دل‌درد همیشه ناشی از مشکلات معده نیست. ایجاد یک بافت زائد و کوچک در مسیر روده هم ممکن است دلیل دردهای شکمی و خون‌ریزی مقعد باشد. این زائده کوچک پولیپ روده نام دارد و نمی‌توان گفت قطعا بی‌خطر یا خطرناک است. اگر نشانه‌های این بیماری را در خود می‌بینید، در این مقاله تمام اطلاعاتی را که باید درباره‌اش بدانید، در اختیارتان گذاشته‌ایم. با ما همراه باشید.
پولیپ روده (Colon Polyps) یک زائده کوچک و عموما خوش‌خیم است که در پوشش داخلی روده شکل می‌گیرد و حاصل رشد غیرطبیعی سلول‌های این بخش از بدن است. بافت اضافه پولیپ دقیقا در مسیر لوله توخالی و دراز کولون ایجاد می‌شود. این بافت ممکن است تکثیر شود و با مدفوع خونی، درد شکمی، کم‌خونی، اسهال و یبوست همراه باشد.
در علم پزشکی، بافت پولیپ در یکی از دو دسته آدنوم و هایپرپلاستیک قرار می‌گیرد. تقریبا تمام افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ ابتدا به پولیپ آدنوم دچار می‌شوند، اما همه آدنوم‌ها مضر نیستند و نحوه رشد متفاوتی دارند. می‌توان گفت هرچقدر اندازه پولیپ آدنوم بزرگ‌تر باشد، احتمال سرطانی‌شدن آن بیشتر است. احتمال سرطانی‌شدن انواع پولیپ هایپرپلاستیک مثل پولیپ‌های التهابی کاذب بسیار کم است.
پولیپ روده معمولا ضرری ندارد و فقط بعضی از انواع آن به‌مرور زمان پیشرفت می‌کنند و منجر به سرطان کولون می‌شوند. بااین‌حال سرطان روده بزرگ تقریبا همیشه با ایجاد یک پولیپ آغاز می‌شود. پولیپ‌های بزرگ‌تر از ۱ سانتی‌متر از پولیپ‌های کوچک‌تر خطرناک‌ترند.
سرطان روده در ۷۵درصد موارد از پولیپ آدنوماتوز شروع می‌شود و در ۸۰درصد موارد ناشی از رشد پولیپ کولون آدنوم است، اما فقط ۵درصد از آدنوم‌ها بدخیم‌اند. احتمال سرطانی‌شدن یک پولیپ کولون طی ۱۰ سال تقریبا ۸درصد و طی ۲۰ سال تقریبا ۲۴درصد است.
اگر علائم پولیپ روده را بشناسید، می‌توانید در همان مراحل اولیه بیماری به وجودش پی ببرید و زودتر برای درمانش اقدام کنید. این بافت اضافه معمولا تا زمانی که سرطانی نشود، ساکت و خاموش است. این یعنی ظهور اولین نشانه‌ها از سرطانی‌شدن غده پولیپ خبر می‌دهد. برخی از این نشانه‌ها عبارت‌اند از:
پولیپ روده معمولا تصادفی ایجاد می‌شود، اما خیلی وقت‌ها هم نتیجه سندرم‌های ارثی و خانوادگی است که نسل‌به‌نسل منتقل شده‌اند. پولیپ ممکن است خوش‌خیم و بی‌خطر یا بدخیم و سرطانی باشد. هنوز دلیل قطعی این مسئله را نمی‌دانیم و فقط می‌دانیم که ناشی از رشد و تقسیم سلولی بی‌دلیل در بخش‌های مختلف روده است.
ژنتیک اصلی‌ترین عامل ابتلا به پولیپ روده است. خیلی اوقات جهش ژنتیکی باعث تغییر کد تکثیر سلول‌ها، رشد متفاوت و رفتار متفاوت آنها می‌شود و در قالب سندرم ارثی به نسل‌های بعد منتقل می‌شود. اختلالات ژنتیکی که باعث پولیپ می‌شوند، عبارت‌اند از:
برخی عوامل محیطی وابسته به موقعیت جغرافیایی، محیط اجتماعی و سبک زندگی افراد بر سلامت روده آنها اثر می‌گذارد. برخی از عوامل زمینه‌ساز ایجاد پولیپ روده عبارت‌اند از:
پولیپ کاذب التهابی پولیپ واقعی نیست و بر اثر جهش ژنتیکی ایجاد نمی‌شود، بلکه زخمی است که به‌خاطر التهاب مزمن روده (کولیت) ایجاد می‌شود و به‌مرور بهبود پیدا می‌کند.
کولونوسکوپی بهترین راه برای شناسایی پولیپ در روده است. در این آزمایش، پزشک به‌کمک یک دوربین نگاهی به داخل روده بزرگ بیمار می‌اندازد و بافت‌های اضافه پولیپ را در همان مرحله پیدا و حذف می‌کند. البته کولونوسکوپی شامل استفاده از داروی بیهوشی است و اجرای آن برای تمام بیماران ممکن نیست. به‌همین خاطر پزشکان روال تشخیص را با آزمایش‌های غربالگری ساده‌تر آغاز می‌کنند و برای نمونه‌برداری یا برداشتن پولیپ سراغ کولونوسکوپی می‌روند. یک روش دیگر سیگموییدوسکوپی است که مشابه کولونوسکوپی است و فقط امکان نمونه‌برداری یا برداشت پولیپ را ندارد.
سایر آزمایش‌هایی که تشخیص دقیق‌تر پولیپ روده را ممکن می‌کنند، عبارت‌اند از:
زمانی که علائم پولیپ روده روزبه‌روز پررنگ‌تر و آزاردهنده‌تر می‌شوند و مصرف قرص برای پولیپ روده دیگر کارساز نیست، رایج‌ترین راه درمان برداشتن این بافت اضافه و زاید است. برداشتن پولیپ پرخطر احتمال ابتلا به سرطان روده را تا ۸۰درصد کاهش می‌دهد. فقط یک نگرانی باقی می‌ماند و آن احتمال بازگشت دوباره پولیپ و علائم آزاردهنده آن است.
عملیات برداشتن پولیپ روده را پزشک متخصص دستگاه گوارش یا جراح کولورکتال انجام می‌دهد. پزشک کار خود را با یک مرحله کولونوسکوپی (پس‌روده‌بینی) آغاز می‌کند تا وضعیت روده بیمار را بررسی کند، سپس برای برداشتن بافت اضافه پولیپ عمل پولیپکتومی را اجرا می‌کند. پولیپ‌های کوچک را می‌توان با سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر برداشت، اما این روش برای برداشتن تمام انواع پولیپ مناسب نیست. مثلا اگر پولیپ بیش از حد بزرگ شده باشد، عمل پولیپکتومی برای برداشتن آن مناسب نیست و حتما نیاز به جراحی است. همچنین اگر رویش پولیپ به‌خاطر نوعی بیماری ژنتیکی مثل پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی باشد، پزشک احتمالا برای برداشتن بخشی از کولون و رکتوم جراحی را پیشنهاد کند.
بعضی از پولیپ‌ها با آندوسکوپی مخاط (EMR) یا تشریح آندوسکوپی زیرمخاطی (ESD) برداشته می‌شوند.
یکی از رایج‌ترین سؤالات بیماران بعد از عمل پولیپ روده درمورد عوارض آن است. این جراحی مثل تمام جراحی‌ها عوارضی دارد که خوب است آنها را بدانید:
هیچ راهی برای جلوگیری از ایجاد پولیپ ناشی از جهش ژنتیکی وجود ندارد، اما می‌توان با مراقبت از سلامت عمومی خود احتمال بروز این عارضه را کمتر کرد. مصرف غذاهای کامل و مغذی، کنارگذاشتن چربی‌های حیوانی، انجام تمرینات ورزشی و پرهیز از نوشیدن الکل و کشیدن سیگار نقش پررنگی در جلوگیری از سرطان روده ایفا می‌کند.
قطعی‌ترین راه درمان برداشتن پولیپ از طریق کولونوسکوپی یا عمل جراحی است.
مراجعه منظم به پزشک متخصص برای غربالگری مهم‌ترین وظیفه بیمار بعد از برداشتن پولیپ است.
همه انواع پولیپ روده خطرناک نیستند. فقط بعضی از پولیپ‌ها در صورت پیشرفت به غده سرطانی تبدیل می‌شوند.
بعد از این جراحی مصرف ماست برای سفت‌شدن مدفوع جزو واجبات است. غذاهای نفاخ و شل‌کننده مدفوع، غذاهای فیبردار، قند و شیرینی و آب‌میوه‌های مصنوعی باید از برنامه غذایی حذف شوند.
پولیپ روده جزو بیماری‌های پرخطر و کشنده نیست و اگر به‌موقع و در مراحل اولیه پیگیری و درمان شود، می‌توان به درمان آن امیدوار بود. البته در مواردی احتمال بازگشت بیماری و ابتلای دوباره وجود دارد. برای همین پزشکان به این بیماران توصیه می‌کنند قبل و بعد از جراحی پولیپ روده مراقب سلامت عمومی خود باشند و عادت‌های خوب را در سبک زندگی خود بگنجانند تا سالم بمانند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها