در گذشته نه چندان دور اولین رآکتور هستهای ماژولار کوچک در آمریکا تاییدیه ایمنی دریافت کرد، اما ظاهرا حمایت مالی از این پروژه با مشکل مواجه خواهد شد.
انرژی هستهای در بسیاری از کشورها مورد استفاده قرار میگیرد، با این حال ساخت نیروگاههای بزرگ به هزینه بسیار بالایی نیاز دارد و به همین علت توسعه رآکتورهای کوچک و ماژولار میتوانند چنین مشکلی را برطرف کنند. یکی از قدمها برای ساخت چنین نیروگاههایی، دریافت تاییدیه ایمنی است، اما یک مرحله مهم دیگر وجود دارد که آن حمایت مالی است.
استارتاپ «NuScale» که این رآکتور را طراحی کرده، طرحی به نام «پروژه تولید انرژی بدون کربن» را پیشنهاد کرده که نیاز به چندین رآکتور دارد که مبتنی بر آزمایشگاه ملی «آیداهو» است، اما توسط «سیستمهای برق شهری یوتا» یا «UAMPS» راهاندازی میشوند.
این نیروگاه با ۱۲ رآکتور میتواند ۷۲۰ مگاوات انرژی تولید کند، البته UAMPS قصد دارد آن را به عنوان روشی انعطافپذیر برای تکمیل توان انرژیهای تجدیدپذیر میفروشد. در حالت کلی یک نیروگاه اتمی در حال تولید یا عدم تولید انرژی است، اما طراحی ماژولار به این پروژه اجازه میدهد که در صورت کاهش تقاضا، رآکتورها را به صورت جداگانه خاموش کند.
زمانی که نیروگاه خاموش شود، انرژی برای فروش به تولید نمیرسد که همین موضوع دستیابی به سرمایه اولیه را دشوار میکند و ریسکهای مخصوص به خود دارد. با توجه به این موضوع که با اولین پروژه از این نوع روبهرو هستیم، ریسکهای آن بیشتر میشود و فرایند جذب سرمایه را با مشکل مواجه میکند.
طبق گزارشهای قبلی، وزارت انرژی ایالات متحده آمریکا به دنبال خرید یکی از این نیروگاهها برای اهداف تحقیقاتی و سپس ارائه آن به UAMPS بود، اما حالا به نظر میرسد که هدف این سازمان، تامین سالانه ۱۳۰ میلیون دلار بودجه برای یک دهه است که البته این موضوع نیز ریسکهای مخصوص به خود را دارد و اینکه شاید تا یک دهه آینده انرژی هستهای نتواند با دیگر انرژیها مانند گاز طبیعی رقابت کند.
با توجه به این موضوع که نیروگاه مجهز به رآکتور هستهای ماژولار تا سال ۲۰۳۰ شروع به کار نخواهد کرد، UAMPS میتواند به سراغ شرکای جدیدی برود و سرمایه موردنیاز آن را تامین کند. با تمام این موارد، انتظار میرود این پروژه با مشکلات مالی زیادی مواجه شود و پیشرفت در زمینه انرژیهای بادی، خورشیدی و همچنین کاهش قیمت فضای ذخیره آنها، چالشهای زیادی برای انرژی هستهای به همراه داشته باشد. شاید زمانی به این فناوری دست پیدا کنیم که دیگر نیاز چندانی به آن نداریم.
پاسخ ها