براساس مطالعه‌ای جدید، خطر مرگ براثر کووید ۱۹ در مردانی که دچار چاقی شدید هستند، بالاتر است که احتمالا به نحوه‌ی توزیع چربی در بدن آن‌ها مربوط می‌شود.
ویروس کرونا از همان آغاز دشمنی غیر قابل پیش‌بینی بوده است. این ویروس در برخی افراد موجب عفونتی نامحسوس می‌شود درحالی‌که در برخی دیگر آبشاری از عوارض را ایجاد می‌کند که بدن را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار داده و منجر به مرگ می‌شود. علت تفاوت در نحوه‌ی اثر بیماری روی افراد مختلف، پزشکان را سردرگم کرده است.
براساس دانشی که تاکنون حاصل شده است، داشتن سن بیشتر و شرایط سلامتی مزمن نظیر فشار خون بالا و بیماری قلبی خطر ابتلا به موارد شدید کووید ۱۹ را افزایش می‌دهد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری چاقی شدید را نیز به‌عنوان یکی از عوامل خطر عنوان کرده است. اما آیا وزن اضافه به‌خودی‌خود مقصر است یا مشکلات سلامتی همراه‌با چاقی مانند اختلالات متابولیکی و مشکلات تنفسی در این زمینه نقش دارند؟
مطالعه‌ی جدیدی چاقی را به‌عنوان مقصری مستقل عنوان می‌کند. تجزیه‌و‌تحلیلی از هزاران بیمار تحت درمان در سیستم بهداشت و درمان کالیفرنیای جنوبی، چاقی شدید را به‌عنوان یک عامل خطر مستقل برای مرگ درمیان بیماران مبتلا به کووید ۱۹ تعیین می‌کند. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که احتمال مرگ خصوصا درمیان افراد جوانتر و مردان بالاتر است.
درمیان زنان مبتلا به بیماری کووید ۱۹، به‌نظر نمی‌رسید شاخص توده‌ی بدنی (سنجه‌ای از چربی بدن براساس قد و وزن) به‌طور مستقل با افزایش خطر مرگ در هر سنی مرتبط باشد که احتمالا ناشی‌از توزیع متفاوت چربی در بدن است چراکه مردان معمولا چربی احشایی و شکمی بیشتری دارند. سارا تارتوف نویسنده‌ی نخست مطالعه گفت: «شاخص توده بدنی واقعا یک عامل خطر مستقل مهم برای مرگ در مبتلایان به کووید ۱۹ است. اما اثر آن در همه‌ی جمعیت یکنواخت نیست. این اثر در سنین بالاتر دیده نمی‌شود و نیز در زنان در هیچ سنی قابل مشاهده نیست.»
چاقی و ویروس کرونا به دلایل متعددی ترکیب خطرناکی هستند. چاقی موجب محدود شدن تنفس می‌شود و پاکسازی ذات‌الریه و سایر عفونت‌های تنفسی را دشوارتر می‌کند. چربی ازنظر بیولوژیکی فعال است و منبعی از مواد شیمیایی پیش‌التهابی است و حتی بدون ابتلا به کووید ۱۹ هم موجب ایجاد التهاب مزمن در بدن می‌شود. چاقی حتی در نبود دیابت موجب تغییرات متابولیکی و ناهنجاری‌هایی می‌شود.
مطالعه‌ی جدید اولین مطالعه‌ای نیست که به نقش چاقی در مرگ‌و‌میر ناشی‌از کووید ۱۹ در افراد جوانتر اشاره می‌کند. درحالی‌که گزارش‌های اولیه از چین و ایتالیا روی چاقی به‌عنوان عامل خطر مستقل تمرکزی نداشتند، پزشکان در مناطق دیگر جهان که در آنجا چاقی شایع‌تر بود، سریعا متوجه شدند افراد جوان‌تری که به‌شدت بیماری می‌شوند، اغلب چاق هستند.
در‌مقایسه‌با ۲۰ درصد جمعیت در ایتالیا و ۲۴ درصد افراد در اسپانیا، شیوع چاقی در کشور چین تنها ۶ درصد است. درمقابل، کشور آمریکا یکی از بالاترین نرخ‌های چاقی را در جهان دارا است. حدود ۴۲ درصد از بزرگسالان آمریکایی دارای شاخص توده‌ی بدنی ۳۰ یا بیشتر هستند که به‌عنوان چاقی طبقه‌بندی می‌شود و ۹ درصد از مردم دارای شاخص توده‌ی بدنی ۴۰ و بیشتر هستند. وزن طبیعی دارای دامنه‌ای از شاخص توده بدنی ۱۸/۵ تا ۲۴/۹ است. افراد دارای شاخص توده بدنی ۲۵ تا ۲۹/۹ به‌عنوان افراد دارای اضافه وزن در نظرگرفته می‌شوند.
در گزارشی از آژانس بهداشت عمومی انگلیس، چنین نتیجه‌گیری شد که داشتن اضافه‌وزن یا چاقی خطر بروز عوارض و مرگ براثر کووید ۱۹ را افزایش می‌دهد. صدها مقاله‌ی مشابه دیگر در این مورد منتشر شده است. یکی از این مطالعات که ماه گذشته در مجله‌ی Annals of Medicine منتشر شد، نشان می‌داد احتمال اینکه افراد بسیار چاق مبتلا به کووید ۱۹، به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشته یا به‌علت کووید ۱۹ از دنیا بروند، ۶۰ درصد بیشتر است. در این مطالعه خاطرنشان شد که این مورد در افراد دارای سن کمتر از ۶۵ سال نیز صادق است.
دکتر دیوید کاس، استاد پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز خاطرنشان کرد که بسیاری از بیماران جوانتر مبتلا به کووید ۱۹ که در بیمارستان‌های آمریکا بستری شدند، دچار چاقی بوده و پیش‌بینی کرد که با گسترش ویروس کرونا به مناطقی که در آنجا چاقی شایع‌تر است، افراد جوانتر بیشتری تحت‌تأثیر قرار گیرند. وی گفت اثر متفاوت روی مردان چاق نیز به‌علت تفاوت در توزیع چربی قابل درک است. به‌گفته‌ی او: «اگر یک مرد و یک زن دارای شاخص توده‌ی بدنی برابر را با هم مقایسه کنید، احتمال اینکه مرد دارای مشکلات زمینه‌ای خطرساز باشد، بالاتر است.»
پژوهشگران برای مطالعه‌ی جدید رکوردهای سلامتی ۶۹۱۶ نفر از اعضای سیستم بهداشت کالیفرنیای جنوبی را که برای کووید ۱۹ تحت درمان قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار دادند. میانگین سنی بیماران ۴۹ سال بود و میانگین شاخص توده بدنی بیماران ۳۰/۶ بود و تقریبا نیمی از آن‌ها چاق بودند.
به‌طور‌کلی، براساس اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری نرخ چاقی برحسب نژاد و قومیت متفاوت است. نرخ چاقی تصحیح‌شده برای سن در میان افراد سیاه پوست ۴۹/۶ درصد است، درحالی‌که این نرخ در میان هیسپانیک‌ها ۴۵ درصد، درمیان سفیدپوستان ۴۲ درصد و در میان آسیایی-آمریکایی‌ها ۱۷ درصد است.
پژوهشگران برای درک اینکه آیا چاقی به‌خودی‌خود با خطر بالاتر مرگ همراه است، سعی کردند تا برای وضعیت‌هایی مانند فشار خون و دیابت که با موارد شدید کووید ۱۹ مرتبط هستند و نیز بیماری‌های مزمن قلبی، کلیوی و ریوی تصحیح انجام دهند. دانشمندان همچنین می‌خواستند بدانند که آیا عوامل جمعیتی نظیر سن، جنس، نژاد یا قومیت در این زمینه نقش دارند. درحالی‌که جوامع لاتین و سیاه‌پوست به‌طور نامتناسبی تحت‌تأثیر ویروس قرار گرفته و نرخ بستری و مرگ در آن‌ها بیشتر بوده است، مطالعه‌ی جدید نژاد یا قومیت را به‌عنوان یک عامل خطر مستقل شناسایی نکرد.
پژوهشگران چاقی شدید را به‌عنوان یک عامل خطر مستقل قوی برای پیامدهای بدتر شناسایی کردند. دکتر تارتوف گفت: «ما نمی‌گوییم نابرابری‌هایی وجود ندارد. ما درحال جدا کردن چیزی هستیم که محرک این نابرابری‌ها است. ما می‌بینیم که اقلیت‌های نژادی و قومی پیامدهای بدتری دارند. همچنین احتمال چاقی در آن‌ها بیشتر و دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی در آن‌ها کمتر است و نیز احتمال اینکه مشکلات همزمانی داشته باشند، در آن‌ها بیشتر است.»
در میان بیماران مبتلا به کووید ۱۹، احتمال مرگ در کسانی که دچار چاقی شدید بودند (دارای شاخص توده بدنی ۴۰ یا بیشتر) نسبت‌به کسانی که دارای وزن طبیعی بودند، تقریبا سه برابر بیشتر بود. به‌گفته‌ی دکتر تارتوف، احتمال مرگ در کسانی که دارای شاخص توده بدنی ۴۵ بودند، نسبت‌به بیماران دارای وزن طبیعی چهار برابر بیشتر بود و این خطر در میان مردان و افراد دارای سن کمتر از ۶۰ سال قابل‌توجه‌تر بود.
نتایج این پژوهش در مجله‌ی Annals of Internal Medicine منتشر شده است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها