والتر اوون بنتلی، از پیشگامان صنعت خودروسازی، با راهاندازی شرکت بنتلی، نامش را با خودروهای لوکس و حرفهای بریتانیایی جاودانه کرد.
والتر اوون بنتلی (Walter Owen Bentley) مهندس انگلیسی طراح و سازندهی خودرو بود. او بیشتر بهنام W. O. Bentley یا بهاختصار W.O شناخته میشود و شهرتش بهاندازهای بود که در اکثر یادداشتها و مقالهها به ذکر نامخانوادگیاش نیازی نباشد. بنتلی بیش از همه با شرکت خودروسازی لوکسش به همین نام شناخته میشود که بهنوعی هویت خودروسازی لوکس بریتانیا هم محسوب میشود.
بنتلی در دورانی متولد شد که صنعت خودروسازی هنوز روزها و سالهای ابتدایی را میگذراند. او اولین مهارتهای خود را در صنعت راهآهن آموخت و با ساختارهای مهندسی آشنا شد. موتورسیکلت و هواپیما از دیگر سرگرمیهای والتر بودند که پایههای مهارت او را بیشازپیش تقویت کردند. بنتلی شرکت خودروسازی خود را بهنام Bentley Motors در سال ۱۹۱۹ راهاندازی کرد که امروز پس از گذشت بیش از یک قرن، یکی از نامهای بزرگ صنعت خودروسازی محسوب میشود.
والتر اوون بنتلی در ۱۶ سپتامبر ۱۸۸۸ در همپستید انگلستان بهدنیا آمد. او کوچکترین فرزند خانواده بود و هشت خواهر و برادر داشت. پدرش، آلفرد بنتلی، در زمان تولد والتر تاجری بازنشسته بود که ثروت هنگفتی داشت. تولد در خانوادهای ثروتمند امکانات بسیار مناسبی برای والتر فراهم میکرد. از سال ۱۹۰۲ تا سال ۱۹۰۵، او تحصیلات ابتدایی را بهصورت خصوصی در کالج کلیفتون گذراند.
کالج کلیفتون
سالهای پایانی قرن نوزدهم که سالهای کودکی والتر بود، زمان شکوفایی اولیهی صنعت خودروسازی محسوب میشد. در آن زمان، کودکان و نوجوانانی همچون بنتلی علاقهی بیشتری به قطارهای ریلی داشتند. در سالهای پایانی قرن نوزدهم، قطار و راهآهن نمادهایی از آزادی و مدرنیته و سرعت بودند.
والتر در ۱۶ سالگی تصمیم گرفت راه خود را در صنعت دلخواهش، راهآهن، ادامه دهد. او بهعنوان کارآموز در شرکت Great Northern Railways مشغول به کار شد. درواقع، والتر نوجوان برخلاف طبیعت اشرافزادهی خود، تصمیم گرفته بود راه دشوارتر را بهسمت حرفهایشدن طی کند و اولین پلهها را نیز از کارآموزی و کارگری شروع کرد. همین تصمیم باعث شد در نوجوانی، مفاهیم پایهای تجارت را نیز بیاموزد. فعالیت بهعنوان کارآموز در صنعت ریلی مفاهیم بنیادی علم مکانیک را نیز به والتر آموخت.
مسابقات موتورسواری در دهههای ابتدایی قرن بیستم
موتورسیکلت علاقهی بعدی والتر بود که سالهای نوجوانی و جوانی او را بهخود اختصاص داد. بنتلی اولین موتورسیکلت خود را در سال ۱۹۰۶ خرید و دنیای تازهای به رویش بازشد. علاقهی شدید به یادگیری و تجربهی مفاهیم مکانیکی باعث میشد بنتلی تمام موتورسیکلتهای خود را با هدف بهبود عملکرد و سرعت، خودش تعمیر کند. اولین موتورسیکلت بنتلی Quadrant بود که ورود رسمی جوان بریتانیایی را به صنعت خودرو پایهریزی کرد.
مسابقات موتورسواری علاقهی بنتلی را به صنعت موتور بیشتر میکرد. او برای پیروزی در مسابقهها، وسیلهی نقلیهی خود را بهبود میداد که پس از مدتی، در کانون توجه فعالان صنعت قرار گرفت. برند Rex که بنتلی را از نزدیک زیرنظر قرار داده بود، متوجه برتری موتورسیکلتهای او در مسابقات شد. آنها با مهندس جوان قراردادی امضا کردند تا تنظیمات و بهبودهای خود را در موتورسیکلتهای Rex هم پیاده کند. والتر در آن زمان متوجه شد رقابت بهترین ابزار برای نشاندادن برتریهای فنی است.
در سال ۱۹۰۷، والتر اوون در مسابقهی موتورسواری از لندن تا ادینبرا شرکت کرد که موتورسیکلت او پیش از رسیدن به شهر ادینبرا با حادثه مواجه شد؛ اما والتر با تکیه بر مهارت مهندسی خود، آن را تعمیر کرد و بهعنوان نفر اول مسابقه، مدال طلا را بر گردن آویخت. در سال بعد نیز، او در دو مسابقهی دیگر به مقام اول رسید.
ورود بنتلی به صنعت خودروسازی، از تغییر مسیری شروع شد که در شغل خود ایجاد کرد. والتر جوان که موتورسیکلتها را بهعنوان تفریحی درکنار شغل اصلیاش در راهآهن مدنظر قرار داشت، پس از مدتی متوجه نبود ظرفیت پیشرفت در صنعت ریلی شد. او تصمیم گرفت صنعت روبهرشد آن سالها، یعنی حملونقل اتومبیلی را امتحان کند و در سال ۱۹۱۰، راهآهن را ترک کرد. مقصد بعدی بنتلی جوان، شرکتی تاکسیرانی بود که در آنجا بهعنوان دستیار قائممقام شرکت مشغول به کار شد.
تغییر مسیر از شغل فنی به وظایف اداری درظاهر برای فردی همچون بنتلی عجیب بهنظر میرسد؛ اما همان تجربههای اولیه در شرکت تاکسیرانی، مهارتهای لازم را برای مدیریت به والتر آموخت. بهعلاوه، او بهمرور متوجه تغییر و تحولهای صنعت خودروسازی شد و ظرفیتهای عظیم آن را درک کرد. صنعتی که در سالهای کودکی والتر بسیار نوپا و خام بهنظر میرسید، به دوران بلوغ رسیده و آمادهی اوجگیری بود. درحقیقت، خودروها اگرچه هنوز به جامعهی اشرافی محدود بودند، دیگر از حاشیهی اخبار صنعتی خارج شده بودند. در همین دوران، علاقهی والتر که در مسابقههای موتورسواری متولد شده بود، بهسمت مسابقههای اتومبیلرانی متمایل شد.
در سالهای ابتدایی قرن بیستم، فرانسه فرمانروای صنعت خودروسازی اروپا بود. والتر که اولین خودرو خود را از برندی بریتانیای بهنام رایلی (Riley) خریده بود، بهعنوان خودرو دوم، Sizaire-Naudin را انتخاب کرد.
در سال ۱۹۱۲، اتفاقی در زندگی والتر اوون رخ داد که مسیر آن را متحول کرد؛ اتفاقی که بهخاطر حرکت یکی از برادرانش، هاردی ام بنتلی رخ داده بود. برادر بزرگتر والتر میدانست که برند فرانسوی DFP بهدنبال واردکنندهای برای فروش محصولات به بریتانیا است؛ درنتیجه او همراهبا والتر و چند شریک دیگر، شرکت Bentley & Bentley را با سرمایهگذاری اولیهی دوهزارپوندی راهاندازی کرد. والتر پس از هشت سال مسابقه و رانندگی، در ۲۴ سالگی بهصورت رسمی به صنعت خودروسازی وارد شده بود و اولین زمزمهها از استقلالش بهگوش میرسید.
والتر اوون از تجربه و سابقهی خود در مسابقههای اتومبیلرانی در صنعت جدید محل فعالیتش استفاده میکرد. او که دیگر نامی شناختهشده در مسابقات بود، برای تبلیغ هرچه بیشتر برند DFP در بریتانیا، با خودرو تقویتشدهی فرانسوی در مسابقهها شرکت میکرد. در آن زمان، برند فرانسوی موتورهای قدیمی طرح Chapuis Dornier را کنار گذاشته بود و بهدنبال طراحی داخلی موتور برای خودروهای خود بود.
بنتلی ایدههای متنوعی برای بهبود کارایی و سرعت موتورهای DFP داشت. او پس از بازدید از مرکز تولیدی شرکت در نزدیکی پاریس، پیشنهاد استفاده از پیستونهای آلیاژ مس و آلومینیم را به مدیران ارائه کرد تا درکنار بهبود قدرت موتور، پایداری بیشتر آن را نیز حفظ کند. اولین همکاری رسمی بنتلی در طراحی و بهبود موتورها، در سال ۱۹۱۴ و در طراحی DFP 12/40 رخ داد که در مسابقههای Tourist Trophy استفاده میشد. بنتلی در مسابقههای آن سال با موتور بهبودیافتهی دولیتری درمقابل رقبایی با خودروهای سهلیتری شرکت کرد و مقام ششم را بهدست آورد.
شروع جنگ جهانی اول، با توقف همکاریهای بنتلی با DFP همراه بود. او نمیتوانست طراحی و مهندسی موتور را کنار بگذارد و جنگ با تمام آثار منفی، فرصت جدیدی برایش فراهم کرد. والتر که تجربهی بسیاری در طراحی و بهینهسازیهای صنعتی قطار و موتورسیکلت و خودروهای مسابقهای کسب کرده بود، اکنون بهدنبال ورود به صنعت هوایی بود. مهارت و تجربهی او برای ارتش بریتانیا بسیار باارزش بود. بههمیندلیل، والتر به Royal Naval Air Service پیوست تا در طراحی و تولید موتورهای حرفهای برای هواپیماهای نیروی هوایی بریتانیا همکاری کند.
طرح موتور هواپیما بنتلی
در سالهای ابتدایی جنگ، پیستونهای آلومینیمی مشهور در موتورهای هواپیمای ساخت رولز رویس استفاده میشدند که امروزه، بهعنوان نمادی از تاریخ شناخته میشوند. افزونبراین، برندهای فرانسوی دیگر همچون Sunbeam و Clerget Blin از پیستونهای آلومینیمی بهره میبردند که با مجوز Gwynne ساخته میشد. مشکل اصلی همهی پیستونها پایداری و مقاومت اندک آنها بود.
بنتلی در همکاری با ارتش بریتانیا، مجوز طراحی و ساخت اختصاصی موتور هواپیما را کسب کرد. او دو موتور به نامهای BR1 (مخفف Bentlet Rotary One) و BR2 طراحی و تولید کرد که بهصورت گسترده در نیروی هوایی ارتش بریتانیا بهکار گرفته شدند. تجربهی همکاری با ارتش و طراحی موتورهای اختصاصی در طول جنگ جهانی، مزایای بسیار زیادی برای والتر اوون داشت. او اعتمادبهنفس و اعتبار کافی را برای راهاندازی برند اختصاصی خود کسب کرده بود و سالهای پس از جنگ، نوید دوران تازهای را برای مهندس بااستعداد بریتانیایی میداد.
نمونهی کامل موتور ساختهشده براساس طرح بنتلی
پایان جنگ جهانی اول بهمعنای پایان نیاز به تجهیزات نظامی بود؛ بهویژه هواپیماها بهمرور از طراحیهای متمرکز بر کاربردهای نظامی دور میشدند. بههمیندلیل، بنتلی و بسیاری از صنعتگران دیگر آن زمان، بهسمت تکامل صنعت خودروسازی پیش رفتند. والتر اوون بهخاطر خدماتش به ارتش بریتانیا در جریان جنگ جهانی اول، مدال MBE یا Most Excellent Order of the British Empire را دریافت کرد. همچنین، کمیسیون جوایز اختراع و نوآوری، هشتهزار پوند جایزه به او داد که بهعنوان سرمایهی راهاندازی شرکت مستقل استفاده شد.
تنها سه ماه پس از آتشبس و در ۱۰ ژوئیهی ۱۹۱۹، شرکت Bentley Motors Ltd راهاندازی شد. اولین پروژهی شرکت، طراحی و ساخت موتور چهار سیلندر و شانزده سوپاپ سهلیتری بود. در نوامبر همان سال، نمونهی اولیهای از موتور بنتلی ساخته و در نمایشگاه London Motor Show بهنمایش گذاشته شد.
اولین موتور سهلیتری بنتلی تمامی خصوصیتهای عالی مدنظر بنتلی را برای خودرویی عالی داشت. پایداری، سرعت، قدرت و تمامی خصوصیتهای خودرو مناسب برای مسابقههای گرند تور، در موتور طراحیشدهی بنتلی دیده میشد.
۲۱ سپتامبر ۱۹۲۲، اولین خودرو کامل شرکت مستقل بنتلی از کارخانه خارج شد؛ خودرویی که بهصورت اختصاصی برای مناسبتی در کریکلوود در شمال لندن طراحی شده بود. در همان دوران، نمونههای اولیهی متعددی از بنتلی در مسابقههای اتومبیلرانی شرکت میکردند و پیروزی مهم در یکی از مسابقههای بروکاندز در سال ۱۹۲۱، شهرت بنتلی را بیشازپیش افزایش داد.
تلاشهای بنتلی برای پیشرفت در مسابقههای اتومبیلرانی همیشه در اولویت او قرار داشت. از سالهای جوانی، بنتلی میدانست حضور در مسابقهها و پیروزی در آنها نقش مهمی در شهرت برندش دارد؛ بههمیندلیل، خودروهای خود را با هدف افزایش سرعت و پایداری طراحی میکرد و در سال ۱۹۲۴، پیروزی مهمی در مسابقههای ۲۴ ساعتهی لهمانس کسب کرد. پیروزی در لهمانس و دستاوردهای دیگر مسابقهای، زمینه را برای رشد بیشتر برند بنتلی در سالهای بعد فراهم میکرد.
منابع تاریخی میگویند بنتلی در ابتدا مخالف مسابقههای ۲۴ ساعتهی لهمانس بود. او اعتقاد داشت خودروها هیچگاه برای چنین فشارهایی و تحمل ۲۴ ساعت مسابقه طراحی نشدهاند. بههرحال پس از اینکه فرانک کلمنت و جان داف در سال ۱۹۲۳ رتبهی چهارم مسابقه را (بههمراه رکورد بیشترین سرعت در یک چرخهی پیست) با خودروهای مجهز به موتور سهلیتری بنتلی کسب کردند، والتر اوون هم به اهمیت مسابقهها و قدرت موتورهای خود پی برد.
غول هشتلیتری بنتلی
آخرین موتوری که طبق منابع موجود خود والتر اوون بنتلی طراحی کرد و ساخت، موتوری هشتلیتری بود که بهعنوان برترین دستاورد او نیز شناخته میشود. شرکت ادعا میکرد موتور جدید صرفنظر از بدنه، توانایی رسیدن به حداکثر سرعت ۱۶۰ کیلومتربرساعت را دارد. والتر اوون همیشه دوست داشت موتوری بسازد که سرعت خودرو را به ۱۶۰ کیلومتربرساعت برساند و ظاهرا موتور هشتلیتری موفقیتش را تأیید میکرد.
وولف بارناتو
اولین مشکلات مالی در سال ۱۹۲۶ به برند جوان بریتانیای فشار وارد کرد. طراحی و توسعهی موتور بزرگ ۶/۵ لیتری و ۶ سیلندر هزینههای زیادی به بنتلی تحمیل کرده بود. در آن زمان، وولف بارناتو، یکی از طرفداران پروپاقرص و ثروتمند بنتلی، با خودروهایش برند محبوبش را از ورشکستگی نجات داد. او از مالکان معادن الماس کیمبرلی در آفریقا بود و ۱۰۰ هزار پوند سرمایهی جدید به شرکت والتر اوون تزریق کرد. درواقع، بورناتور مالک شرکت شده بود و والتر بهعنوان کارمند او کار میکرد.
والتر اوون با وجود تغییرات ساختاری در شرکتی که روزی مالکش بود، بازهم مدیریت و مسئولیت اصلی را برعهده داشت. موتور سهلیتری او در سال ۱۹۲۷ و اینبار با نسخهی سوپراسپرت در مسابقهی لهمانس باردیگر پیروز شد. در سال ۱۹۲۸، موتوری ۴/۵ لیتری در بنتلی طراحی شد که دوباره پیروزی در لهمانس و شهرت بیشتر را برای برندش بههمراه داشت.
بنتلی برای افزایش تمرکز روی تبلیغات بهکمک مسابقههای اتومبیلرانی، برنامهای بهنام Bentley Boys را در شرکت اجرا کرده بود. گروهی از جوانان ثروتمند علاقهمند به مسابقه با مدیریت بارناتو با خودروهای بنتلی در مسابقههای مشهور شرکت میکردند و با پیروزیهای متعدد، شهرت برند بریتانیایی را افزایش میدادند. موتور ۶/۵ لیتری ملقب به Speed Six نوآوری دیگر بنتلی در موتورهای اسپرت بود که در سالهای ۱۹۲۹ و ۱۹۳۰، مقامهای اول و دوم را برای برند بنتلی بههمراه داشت. در آن سالها، بنتلی در کانون توجه مسابقههای اتومبیلرانی قرار داشت.
بحران اقتصادی در سال ۱۹۲۹ بسیاری از صنعتگران را در سرتاسر جهان بهزانو درآورد و کمی دیرتر به اروپا و بریتانیا رسید. از سال ۱۹۳۰، فروش خودروهای بنتلی کاهش درخورتوجهی تجربه کرد و بارناتو مجبور بود سرمایهی جدید تزریق کند. موتور جدید چهارلیتری بنتلی با استقبال چندانی در بازار مواجه نشد و برندش روزبهروز بهسمت سقوط حرکت میکرد. دراینمیان، بارناتو هم امیدش را به شرکت از دست داده بود و تنها اعلام ورشکستگی را بهعنوان راه چاره میدانست.
رولز رویس از رقبای قدیمی بنتلی در بریتانیا محسوب میشد. آنها که از سالهای جنگ جهانی اول با مغز متفکر شرکت رقیب آشنا بودند، همیشه بهدنبال فرصتی میگشتند تا بنتلی را از سر راه بردارند. سالهای دشوار دههی ۱۹۳۰ و قرارگرفتن بنتلی در لبهی سقوط، فرصتی عالی برای رولز رویس فراهم کرد تا وارد میدان شود. آنها شرکت رقیب را خریدند و همراهبا آن، تجربه و تخصص والتر اوون نیز به دارایی رولز رویس تبدیل شد. والتر اوون با شرکتی که روزی خودش راهاندازی کرده بود، قرارداد داشت و باید تا سال ۱۹۳۵ در خدمت مالکان جدید فعالیت میکرد.
لاگوندا (Lagonda) از برندهای پیشگام صنعت خودروسازی در بریتانیا بود که شاید در دهههای ابتدایی قرن بیستم بهاندازهی دو بازیگر بزرگ دیگر شهرت نداشت. بههرحال، آنها در سال ۱۹۳۵ و پس از اتمام قرارداد والتر اوون با بنتلی، او را به همکاری مجاب کردند. آلان پی. گود، مالک جدید لاگوندا، مذاکره با بنتلی را بهصورت شخصی پیش برد. بنتلی پس از موافقت با گود، توانست اعضای متعددی از تیمش را در بخش خودروهای مسابقهای از بنتلی جدا کند و همگی باهم به لاگوندا پیوستند.
مأموریت اصلی بنتلی و تیمش در لاگوندا طراحی موتور بهنیهی V12 در شرکت بود تا برند مذکور را به نامی آشنا در مسابقههای اتومبیلرانی تبدیل کند. البته لاگوندا در سال ۱۹۳۵ توانسته بود در مسابقههای ۲۴ ساعتهی لهمانس بهپیروزی برسد، اما بنتلی نقشی در طراحی موتور خودرو پیروز نداشت. بههرحال، او و تیمش موتور جدید V12 لاگوندا را با ساختار ۴/۵ لیتری و ۱۸۰ اسببخار طراحی کردند تا در مسابقههای سال ۱۹۳۷ با رولز رویس رقابت کند. یک سال بعد، نسخهی بعدی همین موتور بهنام Rapid و با قدرت ۲۰۰ اسببخار، طراحی و در نمایشگاه نیویورک رونمایی شد.
جنگ جهانی دوم، با تغییر دیگری در صنعت خودروسازی بریتانیا همراه بود. تمامی صنایع برای کمک به برنامههای نظامی بسیج شده بودند و لاگوندا نیز باید به این حرکت میپیوست. والتر اوون در سالهای جنگ روی موتور جدیدی با طراحی Straight-6 کار میکرد. موتورهای V12 شرکت قطعا برای بازار سالهای پس از جنگ مناسب نبودند و لاگوندا بهدنبال طراحی و استراتژی بهتری برای ورود مجدد به بازار بود. در دوران جنگ، مواد اولیه بهصورت عادلانه و برابر بین تولیدکنندگان توزیع نمیشد و لاگوندا نمیتوانست مواد لازم برای تولید بیشتر از ۱۰۰ خودرو را دریافت کند و بهمرور از رقبای خود عقب ماند.
لاگوندا در سال ۱۹۴۷ به تولید بازگشت؛ اما در وضعیت مناسبی نبود. جی. آر. گرینوود، رئیس هیئتمدیرهی لاگوندا، در آن سال از تصمیم شرکت برای تولید هزار خودرو جدید ۲/۵ لیتری خبر داد؛ اما بحرانهای مالی بازهم مانع رسیدن شرکت به اهداف شدند. در همان سال، دیوید براون دو برند استون مارتین و لاگوندا را خرید.
خودرو مجهز به موتور سهلیتری بنتلی ۱۹۲۳
یکی از دلایل خرید لاگوندا، دسترسی دیوید براون به تخصص و تجربهی والتر اوون بود. او بهمحض خرید شرکت، موتور جدید ۲/۶ لیتری لاگوندا را که بنتلی طراحی کرده بود، در خودرو استون مارتین DB2 بهکار گرفت. موتور مذکور تا سال ۱۹۵۹ در انواع خودروهای لاگوندا و استون مارتین بهکار گرفته شد.
پس از استون مارتین لاگوندا، شرکت آرمسترانگ سیدلی مقصد بعدی والتر اوون بود. او آخرین موتور خود را نیز در ساختار ۳/۵ لیتری در این شرکت طراحی کرد و سپس، بازنشسته شد. خودرو Sapphire از یادگارهای والتر اوون در شرکت آرمسترانگ سیدلی بود.
والتر اوون سهبار ازدواج کرد؛ اما هیچ فرزندی نداشت. او در سال ۱۹۱۴ با لئونی گور، دختر سر جورج رالف گور، نهمین بارون گور ازدواج کرد که در سال ۱۹۱۹ براثر همهگیری آنفولانزای اسپانیایی از دنیا رفت. والتر اوون در سال ۱۹۲۰ با آدری هاچینسون ازدواج کرد که علاقهی زیادی به کسبوکار و علاقهمندیهای شوهرش نداشت. آنها کمی پس از فروش کسبوکار بنتلی در سال ۱۹۳۱، از هم جدا شدند. بنتلی در سال ۱۹۳۴ برای سومینبار و اینبار با مارگارت رابرتسهوتون ازدواج کرد که این دو تا پایان عمر درکنار هم زندگی کردند.
لوگو بنتلی، یادگار جاودان W.O
۱۳ اوت ۱۹۷۱، والتر اوون بنتلی کمی پیش از تولد ۸۳ سالگی در ووکینگ از دنیا رفت. او تا پایان عمر از حامیان جدی باشگاه رانندگان بنتلی بود و علاقهاش به مسابقههای اتومبیلرانی همیشه پایدار بود. تالار افتخارهای اتومبیلرانی (موزهی آمریکایی) در سال ۱۹۹۵ والتر اوون بنتلی را به فهرست اعضای خود افزود. باشگاه رانندگان بنتلی نیز هنوز به عمر خود ادامه میدهد و چهارهزار نفر در سرتاسر جهان از بریتانیا و اروپا و ایالات متحده تا کانادا، آفریقایجنوبی، استرالیا، نیوزیلند و ژاپن عضو آن هستند.
پاسخ ها