خورشید زندگی. تولدت مبارک!

تاریخچه روز جهانی مادر

بعضی روز‌ها در تقویم بهانه‌ای برای یادآوری هستن. یک رویداد یا گرامی داشتن فردی در زندگی‌مون. یکی از این روز‌ها، روز جهانی مادره که متعلق به تمام مادران دنیاست. در کشور‌های مختلف روز‌های ۱۰ تا ۱۵ ماه مه مصادف با ۲۱ تا ۲۶ اردیبهشت با عنوان روز مادر نام‌گذاری شده. تاریخچه روز جهانی مادر به قرن نوزدهم بر می‌گرده. در نخستین سال‌های دهه ۱۸۵۰ یک فعال امور زنان به نام «اَن ریوس جارویس» انجمن‌هایی رو با نام فعالیت‌های روز مادر تشکیل داد. هدف این انجمن‌ها کمک به سربازان مجروح جنگ بود. بعد از جنگ، جارویس و زن‌های دیگه‌ی این انجمن‌ها، روز دوستی مادران رو راه انداختن.

هدف این انجمن‌ها کمک به صلح و نزدیک کردن دشمنان سابق به همدیگر بود. یکی از زن‌های فعال در این انجمن‌ها به نام «جولیا وارد هاو» در سال ۱۸۷۰ بیانیه روز مادر رو منتشر کرد که خیلی مورد استقبال قرار گرفت. این بیانیه درمورد این بود که زنان نقش سیاسی فعال‌تری برای ترویج صلح به عهده بگیرن. دختر جارویس به نام «آنا جارویس» بعد از مرگ مادرش تلاش‌های بسیاری برای برگزاری این روز کرد. درنهایت رئیس‌جمهور وقت آمریکا به صورت رسمی دومین یکشنبه ماه می‌رو از سال ۱۹۱۴ روز مادر اعلام کرد. از آن روز به بعد هر سال ۱۲ می‌را به عنوان روز جهانی مادر جشن می‌گیرن.

شکی نیست که مادر شدن، تجربه‌ای شگفت‌انگیزیه و زنان در همه تاریخ برای توانایی به دنیا آوردن یک انسان دیگر، مورد احترام و حتی مقدس شمرده شدن.

مسئولیت مادری یکی از مهم‌ترین نقش‌هاییه که یک زن یا مادر در طول زندگی خود می‌تونه به عهده بگیره. نقش مادر در زندگی بچه‌ها، امری انکار ناپذیره و مادر باید نقش مادری خودشو، به موقع ایفا کنه.

شنیده بودم جایی می‌گفتن مادر مثل خورشیده و سیاره‌های اطرافش فرزندانش هستن. با توجه به این تعریف مرخصی یک‌روزه مادر در نقش خورشید منجر به عواقب وحشتناکی برای سیارات خواهد شد. هیچ کجای جهان نمی‌شه بدون نور و گرمای خورشید زندگی کرد.

برای مادر...

امروز روزیه که «منِ فرزند» به «مادر» فکر می‌کنم و دوباره بعد از امروز «مادر» و زحمت‌هایی که می‌کشه رو فراموش می‌کنم و به کار و زندگی مشغول می‌شم. این‌ها همه در حالی اتفاق می‌افته که «مادر» هر لحظه به من فکر می‌کنه، کار و زندگی مادر «ما» هستیم. این مادره: سرشار از عشق، ایثار، محبت، زیبایی، خوبی و مهربانی

این مادره که در زمان کمبودها، از سهم خودش می‌گذشت. مادری که با هر مریضی ما جان می‌داد. این مادره که از هزاران آرزو و خواسته خود گذشت تا آرزوی ما رو برآورده کنه و بزرگترین آرزوش لبخند و شادی ما شد.

مادر بودنش امیده و نبودنش...