زندگی کردن در یک فضای نقلی نمی‌تواند مانعی برای نگهداری از حیوانات مخصوصا سگ‌ها باشد. البته برای داشتن سگ‌های بزرگی مثل سگ هاسکی یا شپرد، به فضای بزرگ و مناسبی نیاز خواهد بود؛ اما دوست‌داران سگ‌ها در هر کجا که باشند، انتخاب‌های زیادی از میان نژاد سگ‌های کوچک خواهند داشت؛ حتی سگ‌هایی که در فضای آپارتمان نیز خوشحال هستند. اگر شما هم دوست دارید بدانید بهترین سگ های آپارتمانی کدامند، با ما همراه باشید.
یکی از اولین دلایل انتخاب این سگ‌ها، اندازهٔ کوچک آنهاست. علاوه بر این، برخی از این سگ‌ها بسیار آرام هستند، ریزش موی کمی دارند و به مؤدب و ساکت بودن شناخته می‌شوند. این موضوع می‌تواند حتی موجب رضایت و آرامش همسایه‌ها هم بشود. هنگام انتخاب بهترین سگ های آپارتمانی باید به‌دنبال نژادی باشید که با سبک زندگی و روحیه شما سازگار باشد.
در ادامه بهترین سگ های آپارتمانی را به شما معرفی می‌کنیم.
بیچون فرایز یکی از بهترین سگ های آپارتمانی است که هایپوآلرژنیک (Hypoallergenic؛ بدون ایجاد علائم حساسیت) و بسیار جذاب است. بیچون‌ها قدرت یادگیری سریعی دارند و تقریبا با همه دوست می‌شوند. وزن آنها حدود ۷ کیلوگرم است. آنها یک همدم بازیگوش هستند که به فضای زیادی هم نیاز نخواهند داشت.
این نژاد از سگ آپارتمانی به‌تازگی محبوبیت زیادی بین ساکنان آپارتمان‌ها پیدا کرده است، اما محبوبیت بالای بولداگ فرانسوی به قرن ۱۸ میلادی و شهر پاریس برمی‌گردد. قدم زدن سریع روزانه به حفظ سلامتی آنها کمک می‌کند. این نژاد از بولداگ‌ها به‌ندرت پارس می‌کنند و همین موضوع آنها را به یکی از بهترین سگ های آپارتمانی تبدیل کرده است.
شاید تصور سازگاری یکی از سریع‌ترین نژادهای سگ در یک آپارتمان کوچک، کمی دور از ذهن باشد، اما این قهرمان‌های دوی سرعت بیشتر اوقات دوست دارند لم بدهند و استراحت کنند. البته گری‌هوند پس از یک تمرین حسابی و دویدن در محیط آزاد، حسابی خسته و خواب‌آلود می‌شود و شما می‌توانید در آرامش سریال محبوب‌تان را تماشا کنید.
این سگ‌ها کمی موذی اما بی‌نهایت دوست‌داشتنی هستند. پاگ‌ها به‌دلیل ذات خانگی‌شان به یکی از بهترین سگ های آپارتمانی تبدیل شده‌اند. اگر محل زندگی‌تان هوای گرمی دارد مراقب سگ‌های پاگ باشید. علاقهٔ پاگ‌ها به غذا و لم‌دادن، آنها را مستعد چاقی می‌کند. بهتر است بیش از حد به آنها غذای تشویقی ندهید.
این سگ‌ها عاشق قدم‌زدن‌های طولانی و بعد لم‌دادن روی پاهای صاحب‌شان هستند. وزن کاوالیرها بین ۵ تا ۸ کیلوگرم است. حتی یک سوئیت یا آپارتمان نقلی هم می‌تواند مکان ایدئالی برای این سگ‌های زیبا با موهای ابریشمی باشد.
برخلاف چهرهٔ عضلانی و پر چین‌وچروک بولداگ، این سگ‌ها به تنبل بودن و تمایل به استراحت شناخته می‌شوند. قدم‌زنی سریع می‌تواند ورزش مناسبی برای آنها باشد. رفتار دوستانه و وفاداری آنها بسیار دل‌پذیر خواهد بود. شهرهایی که آب‌وهوای گرم دارند، زیاد مناسب نگهداری این سگ‌های آپارتمانی نیستند.
یک سگ پشمالوی ۴کیلوگرمی! درست مثل اجدادشان که در هاوانا (پایتخت کوبا) زندگی می‌کردند، سگ‌های هاوانیز یکی از بهترین سگ های آپارتمانی هستند و حسابی روحیه شما را شاد می‌کنند. اگر به‌دنبال داشتن یک سگ اهل تفریح و بیرون رفتن با خاصیت سرگرم‌کنندگی ذاتی هستید، هاوانیز بهترین دوست شما خواهد بود. هاوانیز می‌تواند موهای بلندی داشته باشد. همچنین می‌توانید برای راحتی بیشتر، موهای آنها را کوتاه نگه دارید.
سگ‌های شیتزو در اصل برای زندگی درون قصرهای چینی پرورش یافتند، اما آنها برای زندگی در آپارتمان نیز مشکلی نخواهند داشت. این موجودات کوچک مهربان، بهترین دوست برای بچه‌ها خواهند بود و با دیگر سگ‌ها نیز روابط خوبی خواهند داشت. همین نکته شیتزو را به یکی از بهترین سگ های آپارتمانی تبدیل کرده است.
اگر به‌دنبال یک سگ با موهای کوتاه هستید، شانس با شما یار بوده است. نام این تریرها از شهر بومی‌شان «بوستون» گرفته شده و ملقب به «جنتلمن آمریکایی» هستند. این سگ‌ها جثه‌ٔ کوچکی دارند، ولی بسیار بازیگوش و سرزنده هستند.
اگر به فکر داشتن یک سگ یورکی (Yorkie) بودید، سگ یورکشایر تریر هم‌خانوادهٔ او و یکی از بهترین سگ های آپارتمانی است. قدمت این سگ‌ها به دهه ۸۰ میلادی و حدود ۳۰ سال پیش باز می‌گردد، اما خلق‌وخوی ملایم و رفتار آرام آنها شهرت جهانی پیدا کرده است. وزن آنها بین ۲ تا ۴ کیلوگرم است و به‌راحتی می‌توان آنها را با یک دست بلند کرد.
سگ مالتیز شباهت زیادی به نژاد هاوانیز دارد، اما این سگ تمام‌سفید تقریبا نصف هاوانیز وزن دارد و زادگاه آن به دریای مدیترانه بازمی‌گردد. سگ مالتیز یک همراه دوست‌داشتنی برای خانواده‌ها محسوب می‌شود و جذابیت و بازیگوشی خاص خودش را دارد. مالتیز با وجود موهای بلندش، ریزش موی زیادی ندارد.
مشخصهٔ اصلی این نژاد از سگ‌های اشپیتز، «صمیمیت» آنهاست. اشپیتز آلمانی شباهت زیادی به روباه دارد. اگر این سگ را برای همزیستی در آپارتمان انتخاب کردید، مراقب آنها باشید؛ آنها میل شدیدی به پارس کردن دربرابر غریبه‌ها دارند. خوشبختانه این سگ تمایل زیادی به راضی کردن صاحبش دارد و آموزش‌پذیر است.
بدلینگتون تریر موهای پشمی فرفری و ظاهر متفاوتی دارد. آنها به‌شدت مشتاق تبدیل شدن به عضوی از یک خانواده هستند. این سگ‌های چالاک علاقه زیادی به پیاده روی و بازی‌های طولانی دارند؛ باوجوداین، شما یک سگ بسیار وفادار در کنارتان خواهید داشت که ریزش موی کمی هم دارد.
یکی از بهترین سگ های آپارتمانی، گری‌هوند ایتالیایی است که نسخه مینیاتوری از گری‌هوندهای مسابقه‌ای محسوب می‌شود. حتی وزن این نوع از سگ‌های گری‌هوند حدود یک‌ششم سگ‌های شکاری و به‌طور متوسط حدود ۵ کیلوگرم است. آنها به‌شدت عاشق نوازش، غلت‌زدن در تخت و بودن کنار صاحب‌شان هستند. با این حال، روحیهٔ دونده و پرانرژی در آنها حفظ شده است (نکته: این سگ‌ها را بدون قلاده در اماکن عمومی رها نکنید).
و بالاخره آخرین پیشنهاد برای انتخاب یکی از بهترین سگ های آپارتمانی، چاینیز کِرِستد است. این سگ ظاهر خاص و متمایزی نسبت به دیگر سگ‌ها دارد. دو نوع چاینیز کرستد متفاوت وجود دارد: یکی تقریبا بی‌مو است که فقط در نواحی سر، پاها و دم مو دارد و با عنوان «hairless» شناخته می‌شود و دیگری موهای بلند و نرمی دارد که به «powder puff» مشهور است. اگر به‌دنبال انتخاب سگی بدون ایجاد علائم حساسیت‌زا هستید، گونهٔ اول چاینیز کرستد انتخاب مناسبی خواهد بود. مراقب باشید که این سگ به‌مدت طولانی در معرض نور مستقیم آفتاب و اشعه ماورای‌بنفش قرار نگیرد.
نظر شما دوستان عزیز چیست؟ اگر قرار بود یک سگ آپارتمانی داشته باشید، کدام‌یک از این سگ‌های دوست‌داشتنی را انتخاب می‌کردید؟
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها