سلام بعضی از شما کاش کمی از گلچیانی اخلاق یاد می گرفتید

تماشای ادب و وقار همیشه زیباست؛ مخصوصا حالا که فوتبال ایران در تسخیر پلشت‌های پر اداست؛ آنها که بعد از یک فصل بازی قاچاقی و غیرقانونی، کف هواپیما با جام پشتک می‌زنند تا خدای ناکرده شبهه‌ای در شخصیت تباه‌شان باقی نماند.

برترین‌ها: رسول بهروش در یادداشتی درباره مدافع جنتلمن پرسپولیس نوشت: «پرسپولیس برای من بیشتر از خانواده بود. بابت همه چیز ممنونم. اگر تقدیر این باشد که به آزادی برگردم، حتما با رویی گشاده و آغوشی باز خواهد بود. اگر نه، همیشه برای این کشور زیبا و مردمانش بهترین آرزوها را خواهم داشت.»؛ این، بخشی از آخرین مصاحبه گئورگی گولسیانی در تونل ورزشگاه آزادی بود، در روزی که مدیران باشگاه از هراس برکناری، همه تمرکزشان را صرف مذاکره با خریدهای جدید کردند و حتی یادشان رفت به مناسبت صدمین بازی گئورگی با پیراهن سرخ، دست‌کم یک تی‌شرت برایش تدارک ببینند. گولسیانی گل قهرمانی پرسپولیس در فصل گذشته را به ثمر رساند و این فصل هم عملکردش از دو مدافع میانی دیگر تیم بدتر نبود، اما ظاهرا کادرفنی ترجیح داده با ستاره نجیب گرجستانی خداحافظی کند. این حالا اوست که با پاکیزه‌ترین کلمات، زیباترین آرزوها را نثار باشگاه می‌کند؛ بی‌زخم زبان، بدون طعن و لعن یا به رخ کشیدن گره‌گشایی‌ها و دستاوردهایش.

تابستان گذشته، وقتی گئورگی با پیراهن گرجستان در جام ملت‌های اروپا می‌درخشید، همه دست و‌پای‌شان را گم کرده بودند که مگر ممکن است او با این شرایط جدید، بدون دندانگردی پای میز مذاکره بنشیند و قراردادش را تمدید کند؟ مدیران باشگاه سیبل سرکوفت و‌ ملامت منتقدان بودند که چرا قبل از یورو با گولسیانی توافق نکردید؟ او اما خیلی زود خیال همه را راحت کرد: «اولویت اولم پرسپولیس است و هیچ شرط خاصی ندارم.» همین هم شد و مدافع گرجستانی بلافاصله پس از رسیدن به تهران قراردادش را تمدید کرد، بی‌آنکه حتی منت درآمد سیصد هزار یورویی باشگاه بابت حضور در جام ملت‌ها را بر سر کسی بگذارد. فقط خدا می‌داند اگر بعضی از این سفلگان فرومایه و نوکیسه‌های هزار رنگ جای او بودند، چطور طاقچه بالا می‌گذاشتند و چه شامورتی‌بازی‌هایی در می‌آوردند.

تماشای ادب و وقار همیشه زیباست؛ مخصوصا حالا که فوتبال ایران در تسخیر پلشت‌های پر اداست؛ آنها که بعد از یک فصل بازی قاچاقی و غیرقانونی، کف هواپیما با جام پشتک می‌زنند تا خدای ناکرده شبهه‌ای در شخصیت تباه‌شان باقی نماند. مدافع گرجستانی در پرسپولیس به بهترین گلزن خارجی تاریخ باشگاه تبدیل شد، اما آنقدر حواسش بود که مثلا بعد از گشودن دروازه سپاهان حرمت تیم سابقش را نگه دارد و شادی نکند. داستان گئورگی در پرسپولیس، با به جا گذاشتن تصویری از یک جنتلمن به پایان رسید و البته که مهم‌ترین ارث هر آدم، اسم اوست. بدرود «آقا»!