پزشکی هسته ای ترکیبی از رشته‌های شیمی، فیزیک، ریاضی، فناوری کامپیوتری و علم پزشکی است. رشته پزشکی هسته ای روش‌ها و رویکردهای نوینی برای تشخیص و درمان بیماری‌ها ابداع کرده است که پزشکان و متخصصان را قادر می‌سازد با کمترین آسیب و عوارض، فعالیت‌های داخلی بدن بیمار را در حد جزئیات مولکولی مشاهده کنند. به این شیوه، دقت و صحت تشخیص و همچنین برنامه‌ریزی برای درمان بیمار بسیار کارآمدتر می‌شود. اگر پزشک شما برای تشخیص بهتر روشی از پزشکی هسته ای را پیشنهاد کرده است یا صرفا درباره رشته پزشکی هسته ای کنجکاوید، پیشنهاد می‌کنیم در ادامه این مقاله ما را همراهی کنید.
پزشکی هسته ای به تکنولوژی استفاده از رادیوداروها (radiopharmaceutical) و ردیاب‌های رادیواکتیو (radiotracer) برای مشاهده عملکرد درونی بدن انسان گفته می‌شود. رادیوداروها و ردیاب‌های رادیواکتیو (رادیوتریسرها) محصولاتی رادیواکتیوی هستند که به پزشکان و متخصصان کمک می‌کنند مشکل، بیماری یا اختلال داخلی بدن بیمار را دقیق‌تر، راحت‌تر و سریع‌تر تشخیص دهند و ارزیابی کنند. علاوه بر این، این محصولات برای درمان بیماری‌ها هم کاربردهای متعددی دارند.
در روش‌های پزشکی هسته ای، همچون اسکن رادیواکتیو، مقادیر بسیار اندکی از رادیوتریسرها از طریق تزریق، بلع یا استنشاق گازی بی‌خطر وارد بدن بیمار می‌شوند و در ناحیه مدنظر تجمع می‌یابند. سپس متخصص با استفاده از دستگاه‌های ویژه‌ای از ناحیه آسیب‌دیده بیمار تصویربرداری می‌کند. آزمایش‌های مبتنی بر پزشکی هسته‌ای برای تشخیص، ارزیابی و درمان بیماری‌های مختلفی مفیدند از جمله:
از آنجا که اشعه ایکس از بافت نرم همچون ماهیچه‌ها و عروق خونی عبور می‌کند، تصویربرداری و مشاهده این نواحی بدون ماده‌ای که کنتراست تصویر را افزایش دهد، دشوار می‌شود. مواد رادیواکتیو به‌عنوان ماده کنتراست‌زا (ماده حاجب) عمل می‌کنند و وضوح و دقت تصاویر را افزایش می‌دهند. به‌این‌ترتیب، متخصص می‌تواند بیماری را در مراحل اولیه تشخیص بدهد، درمان را به سلول‌های مشخصی محدود کند و بر واکنش بدن بیمار به درمان نظارت بیشتری داشته باشد.
پزشکی هسته ای برای ارزیابی، تشخیص و درمان موارد متعددی به کار گرفته می‌شود. برخی از کاربردهای پزشکی هسته ای تشخیص و ارزیابی میزان واکنش به درمان بیماری‌های مهم‌اند، مانند:
ارزیابی و تشخیص مشکلات عفونی و التهابی در استخوان‌ها، مفاصل، اندام‌های داخلی همچون کیسه صفرا و تیروئید، غدد فوق‌کلیوی و اختلالات سلول‌های خونی هم دیگر کاربردهای تکنولوژی پزشکی هسته ای هستند.
تکنولوژی پزشکی هسته ای می‌تواند با کمترین عوارض جانبی هنگام بررسی اعضای حیاتی بدن همچون قلب، ریه، مغز و کلیه روند تشخیص و شروع درمان را بسیار سریع‌تر و راحت‌تر کند. مثلا برای عضوی حیاتی همچون قلب، دستگاه‌های ویژه پزشکی هسته ای می‌توانند چنین امکاناتی را فراهم کنند:
اسکن ریه برای یافتن مشکلات تنفسی، تشخیص نیاز به پیوند ریه و واکنش بدن بیمار به پیوند برخی از مزایای پزشکی هسته‌ای برای عضو حیاتی دیگر بدن یعنی ریه‌ها هستند.
همچنین رشته پزشکی هسته ای گام مهمی برای بررسی زودهنگام ناهنجاری‌های مغزی در بیماران مبتلا به تشنج و آلزایمر، شناسایی مناطق آسیب‌دیده مغز، بررسی ناهنجاری‌ها در در بیماران مشکوک به بیماری پارکینسون یا سایر اختلالات حرکتی و همچنین تشخیص بهترین مکان برای بیوپسی (نمونه‌برداری) برداشته است.
اغلب این تشخیص‌ها به‌کمک دو روش تصویربرداری پرکاربرد مبتنی بر پزشکی هسته ای، یعنی تصویربرداری کامپیوتری با انتشار تک‌فوتون (Single Photon Emission Computed Tomography) یا به‌اختصار SPECT و تصویربرداری با انتشار پوزیترون (Positron Emission Tomography) یا به‌اختصار PET انجام می‌شوند. در ادامه، با عملکرد این روش‌ها بیشتر آشنا می‌شویم.
اگر پزشکتان روشی مثل تصویربرداری هسته ای را به شما پیشنهاد کرده است، اصلا نیازی نیست نگران باشید. در این بخش، نکات لازم را برایتان شرح می‌دهیم.
تصویربرداری پزشکی هسته ای با دوربین‌های گاما، اسپکت (SPECT) و پت (PET) انجام می‌شوند که شبیه دستگاه سیتی (CT) یا ام‌آر‌آی (MRI) هستند. این دوربین‌ها هیچ تشعشعی از خود ساطع نمی‌کنند و فقط می‌توانند انرژی و اشعه گاما حاصل از مواد رادیواکتیو در بدن بیمار را شناسایی و به تصویر تبدیل کنند. برای تصویربرداری باید روی تخت ویژه‌ای میان دو دوربین گامای موازی دراز بکشید.
دوربین‌های گاما در قاب‌های مشخصی قرار دارند و به یک دروازه گِرد و دونات‌شکل متصل می‌شوند. هنگام تصویربرداری ممکن است دوربین‌ها اطراف بدن شما بچرخند تا جزئیات و وضوح بیشتری را در تصاویر سه‌بعدی ثبت کنند.
برای انجام فرایندهای پزشکی هسته ای مواد دارویی رادیواکتیو (رادیوتریسر) از طریق تزریق، بلع یا استنشاق گاز وارد بدن می‌شوند.
برای انجام آزمایش، تصویربرداری یا روش درمانی ممکن است پزشک از شما بخواهد در بیمارستان بستری شوید یا این کار را سرپایی انجام دهد. در ادامه به مواردی اشاره می‌کنیم که حین انجام فرایند ممکن است تجربه کنید. پیش از شروع، باید تأکید کنیم که روش‌های مختلف مبتنی بر پزشکی هسته ای در کل بدون دردند و عوارض خاصی برایتان ایجاد نمی‌کنند.
در بسیاری موارد، روش‌های به‌کاررفته در پزشکی هسته‌ای اطلاعات منحصربه‌فردی در اختیار پزشک و متخصص قرار می‌دهند که با سایر آزمایش‌ها و تصویربرداری‌ها به دست نمی‌آیند. بنابراین تشخیص و ارزیابی میزان بیماری یا اختلال بسیار آسان‌تر و سریع‌تر می‌شود.
علاوه بر این، اسکن‌ها و تصاویر پزشکی هسته‌ای در بسیاری موارد جایگزین نمونه‌برداری‌ها (بیوپسی‌ها) و جراحی‌های اکتشافی هستند که برای تشخیص مشکلات داخلی انجام می‌شوند. پس مشکل و ناراحتی داخلی بیمار با هزینه و عوارض جانبی بسیار کمتر مشخص می‌شود. همچنین اکثر روش‌های پزشکی هسته ای اطلاعات دقیق‌تری از جراحی‌های اکتشافی ارائه می‌کنند.
اسکن‌های پت (PET) مبتنی بر پزشکی هسته‌ای اطلاعات مشخصی برای برنامه‌ریزی دوره درمان با پرتودرمانی در اختیار متخصص قرار می‌دهند.
درمان‌های رادیونوکلئیدی نیز سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهند و آسیب تشعشع به بافت سالم را محدود می‌کنند. همچنین در مقایسه با سایر روش‌های درمانی عوارض جانبی کمتر و دوره‌های زمانی کوتاه‌تری دارند.
در روش‌های پزشکی هسته ای فقط دوز اندکی از مواد رادیواکتیو استفاده می‌شود که می‌تواند مزایای بسیار بیشتری از سایر روش‌ها داشته باشد. بیش از ۶ دهه است که پزشکان از روش‌های تشخیصی و درمانی تکنولوژی پزشکی هسته ای استفاده می‌کنند و تاکنون هیچ اثر نامطلوب طولانی‌مدتی از قرارگرفتن در معرض این دوز اندک از مواد رادیواکتیو گزارش نشده است.
واکنش‌های آلرژیک به رادیوداروها و رادیوتریسرها هم معمولا بسیار نادر و خفیف هستند. مثلا تزریق رادیوداروها یا رادیوتریسرها ممکن است باعث درد خفیف و قرمزی شود. این مشکل اغلب خیلی سریع رفع می‌شود. شاید عیب اصلی روش‌ها و فرایندهای پزشکی هسته ای وقت‌گیربودن آنها باشد. برخی از این روش‌ها ممکن است چندین ساعت تا چند روز طول بکشند. ناگفته نماند که برخی تجهیزات جدیدتر زمان این فرایندها را تا بسیار کوتاه‌تر کرده‌اند.
در کل تحقیقات متعددی مزایای روش‌های پزشکی هسته ای را بسیار بیشتر از معایب یا مشکلات آن برمی‌شمارند. بااین‌حال، می‌توانید تمام مشکلات و حساسیت‌های خود را با پزشک در میان بگذارید و درباره هرگونه نگرانی یا دغدغه خود در خصوص این فرایندها سؤال بپرسید. به‌ویژه در صورت شیردهی به نوزاد یا وجود احتمال بارداری حتما پیش از انجام فرایند پزشک و تکنسین را آگاه کنید.
پزشکی هسته ای ترکیبی از رشته‌ها و علوم مختلف همچون شیمی، فیزیک، ریاضی و پزشکی است که از مقادیر بسیار اندک مواد رادیواکتیو برای انجام فرایندهای ضروری تشخیص، ارزیابی و درمان بیماری‌های داخلی کمک می‌گیرد. با استفاده از پزشکی هسته ای، پزشکان و متخصصان می‌توانند جزئیات بیماری‌ها و اختلالات احتمالی را تا سطح مولکولی مشاهده کنند و با تشخیص سریع‌تر و دقیق‌تر برنامه‌ریزی بهتری برای درمان هدفمند انجام دهند. بنابراین توسعه و گسترش هرچه بیشتر روش‌های مبتنی بر رشته پزشکی هسته ای می‌تواند تحولی در زمینه مراقبت‌های بهداشتی و افزایش امید بهبود برای بیماران و اطرافیان آنها باشد.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها