عمل‌های جراحی متعددی وجود دارند که به افراد کمک می‌کنند، جنسیت‌شان را تغییر دهند. عمل تغییر جنسیت مرد به زن هم از راه‌های متنوع ممکن است. بنا به نیازها و شرایط جسمانی افراد، گزینه‌های متفاوتی برای تجربه‌کردن زندگی در کالبدی تازه وجود دارد. البته باید بدانید که هر عملی دارای احتمال خطر است و امکان دارد که مشکلات یا عوارضی بعد از انجام آن رخ دهد. پزشکان با علم به این موضوع و با صحبت دربارهٔ آنهاست که با افراد دربارهٔ انجام عمل به توافق و نتیجه‌گیری می‌رسند. در ادامه از روش‌های مختلف عمل تغییر جنسیت مرد به زن خواهید خواند.
برای ورود به دنیایی با اندام زنانه روش‌های مختلفی وجود دارد. جهان پزشکی به افراد کمک می‌کند تا به کمک گزینه‌های مختلف بتوانند زندگی دیگری را تجربه کنند. از جمله روش‌های تغییر جنسیت برای بدل‌شدن به زن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
در عمل واژینوپلاستی (vaginoplasty)، جراحان تلاش می‌کنند تا با برداشتن پوست و بافت‌هایی از اندام تناسلی مردانهٔ فرد، بخش‌های داخلی و بیرونی واژن را برای او بسازند. در این عمل تغییر جنسیت مرد به زن:
جراحان در بیشتر عمل‌های واژینوپلاستی از راه پیوند پوست می‌توانند دست به ایجاد کانال واژنی (دیوارهٔ درونی واژن) بزنند. برای این کار معمولا برای پیوند پوستی از پوست بیضه استفاده می‌شود. اگر پوست بیضه برای انجام عمل تغییر جنسیت مرد به زن وجود نداشته باشد، امکان استفاده از پوست اطراف شکم هم وجود دارد. برداشتن پوست از دو طرف شکم، زخم محسوسی به جای نمی‌گذارد.
برای ایجاد کانال واژنی، پزشکان باید فاصله‌ای میان رکتوم (راست‌روده) و مثانه به وجود بیاورند. بعد از اینکه پیوند پوستی انجام شد، واژن گاز پانسمان یا ماده‌ای اسفنجی به‌مدت ۵ روز در کانال واژن قرار داده می‌شود. این مواد باعث ایجاد فشار روی پیوند پوستی جدید می‌شوند و به کمک آنها، بافت‌های تازه‌شکل‌گرفته در اطراف بافت واژن به حالتی طبیعی نزدیک می‌شوند.
بسیاری از افراد متقاضی انجام عمل تغییر جنسیت مرد به زن نگران مقولهٔ ارگاسم هستند. آنها می‌خواهند بدانند که بعد از انجام این عمل می‌توانند اوج لذت جنسی یا همان ارگاسم را احساس کنند یا نه. پاسخ این است که امکان رسیدن به ارگاسم بعد از عمل وجود دارد. جراحان به کمک پوست آلت مردانهٔ فرد به ساخت کلیتوریس دست می‌زنند. این بخش تازه‌وارد در بدن فرد دارای احساس است و از طریق تحریک آن، امکان رسیدن به ارگاسم برای فردی که عمل می‌کند همچنان وجود خواهد داشت.
بیشتر بیماران بعد از عمل واژینوپلاستی تقریبا ۵ روز در بیمارستان و بیشتر در رختخواب باقی می‌مانند. استراحت باعث می‌شود تا پیوند پوست در اطراف بافت واژن رشد کند. جراحان از باندی فشاری (compressive bandage) در قسمت بیرونی واژن استفاده می‌کنند. بعد از برداشتن باندهای بیرونی و درونی واژن، بیشتر افراد بهبود پیدا می‌کنند و از بیمارستان مرخص می‌شوند.
امکان بازوبسته‌شدن واژن هم دو هفته بعد از عمل تغییر جنسیت مرد به زن مقدور می‌شود. پزشکان به بیماران دستگاه انبساط‌دهنده واژن (dilators) می‌دهند تا در شش ماه بعد از جراحی هر روز ۲ تا ۳ بار از آن استفاده کنند.
قبل از عمل واژینوپلاستی، بیمار باید آمادگی‌های لازم را پیدا کند. برای مثال:
یادتان باشد که واژینوپلاستی یا والووپلاستی برای همهٔ افراد مقدور نیست و امکان عملی‌شدن آن در گروی شکل و وزن بدن هر فرد است. توصیه می‌شود که قبل و بعد از عمل واژینوپلاستی از فیزیوتراپی استفاده شود.
والووپلاستی (vulvoplasty) هم عمل دیگری برای تغییر جنسیت مرد به زن است که طی آن، بخش بیرونی واژن یا همان فرج (vulva) به کمک پوست ناحیهٔ تناسلی مردانه ساخته می‌شود. در این عمل، تمام بخش‌های بیرونی واژن به وجود می‌آیند. گام‌های این جراحی به واژینوپلاستی شباهت دارد:
تفاوت والووپلاستی و واژینوپلاستی در این موارد است:
معمولا بعد از انجام والووپلاستی تا ۳ روز بیمار را در بیمارستان بستری می‌کنند و بیمار را به شیوهٔ خاصی باندپیچی می‌کنند تا از التهاب بعد از عمل جلوگیری شود. بیشتر بیماران تا زمان بهبود و برداشتن باندپیچی در رختخواب می‌مانند. بعد از برداشتن باندپیچی که معمولا ۳ روز بعد از جراحی است، فرد از بیمارستان مرخص می‌شود.
بهبود پس از عمل والووپلاستی سریع‌تر و ساده‌تر از واژینوپلاستی است. برای مثال، برای بهبود کامل دیگر نیازی به استفاده از وسیلهٔ منبسط‌کنندهٔ واژن (dilators) وجود ندارد. عوارض و مشکلات بعد از عمل والووپلاستی هم کمتر خواهد بود. یکی از مشکلات عمده بعد از واژینوپلاستی جراحت مقعدی است. در بعضی از موارد، بروز چنین مشکلی باعث ایجاد حفره‌ای میان رکتوم و واژن می‌شود. اما اگر به جای واژینوپلاستی از والووپلاستی استفاده کنید، احتمال وقوع چنین حفره‌ای بسیار کمتر می‌شود.
برای افرادی که میلی به آمیزش جنسی ندارند هم عمل والووپلاستی گزینهٔ بهتری خواهد بود. البته بعد از هر دو عمل، امکان رسیدن به ارگاسم از طریق کلیتوریسی که ساخته می‌شود برای افراد وجود خواهد داشت.
بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند تا عمل تغییر جنسیت مرد به زن را با ارکیدکتومی (Orchiectomy) شروع کنند. در این عمل، بیضه‌های فرد برداشته می‌شوند. این عمل به تنظیم هورمون‌های جنسی بدن هم کمک می‌کند چون بعد از برداشتن بیضه‌ها، سطح هورمون مردانه یا همان تستوسترون اُفت می‌کند و تقریبا به صفر می‌رسد. با کاهش سطح این هورمون در سطح استروژن هم تغییراتی کاهشی ایجاد می‌شود. کاهش سطح استروژن در بدن از بیماری‌های مختلفی جلوگیری می‌کند و مانع از انعقاد خون می‌شود.
هورمون‌ها در بدن نقش مهمی دارند. بنابراین، لازم است که قبل از جراحی دربارهٔ وضعیت هورمون‌هایتان با پزشک صحبت کنید و سطح آنها را تحت کنترل داشته باشید. آگاهی از روند نوسانات و تغییرات هورمونی بعد و قبل از عمل تغییر جنسیت مرد به زن ضروری است.
عمل ارکیدکتومی بسیار ساده است و با بیهوشی عمومی یا موضعی انجام می‌شود. در این عمل، جراح با ایجاد شکافی ۲/۵ سانتی‌متری در وسط بیضه کار را شروع می‌کند. سپس طناب منوی یا همان دستگاه تولیدمثل مردانه بسته می‌شود و برای جلوگیری از خون‌ریزی هم اطراف آن بخیه‌هایی قوی می‌زنند.
بعد از این مرحله هم طناب منوی را می‌بُرند و بیضه‌ها را برمی‌دارند. بستن شکاف ایجاد‌شده در بیضه هم با بخیه‌هایی انجام می‌شود که قابلیت جذب در بدن دارند و به‌طور خودبه‌خود از بین می‌روند. این عمل در اتاق جراحی حدود ۲۰ دقیقه طول می‌کشد. فرد تحت جراحی عمومی عمل می‌شود و به همین‌خاطر هیچ دردی را در طی فرایند احساس نخواهد کرد.
امکان انجام این عمل در کلینیک‌های اورولوژی (urology) هم وجود دارد و مدت‌زمان لازم برای تکمیل فرایند در کلینیک‌ها هم حدود ۲۰ دقیقه است. اگر به جای بیهوشی عمومی از بی‌حسی موضعی استفاده شود، بیمار نیاز به مصرف داروهایی آرام‌بخش خواهد داشت و بعد از ترخیص هم باید همراهی او را به خانه ببرد.
بی‌حسی موضعی باعث سِرشدن پوست بیضه و خود آن می‌شود. بنابراین دردی احساس نمی‌شود. البته بعضی از بیماران در هنگام تزریق آمپول بی‌حسی کمی درد احساس می‌کنند که چندان جدی نیست.
امکان دارد بعد از ارکیدکتومی کمی کبودی در ناحیهٔ کیسهٔ بیضه دیده شود. این مشکلات بیشتر ناشی از خون‌ریزی داخلی کیسهٔ بیضه است. به این جمع‌شدن خون در پزشکی هماتوم می‌گویند. البته یادتان باشد که تنها ۵ درصد افراد بعد از عمل دچار هماتوم می‌شوند. مانند هر جراحی دیگری، ناحیه‌ای که جراحی شده می‌تواند کمی آزرده و دردناک باشد. البته چنین چیزی دربارهٔ ارکیدکتومی نادر است.
افرادی که می‌خواهند عمل تغییر جنسیت مرد به زن را انجام دهند باید شرایط زیر را داشته باشند:
انجام عمل والووپلاستی و واژینوپلاستی هم مستلزم داشتن شرایطی مشابه عمل ارکیدکتومی است و علاوه بر موارد بالا فرد باید برای رسیدن به هویت جنسی مطلوب، حدود یک سال با هویت جنسی آینده‌اش زندگی کند و زندگی را در قالب یک زن تجربه کند تا بعد از عمل، دچار بحران نشود.
باید دقت کرد که بعد از عمل، فرد دارای هویت و اندام‌های جنسی تازه‌ای می‌شود. پس آمادگی روانی برای این تغییر باید در او کاملا شکل گرفته باشد. برای همین قبل از عمل نیاز به مراجعه به مشاور و روانشناسان وجود دارد. برای عمل نیاز به نامه تأییدیه روانشناس هم هست که در آن موارد زیر قید می‌شوند:
روش‌های دیگری هم برای تغییر جنسیت وجود دارد که در ادامه به آنها اشاراتی می‌کنیم:
جراحی‌های اصلاحی هم می‌تواند به شبیه‌ترشدن اندام فرد به زن کمک کند. مثلا:
عمل‌های متنوعی برای تغییر جنسیت مرد به زن وجود دارد که با آگاهی از هر یک و با مشور با پزشک، امکان انجام‌دادن‌شان کاملا مقدور است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها