند هفتهٔ دیگر اولین قدم‌های مستقل خود را برنخواهد داشت. بیشتر کودکان آن قدم‌های اول را روی سرپنجه‌ها و با پاهای رو به بیرون برمی‌دارند.
در ۱۲ ماهگی، بسیاری از کودکان به تنهایی و هرچند به شکل متزلزل راه می‌روند. اگر کودک شما هنوز راه رفتن با دست گرفتن به وسایل را متوقف نکرده، تنها به این معناست که یادگیری راه رفتن به شکل مستقل برای او کمی بیشتر طول می‌کشد.
اگر می‌خواهید کودک خود را هدایت کنید تا با قدم زدن به اتاق نشیمن برود، این کار را با گرفتن تنه کودک انجام دهید و دستان او را نگیرید. وقتی از تنه کودک حمایت می‌کنید، به کودک خود کمک می‌کنید راه رفتن طبیعی‌تری داشته باشد و به سمت جلو روی انگشتان پا متمایل نشود. نوزاد باید وزن خود را در کل پای خود از جمله بر روی پاشنه پا توزیع کند تا یک الگوی حرکتی قوی در سراسر پایین تنه او ایجاد شود.
این حرکت به این دلیل مفید است که گرفتن دست کودک در هنگام راه رفتن باعث می‌شود که کودک شما به سمت جلو خم شود و وزن خود را به طور یکنواخت از طریق ساق پا و پاهایش تحمل نمی‌کند. بنابراین مطمئن شوید که به کودک خود اجازه می‌دهید هنگام برداشتن گام‌هایش کنترل داشته باشد؛ حتی اگر در ابتدا خیلی کند باشد.
اگر کودک شما تا ۱۶ ماهگی راه نمی‌رود، نگرانی شما قابل درک است. چراکه شما نمی‌خواهید فرزندتان از سایر کودکان هم سن و سال خود عقب بماند.
اما باید توجه کنید که اگر کودک شما در ۱۶ ماهگی قادر به راه رفتن نیست، ممکن است بتواند مهارت‌های حرکتی دیگری مانند ایستادن به تنهایی، بالا کشیدن خود روی مبلمان و بالا و پایین پریدن را بدون مشکل انجام دهد. این‌ها نشان می‌دهند که مهارت‌های حرکتی کودک شما در حال تکامل است. بنابراین، به‌زودی شاهد اولین قدم‌های او خواهید بود.
همچنین مهم است که بدانید برخی از نوزادانی که نارس به دنیا می‌آیند دیرتر از کودکان هم‌سن خود شروع به راه رفتن می‌کنند. اگر کودک شما نارس بود، فوراً از ناتوانی او در راه رفتن وحشت نکنید.
برخی از کودکان بروز مهارت‌های حرکتی خود را به تاخیر می‌اندازند که باعث می‌شود کمی دیرتر از بقیه راه بیافتند.
دلایل زیادی برای این نوع تاخیر وجود دارد که صرفاً به شخصیت کودک مربوط می‌شوند. ترس کودک از راه رفتن می‌تواند مانع از احساس اعتمادبه‌نفس کافی برای بروز مهارت‌های حرکتی شود.
هیپوتونیا وضعیتی است که در آن فرد کنترل کمتری بر بدن خود دارند. اصولا بچه‌ای که علائم هیپوتونی دارد با اختلال تاخیر در راه افتادن کودکان نیز مواجه می‌شود. این وضعیت ممکن است در اثر آسیب مغزی ایجاد شود. همچنین ممکن است ناشی از اختلالات عضلانی، ناهنجاری اعصاب مربوط به ماهیچه‌ها یا عفونت باشد.
در سایر زمینه‌های مهارت حرکتی، برخی از کودکان دچار ناتوانی یادگیری هستند که باعث تاخیر در راه رفتن می‌شود. اینجاست که یک فیزیوتراپیست برتر و عالی می‌تواند به آموزش این مهارت‌ها و ایجاد قدرت کافی برای شروع راه رفتن کودک کمک کند. بنابراین نمی‌توان تاثیر آموزش راه رفتن به کودک را نادیده گرفت!
هنوز بر روی استفاده کردن یا استفاده نکردن کودک از روروئک اختلاف نظر وجود دارد. چون به خاطر روال فیزیولوژیک ، کودک در هر صورت راه می رود. اما والدین نباید اصرار کنند که کودک زود تر از موعد به راه بیافتدو تنها زمانی را برای بازی کردن با رورئک ، او را سوار بر آن کنند. زیرا راه رفتن نادرست کودک با روروئک ، شاید موجب تاثیر بد بر روی راسته استخوان ساق پا و فضای مفصلی ران کودک داشته باشد .
رورئک ، عادت های حسی خوبی در کودک به وجود نمی آورد.زیرا فقط پنجه پای کودک به هنگام راه رفتن با زمین در تماس بوده و تنها از آن نقطه دریافت حسی دارد.حین استفاده کودک از روروئک باید ارتفاع مناسبی برای آن تنظیم کرده تا کودک به راه رفتن با نوک پنجه ها عادت نکند.زمانی که بچه ها در رورئک راه می روند حالت بدن آنها طوری است که گویی می خواهند به بغل کسی پرت شوند و بیشتر روی نوک پا راه می روند. بنابر این روروئک کمک زیادی به راه رفتن آنها نمی کند. به خاطر همین موضوع ، استفاده از روروئک خطراتی مانند چپ کردن و افتادن هم برای بچه ها به همراه دارد.
نی نی سایت
۳ ماه پیش
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها