کشف معماری اسرارآمیز در ماداگاسکار که احتمالاً ریشه ایرانی دارد

یک تیم بین‌المللی از پژوهشگران در سایت «تنیکی» واقع در منطقه دورافتاده «ایسالو ماسیو» در جنوب ماداگاسکار، معماری صخره‌ای مرموزی را کشف کرده‌اند که هیچ مشابهی در این جزیره یا سواحل شرق آفریقا ندارد.

فرادید: یک تیم بین‌المللی از پژوهشگران در سایت «تنیکی» واقع در منطقه دورافتاده «ایسالو ماسیو» در جنوب ماداگاسکار، معماری صخره‌ای مرموزی را کشف کرده‌اند که هیچ مشابهی در این جزیره یا سواحل شرق آفریقا ندارد.

در این پژوهش که تحت نظر «گیدو شرورز»، استاد دانشیار علوم زمین‌شناسی دانشگاه برن سوئیس، آغاز شد، پژوهشگران ساختارهای باستان‌شناسی تازه کشف‌شده‌ای را مستند کرده‌اند که شامل تراس‌ها، دیوارهای سنگی، حوضچه‌های سنگی، و سازه‌های صخره‌ای در اندازه‌ها و اشکال مختلف است که در اواخر هزارۀ اول و اوایل هزارۀ دوم میلادی ساخته شده‌اند.

کاوش‌های باستان‌شناسی و بررسی‌های میدانی در «تنیکی» نشان می‌دهد که این منطقه از منظر باستان‌شناسی بسیار بزرگتر و مهم‌تر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد.

جالب اینکه نزدیک‌ترین شباهت‌های سبکی به این معماری را هزاران کیلومتر دورتر، یعنی در ایران و به‌ویژه در منطقه فارس می‌توان یافت. ساختارهای صخره‌ای تنیکی شباهت‌هایی به جایگاه‌های موجود در سایت‌های مختلف ایران دارد که به هزارۀ اول یا قبل‌تر برمی‌گردند و به آیین‌های تدفینی زرتشتی مرتبط هستند.

ساختارهای صخره‌ای و دیوارهای ماسه‌سنگی حکاکی شده‌ای که اخیراً کشف شده‌اند، طبق تاریخ‌گذاری رادیوکربن از زغال به دست آمده در طول کاوش‌ها، در اواخر هزارۀ اول و اوایل هزارۀ دوم میلادی، یعنی تقریباً در قرون دهم تا دوازدهم میلادی ساخته شده‌اند. تکه‌های سفال مربوط به چین و آسیای جنوب شرقی نیز در این محل یافت شده که عموماً به قرون 11 تا 14 میلادی بازمی‌گردند.

با وجود فاصله بیش از ۲۰۰ کیلومتری از نزدیک‌ترین ساحل، این کشف بسیار جالب توجه است، زیرا نشان می‌دهد که ساکنان «تنیکی» در دوران قرون وسطی بخشی از شبکه‌های تجاری اقیانوس هند بوده‌اند.

با تو جه به شباهت‌ها، پژوهشگران معماری صخره‌ای حکاکی‌شده در تنیکی را بخشی از یک گورستان باستانی ساخته شده توسط مهاجرانی با منشاء زرتشتی تفسیر کرده‌اند. با این حال، آن‌ها خاطرنشان کرده‌اند که برای آزمایش این فرضیه و پاسخ به سوالات کلی نیاز به تحقیقات باستان‌شناسی بیشتری است.

پژوهشگران احتمال این را نیز رد نکرده‌اند که این سازه‌های باستانی کار گروهی از مردمان با آیین‌ها و باورهای خاص خودشان باشد که پس از ورود به جزیره شکل گرفته و تکامل یافته است و ساختارهای صخره‌ای آن‌ها به طور اتفاقی شباهت‌هایی به ساختارهای زرتشتی در ایران دارد.

با این حال آن‌ها بر این باورند که مردمانی که به سواحل ماداگاسکار آمدند و در نهایت در تنیکی ساکن شدند، آیین‌ها و باورهای خود را از خارج از جزیره به همراه آوردند و آن‌ها را به روش مشابهی در آنجا اجرا کردند.

دکتر شرورز و همکارانش تاکید دارند که بدون در نظر گرفتن منشاء، مذهب و آیین‌های تدفینی ساکنان پیشین تنیکی، مطالعات باستان‌شناسی بیشتری لازم است تا جایگاه این محوطه باستانی را به‌طور کامل در ماداگاسکار و اقیانوس هند غربی مشخص کنند.