در یکی از کارآزمایی‌های بالینی برای بررسی تأثیر داروی هیدروکسی کلروکین در درمان بیماری کووید ۱۹، نتایج امیدوارکننده‌ای حاصل نشد.
در یک کارآزمایی بالینی کنترل‌شده در کشور چین که درباره‌ی استفاده از هیدروکسی کلروکین به‌عنوان درمانی برای کووید ۱۹ انجام شد، اختلاف معنی‌داری در نتایج سلامت بین گروه کنترل و بیمارانی که این داروی آزمایشی را دریافت کرده بودند، مشاهده نشد. تعداد ۳۰ بیمار بستری‌شده در بیمارستان در این کارآزمایی شرکت کردند. ۱۵ نفر از آن‌ها به‌مدت ۵ روز، ۴۰۰ میلی‌گرم کلروکین دریافت می‌کردند و ۱۵ نفر نیز تحت مراقبت‌های حمایتی استاندارد قرار گرفتند. یک هفته پس از شروع درمان هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج، اختلاف قابل اندازه‌گیری را در پیشرفت بیماری نشان نداد. هیدروکسی کلروکین در‌حال‌حاضر برای درمان لوپوس و روماتیسم مفصلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ما باید تلاش خود را در جهت یافتن بهترین و سریع‌ترین راه‌حل دارویی به کار ببندیم و برای توسعه‌ی داروهای ضدویروسی درمانی که عفونت را درمان کرده و داروهای ضدویروسی پیشگیری‌کننده که از بروز عفونت جلوگیری می‌کنند، تلاش کنیم. در پی شیوع سارس و مرس، داروهای کاندیدای بسیار امیدوارکننده‌ای ظاهر شدند اما به دلیل عدم اختصاص بودجه و با پایان شیوع این بیماری‌ها، بی‌نتیجه ماندند.
اکنون باتوجه به منابع و علاقه‌ی جدیدی که به وجود آمده است، داروهای کاندیدای مذکور به‌سرعت درحال وارد شدن به کارآزمایی‌های بالینی هستند. اخیرا یک کارآزمایی کوچک برای بررسی اثربخشی داروی لوپیناویر/ریتوناویر در درمان کووید ۱۹ انجام شد. لوپیناویر/ریتوناویر یک داروی ترکیبی است که در درمان HIV مورد استفاده قرار می‌گیرد و بازدارنده‌ی پروتئازهای ویروسی است.
متاسفانه همان‌طور که پژوهشگران اخیرا در مقاله‌ای در مجله‌ی New England Journal of Medicine گزارش کرده‌اند، داروی مذکور نتوانست عفونت را کاهش داده یا آن را درمان کند. البته نتایج اولیه قطعی نیستند و مهم‌تر اینکه کارآزمایی بالینی تنها روی یکی از امیدوارکننده‌ترین اهداف ویروسی یعنی پروتئاز تمرکز کرده بود. ویروس SARS-CoV-2 اهداف مطلوبی برای داروهای ضدویروسی دارد: پروتئاز، هلیکاز و RNA پلیمراز وابسته به RNA.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها