ویزای شینگن باتوجهبه هدف سفر و نوع ورود و مدت زمان اقامت انواع مختلفی دارد و برای هریک از این ویزاها باید مدارک خاصی ارائه شوند.
شینگن یا شنگن پیمانی است که به موجب آن تعدادی از کشورهای اروپایی از مرزی واحد برخوردار هستند و شهروندان خارج از این پیمان جهت سفر و اقامت ملزم به اخذ ویزایی موسوم به ویزای شینگن هستند. شینگن (Schengen) بزرگترین منطقه بدون نیاز به پاسپورت جهان محسوب میشود، در سال ۱۹۸۵ در کشور لوکزامبورگ طی یک قرارداد بینالمللی ایجاد شد. براساس این پیمان، ۲۲ کشور عضو اتحادیه اروپا و چهار کشور عضو انجمن تجارت آزاد اروپا (EFTA) که محدودهای به مساحت ۴,۳۰۰,۰۰۰ کیلومتر مربع و جمعیتی ۴۲۰ میلیون نفری را در بر میگیرد، بهعنوان مجموعهای واحد عمل میکنند.
نکته قابلتوجه اینکه نام پیمان شینگن برگرفته راز دهکدهای به همین نام در لوکزامبورگ، در محل تلاقی مرز این کشور با آلمان و فرانسه است.
ویزای شینگن این امکان را به دارنده ویزا میدهد تا برای مدت زمان و شرایطی مشخص که براساس ماهیت و هدف سفر تعیین میشود، به هریک از کشورهای عضو پیمان شینگن سفر کند. طبق آمار در سال ۱۴.۳ میلیون ویزای کوتاه مدت شینگن در سراسر دنیا صادر شده است. این آمار حاکی از میزان بالای تقاضا برای سفر به منطقه شینگن است.
البته ویزای شینگن براساس هدف سفر، نوع ورود و مدت زمان اقامت دارای سه دستهبندی کلی است؛
دارنده «ویزای اتحادیهی شینگن» (Uniform Schengen Visas) مجوز ورود و سفر به کشورهای عضو این پیمان را برای حداکثر ۹۰ روز در بازه زمانی ۱۸۰ روزه دراختیار دارد. این ویزا در اصل همان ویزای توریستی برای گردشگران محسوب میشود. کشورهای اتریش، بلژیک، چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایسلند، ایتالیا، لتونی، لیتوانی، لوکزامبورگ، مالت، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا، سوئد و سوئیس عضو پیمان شینگن هستند. البته باتوجهبه هدف متقاضی از سفر به این کشورها، یکی از انواع ویزای B ،A یا C به وی تعلق میگیرد.
این ویزا نوعی ویزای ترانزیت فرودگاهی است که دریافت آن به مسافر اجازه میدهد تا در یکی از فرودگاههای محدوده شينگن پرواز خود را تعویض و به کشوری خارج از محدوده شینگن سفر کند. بههمراه داشتن این ویزا تنها برای استفاده از فرودگاههای محدوده شینگن معتبر است. در صورتی که فردی دارای یکی از شرایط زیر باشد ملزم به دریافت ویزای ترانزیت فرودگاهی نخواهد بود:
این ویزا نیز نوعی ویزای ترانزیتی است که بههمراه داشتن آن به مسافر اجازه میدهد تا برای مدتزمان حداکثر پنج روز از خاک کشوری در ناحیه شینگن عبور کند. همچنین، در صورتی که سفر نیازمند ترک محدوده ترانزیت بینالمللی و ورود به محدوده شینگن باشد؛ برای نمونه، زمانیکه ادامه سفر شما ازطریق قطار یا هواپیما برای صبح بوده و شما نیاز به گذراندن شب و اقامت در هتل دارید، در این مورد خاص نیز برای سفر با هواپیما نیز نیاز به ویزای ترانزیت خواهید داشت.
ویزای نوع C درواقع روادید کوتاه مدت است و مدت اعتبار آن به هنگام صدور ویزا تعیین میشود. دریافتکنندگان ویزای C بسته به هدف و شرایط سفر خود یکی از سه نوع ویزا را دریافت میکنند:
ویزای چند بار ورود (Multiple-entry): تنها محدودیت این ویزا محدودیت زمانی آن است که اعتبار آن ۹۰ روز بهازای هر ۶ ماه از سال است. زمان این ۹۰ روز بهمحض ورود مسافر به هریک از کشورهای ناحیه شینگن محاسبه میشود.
این ویزا که از آن با عنوان ویزای نوع D هم یاد میشود برای دانشجویان، تجار یا کسانی که برای مدت زمان مشخصی قصد دارند در ناحیه شینگن اقامت داشته باشند، صادر میشود. برای نمونه، ویزای ملی شینگن میتواند در مواردی همچون افرادی که با هدف استفاده از خدمات درمانی قصد اقامت محدود برای دورهای تعیینشده در یکی از کشورهای عضو ناحیه شینگن را دارند و پس از آن به کشور خود بازخواهند گشت، بهصورت یک بار ورود صادر شود.
ویزای یکبار ورود نوع D برای کسانی صادر میشود که بهدلایل مشخص مانند خدمات درمانی قصد اقامت محدود برای دورهای تعیینشده در یکی از کشورهای عضو ناحیه شینگن را دارند و پس از آن به کشور خود بازمیگردند. با دراختیار داشتن ویزای چند بار ورود نوع D، بدون نیاز به اخذ روادید دیگری میتوان به تمامی کشورهای ناحیه شینگن بدون محدودیت سفر کرد.
برای دریافت ویزای چندبار ورود نوع D متقاضی باید یکی از شرایط ذیل را دارا باشد؛
این ویزا به فرد اجازه میدهد تا فقط به همان کشوری که از آن ویزا دریافت کرده یا چند کشور دیگر ناحیه شینگن که در زمان اخذ ویزا مشخص شده سفر کند. صدور این ویزا در شرایط خاص صورت میگیرد؛ برای مثال، برای دلایل انساندوستانه یا مواردی که در شرایط اضطراری اتفاق میافتد. این نوع ویزا بیشتر به پناهندگانی تعلق میگیرد که بدون مدارک معتبر وارد ناحیه شینگن شدهاند.
الصاق این ویزا در گذرنامه به این معنی است که فرد مجاز فقط مجاز به اقامت در همان کشور صادرکننده ویزا یا در چند کشور محدود دیگر ناحیه شینگن است که در زمان اخذ ویزا مشخص شدهاند و اجازه ورود به دیگر کشورهای حوزه شینگن را بههیچ عنوان ندارد. زمان این نوع از ویزا بنا به شرایط متقاضی و صلاحدید افسر ویزا متغیر بوده و ممکن است بهشکل ویزای ترانزیت یا ویزای کوتاه مدت برای فرد متقاضی صادر شود.
پاسخ ها