اخترشناسان هالههای دایرهای شکل مرموزی در فضا رصد کردهاند که خصوصیات آنها شبیه به هیچ یک از اجرام و پدیدههای فضایی شناخته شده نیست.
آنها این هالهها را «دایرههای رادیویی عجیب» (ORC) نامگذاری کردهاند. محققان در ابتدا تصور کردند تلسکوپ به خاطر بروز خطای نرم افزاری تصویر هاله دایرهای را ثبت کرده، ولی پس از مدت کوتاهی با استفاده از تلسکوپهای رادیویی دیگر به واقعی بودن این اجرام پی بردند. محققان اندازه این هالهها و همچنین فاصله آنها با زمین را نمیدانند، بنابراین ممکن است در کهکشان راه شیری و در فاصله چند ده سال نوری و یا در هر جایی از گیتی و در فاصله چند صد سال نوری قرار گرفته باشند.
محققان میگویند بوسیله تلسکوپهای اپتیکی نمیتوان ORCها را رصد کرد و حلقههای رادیویی ممکن است به خاطر ابرهایی از الکترونها شکل گرفته باشند، اما چرا نمیتوان آنها را در طول موجهای مرئی نور دید؟ اخترشناسان هنوز به پاسخ دقیقی برای این سوال پیدا نکردهاند.
اخترشناسان در مورد ماهیت ORCها نظریه پردازی کرده و معتقدند بقایای ابرنواخترها، حلقههای رادیویی ناشی از تولد ستاره در کهکشانها، امواج رادیویی ناشی از پرتاب الکترونها از سیاه چالههای کلانجرم و حلقه ناشی از همگرایی گرانشی یا «حلقه اینشتین» نیستند.
محققان میگویند این هالههای مرموز شبیه هیچ یک از اجرام آسمانی شناخته شده نیستند، بنابراین برای یافتن پاسخ باید دنبال کشف پدیدههایی مثل امواج شوک ناشی از انفجار در کهکشانهای دوردست رفت که احتمال دارد وجود داشته باشند ولی هنوز رصد نشدهاند. این انفجارها ممکن است به فوران سریع رادیویی (FRB) یا برخورد ستاره نوترونی با سیاه چاله ربط داشته باشند که امواج گرانشی ایجاد میکند. برخی از اخترشناسان روسی میگویند این اجرام ممکن است «گلوگاههای» کرم چالهها در فضا-زمان باشند.
اخترشناسان به طور تقریبی حدود هزار ORC در آسمان کشف کردهاند و به کمک تلسکوپهای سراسر دنیا در پی کشف تعداد بیشتری از این اجرام ناشناخته و کشف ماهیت آنها هستند.
پاسخ ها