نیروی "SS" چه تفاوتی با ارتش عادی آلمان داشت؟

سوگند وفاداری اس‌اس به شرح زیر بود: «من به آدولف هیتلر، به عنوان پیشوا و صدراعظم رایش آلمان، سوگند وفاداری و شجاعت می‌خورم. من در مقابل شما و رهبرانی که برای من تعیین کردید، تا پای جان سوگند وفاداری مطلق می‌خورم. پس خدایا کمکم کن».

فرادید: نیروی «اس‌اس» از چند جهت با وِرماخت (به معنی ارتش عادی) متفاوت بود. شاید واضح‌ترین تفاوت، وفاداری متعصبانه آن به شخص هیتلر و ارزش‌های نژادی و سیاسی نازی‌ها بود. 

افسران و سربازان اس‌اس در مقابل هیتلر سوگند وفاداری می‌خوردند و قول «وفاداری مطلق» می‌دادند. شعار اس‌اس «افتخار من وفاداری است» بود. این سوگندی خونی بود که روی خنجرها و سگک کمربندهای یکدست آن‌ها حک شده بود. 

یکی دیگر از ویژگی‌های متمایز اس‌اس، ترکیب نژادی آن بود. هاینریش هیملر به عنوان فرماندۀ  اس‌اس، این نیرو را نه تنها به عنوان یک نیروی نظامی نخبه بلکه مظهر خلوص نژادی تجسم می‌کرد. 

او دستور داد همه افراد استخدام‌شده قبل از پذیرش، مشمول شرایط سخت فیزیکی و تحقیقات نسب‌شناسی شوند. برای نمونه، سربازان داوطلب در گارد زندگی (هنگ محافظان شخصی هیتلر) باید این ویژگی‌ها را می‌داشتند: سن آن‌ها باید بین ۲۳ تا ۳۵ سال و قد آن‌ها ۱۸۰ سانتی‌متر و دارای خون آلمانی و بدون سابقه رفتار مجرمانه یا اعتیاد به الکل میبودند. 

الزامات نژادی برای افسران اس‌اس از این هم سخت‌تر بود. در طول دهه ۱۹۳۰، نامزدهای افسری باید مدارک تاییدشده‌ای از میراث آریایی ارائه می‌کردند که قدمت آن به دهه ۱۷۵۰ بازگردد. 

سازه‌ای که در تصویر می‌بینید، فِلدهِرنهال یا «تالار مارشال‌ها»، یک ایوان سرپوشیده بزرگ در مونیخ است. این سازه که برگرفته از لوجّا دِی لَنسی در فلورانس است، سال ۱۸۴۱ به سفارش پادشاه باواریا، لودویگ اول، برای ادای احترام به سنت ارتش او ساخته شد. 

فِلدهِرنهال صبح روز جمعه، ۹ نوامبر ۱۹۲۳، صحنه رویارویی بین پلیس ایالت باواریا و پیروان آدولف هیتلر شد که در آن، حزب نازی تلاش کرد به وزارت دفاع باواریا حمله کند. این نقطه اوج کودتای نافرجام نازی‌ها برای تسلط یافتن بر ایالت باواریا بود که معمولاً به عنوان کودتای مونیخ از آن یاد می‌شود. در درگیری مسلحانه متعاقب آن روز، چهار پلیس و شانزده نفر از راهپیمایان کشته شدند. عده زیادی از جمله هِرمان گورینگ زخمی شدند. یکی از بنرهای صلیب شکستۀ نازی‌ها آغشته به خون بود و این پرچم بعداً به پرچم خون معروف جنبش نازی تبدیل شد. 

پس از به دست گرفتن قدرت توسط نازی‌ها در سال ۱۹۳۳، هیتلر فِلدهِرنهال را به یادبود نازی‌هایی تبدیل کرد که در جریان آن کودتای نافرجام کشته شدند. یادبودی برای مردان کشته‌شده SA در ضلع شرقی آن، مقابل محل تیراندازی قرار داده شد. این بنای تاریخی که بنای یادبود جنبش نام دارد توسط پل لودویگ تروست ساخته شد. بنای این سازه مستطیلی بود که اسامی کشته شدگان درون آن درج شده بود و تحت محافظت تشریفاتی دائمی اس‌اس بود. 

میدان اودی‌یِنپلاتس مقابل فِلدهِرنهال به عنوان میدان رژه برای اس‌اس‌هایی عمل می‌کرد که اغلب آنجا تجمعات شبانه برگزار می‌کردند. نیروهای جدید اس‌اس در جریان این تجمعات سوگند وفاداری خود را به هیتلر می‌دادند. انتظار می‌رفت عابران نیز با سلام نازی از این مکان تجلیل کنند.