«بیشتر از جنگ از تعدیل نیرو می‌ترسم.» این جمله در ۱۲ روز جنگ، در میان جملاتی که حکایت از نگرانی مردم از صدای غرش موشک‌ها و جنگنده‌ها داشت، در فضای مجازی تکرار شد.
پیام ما: پدافندها در آسمان شلیک می‌شد که «پریا» بیکار شد. شرکت خصوصی او چهار روز بعد از حمله اسرائیل به ایران تصمیم گرفت برای امنیت جان کارمندان، شرکت را بسته نگه دارد. سه روز بعد از اعلام تعطیلی موقت، مدیران شرکت تصمیم گرفتند پریا را در فهرست نیروهای تعدیلی قرار دهند. مدیران توضیحاتی به پریا ندادند، تنها به گفتن همین جمله‌ها بسنده کردند: «شرایط اقتصادی مطلوب نیست. مجبوریم. متأسفیم.» دو روز بعد از پایان جنگ و آتش‌بس، پریا مانده و کار و درآمدی که دیگر ندارد. مانند پریا کم نیست، «محمد»، یکی از کارمندان شرکتی بزرگ در حوزه فناوری غذایی، می‌گوید: مدیران بالادستی به او اعلام کردند برای جلوگیری از تعدیل نیرو، درآمدش تا حدود ۲۰ درصد کمتر می‌شود: «من با کم‌شدن درآمد موافق‌تر بودم. ترجیح می‌دهم، در این شرایط همه سرکار بمانیم و کسی اخراج نشود.» جنگ علاوه‌بر کشتن آدم‌ها، اقتصاد را هم تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. کم نیستند کسانی که بعد از جنگ باید با وضعیت مالی جدید دست‌و‌پنجه نرم کنند.
«بیشتر از جنگ از تعدیل نیرو می‌ترسم.» این جمله در ۱۲ روز جنگ، در میان جملاتی که حکایت از نگرانی مردم از صدای غرش موشک‌ها و جنگنده‌ها داشت، در فضای مجازی تکرار شد. کاربران فضای مجازی از تعدیل‌شدن در محل کار می‌گفتند و کاهش حقوق. یک نفر روایت کرده است شرکت صادراتی، او را تعدیل کرده و دیگری از آژانس هواپیمایی اخراج شده، چون پروازی در آسمان نیست. روایت‌های مشابه از زبان اهالی رسانه و بازار نشر هم شنیده می‌شود. خبرنگاران حق‌التحریر عذرشان خواسته شده است. در این میان به برخی مرخصی‌های بدون حقوق تحمیل شده است و برخی دیگر دورکاری‌هایی با زمان و دستمزد نامشخص. در کنار این افراد باید به کارگران روزمزد هم اشاره کرد. زنان و مردانی که روی درآمد روزانه‌شان حساب می‌کردند و اغلب کارهای خدماتی انجام می‌دادند و حالا بعد از ۱۲ روز تعطیلی، نمی‌دانند هنوز می‌توانند به مشاغل خود ادامه دهند یا نه، یا زنان و مردانی که در فضای مجازی امرار معاش می‌کردند، اما در میانه‌های جنگ خبری از اینترنت جهانی هم نبود.
یک پژوهشگر جامعه‌شناسی حوزه اقتصادی معتقد است اینکه جنگ ۱۲ روز بیشتر طول نکشید، به این معنا نیست که خسارتی تحمیل نکرده است. «سمیه توحیدلو» می‌گوید وقتی جنگی رخ می‌دهد، برخی از زیرساخت‌ها هم از دست می‌رود: «بالای ۶۰۰ نفر شهید داشتیم و براساس آمار استانداری تهران، بالغ‌بر سه هزار ساختمان مسکونی از دست دادیم، پل‌ها و جاده‌ها، نهادهای عمومی که مورد اصابت بمب قرار گرفته، همه باید بازسازی شود.» این جامعه‌شناس حوزه اقتصادی معتقد است هرکدام از این موارد هزینه‌هایی است که به دولت تحمیل می‌شود. براساس این هزینه‌ها جابه‌جایی‌هایی در بودجه رقم می‌خورد و ممکن است اولویت‌ها در بودجه‌ریزی تغییر کند: «بخشی از بودجه تولیدی، عمرانی و… درگیر بازسازی جنگ می‌شود و همین باعث می‌شود رشد اقتصادی کم شود، یا رکود اقتصادی ایجاد شود.» این رخدادها به‌گفته او، لزوماً در زمان جنگ رخ نمی‌دهد؛ بعد از آن هم رخ می‌دهد.
پس از آتش‌بس، انجمن مدیریت کسب‌وکار ایران، بیانیه‌ای درباره ضرورت اقدام فوری دولت برای حمایت از کسب‌وکارها منتشر کرد. در این بیانیه توصیه‌هایی به دولت چهاردهم شده بود؛ توصیه‌هایی مانند پرداخت سریع و هدفمند خسارت کسب‌وکارهای آسیب‌دیده، تنفس قانونی در تعهدات مالی و اداری، صیانت از تداوم فعالیت کسب‌وکارها در اماکن استیجاری، تسهیلات جبرانی برای بنگاه‌های کوچک و متوسط، تسهیل بازگشت کارآفرینان و نیروی کار، حمایت از زیرساخت‌های ارتباطی کسب‌وکارهای دیجیتال و ارائه نقشه راه اقتصادی دوران بازسازی. توصیه‌هایی که صاحبان کسب‌وکار معتقدند با کمک آنها می‌توانند بخشی از خسارت‌های ایجادشده را جبران کنند. تاکنون گزارش جامعی از تأثیرات جنگ در بخش‌های مختلف منتشر نشده است، باید منتظر ماند و دید دولت تاچه اندازه می‌تواند به این حوزه ورود کند و تأثیرگذار باشد.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها