فوتبال به هم ریخته به کارگردانی فدراسیون

«روزنامه اعتماد» شرایط فوتبال ایران بعد از حکم کمیته استیناف را بررسی می‌کند.

روزنامه اعتماد: از عجایب زندگی در ایران امروز تفاوت گفتار و نتایج مقامات است. از وزیر و وکیل گرفته تا مدیرکل و رییس، همه جوری حرف می‌زنند که انگار ایراد خاصی به کارشان وارد نیست. بعد نتایج را که نگاه می‌کنی، فاجعه! مگر می‌شود؟ همه‌شان هم جدیدا یاد گرفته‌اند و با خضوعی ریاکارانه می‌گویند بله، مشکلاتی هست ولی... این ولی را که می‌گویند جان آدم آتش می‌گیرد!

شما همین فوتبال را نگاه کنید! همه‌ چیز به‌هم ریخته. باشگاه‌ها و مدیران و مربیان و بازیکنان به جان هم افتاده‌اند. 48 ساعت است که یک بند علیه هم و علیه فدراسیون بیانیه می‌دهند و فوتبال ایران را به «جنگل» و «سیرک» و «مسخره‌بازی» تشبیه می‌کنند، به جز مواردی که قبلا بوده، آن وقت نایب‌رییس فدراسیون می‌آید در کنفرانس خبری و می‌گوید کار ما درست بوده و البته ایراداتی هم هست و در مجموع شما باید از ما ممنون باشید. واقعا زیبا نیست؟

از همین ابتدای فصل شروع کنید به لیست کردن موارد و آن وقت می‌بینید از وضعیت تیم‌های ملی گرفته تا لیگ و داوری و... خودشان می‌گویند همه‌چیز خوب است اما آنچه ما می‌بینیم زمین تا آسمان با اظهارات دوستان متفاوت است. 

آن روزی که مهدی تاج با مشاورش علی خطیر که امروز مدیرعامل استقلال است و علیه فدراسیون بیانیه می‌دهد (واقعا وقایع فوتبال ایران از خنده‌دار بودن گذشته) نشستند و یک قانون من درآوردی به اسم سقف بودجه گذاشتند، همه کارشناسان گفتند این مسیر غلط است. اول از همه گفتند قانون ابهام دارد! چقدر ما در همین روزنامه اعتماد نوشتیم و از کارشناسان نقل قول آوردیم. بعد گفتیم ضمانت اجرایی قانون وجود ندارد. در پاسخ تاج طبق معمول یکی از آن جملات تاریخی و درخشانش را بیان کرد: هر کس از قانون سقف تخطی کند سه-صفر بازنده می‌شود. جمله‌ای شبیه به «ما در پرونده ویلموتس برنده می‌شویم» یا «قراردادی که با ویلموتس نوشته شده بهترین قرارداد ممکن است.» آنجا هم درنهایت فوتبال ایران به پرداخت صدها میلیارد تومان محکوم شد. مثل قسمت جدید دسته‌گل‌های مهدی تاج که فعلا فوتبال کشور را فرستاده روی هوا! 

منصور قنبرزاده دیروز در کنفرانس خبری گفت ما در کارگروه سقف قرارداد نمی‌توانستیم کار اجرایی کنیم و وظیفه داشتیم بررسی‌ها را بفرستیم کمیته انضباطی تا آنها رای صادر کنند. خب مرد حسابی چرا این را روزی که رییس‌ات در رسانه‌ها سینه سپر کرد و گفت هر تیمی تخطی کند سه-صفر بازنده می‌شود به او نگفتی؟ به قول معروف گرفتی ما را؟

نایب‌رییس فدراسیون فوتبال می‌گوید ما قانون سقف قرارداد را نوشتیم و گفتیم سال اول آزمایشی اجرا می‌کنیم تا ایرادات آن برطرف شود. بعد از دولت و قوه قضاییه هم مایه گذاشته که آنها هم همین کار را می‌کنند. اول از همه بهتر است فدراسیون برای تبرئه خودش پای قوه قضاییه و دولت را وسط نکشد. دوم اینکه وقتی داشتید قانون می‌نوشتید اصلا این شکلی حرف نمی‌زدید! آن موقع ابتکارتان حاصل مدت‌ها کار کارشناسی بود و بسیار هوشمندانه!

حجم تناقض‌ها در صحبت‌های مهدی تاج و منصور قنبرزاده غیرقابل شمارش است! از یک‌طرف می‌گویند اگر قانون اجرا نمی‌شد پول هزینه شده باشگاه به 6 هزار میلیارد تومان می‌رسید و از طرف دیگر می‌گویند تنها 4 باشگاه به سقف بودجه رسیدند! یعنی چه؟ یعنی 12 باشگاه روی هم مثلا 500 میلیارد هزینه می‌کردند و یهو 4 باشگاه دست‌جمعی بیش از 5 هزار میلیارد خرج می‌کردند؟ اصلا متوجه اعداد و ارقام هستید؟ یا مثلا می‌گویند 6 بازیکن سپاهان تا اصلاح قرارداد حق بازی ندارند! این درحالی است که 6 بازیکن یاد شده 14 بازی در این فصل به میدان رفته‌اند! اگر بازیکن غیرمجاز بودند چطور تا حالا بازی کرده‌اند و اگر مشکلی نداشتند چرا امروز ممنوع‌البازی شدند؟!

می‌گویند برخی دستگاه‌ها که بودجه باشگاه‌ها را تامین می‌کنند خواستند جلوی افزایش قراردادها را بگیرند و فدراسیون با از خودگذشتگی بار مسوولیت را انداخته روی دوش خود! یعنی مثلا مدیرعامل فولاد خوزستان خودش جرات نداشته به مدیرعامل منتخب خودش بگوید حق نداری زیاد خرج کنی بعد آمده از فدراسیون خواسته سقف تعیین کند؟ شوخی می‌کنید حتما!

واقعا همه این حرف‌ها بیهوده است. زمانی هست که شما متوجه می‌شوید فرآیندی در حال انجام است که در آن شما می‌توانید دیالوگی انجام دهید و فضایی برای تصمیم‌گیری عقلانی وجود دارد. حس می‌کنید افرادی هستند که می‌توانند مخاطب اظهارات شما باشند و نتیجه تبادل‌نظر انتخاب یک مسیر درست است. در مورد فوتبال ایران مطلقا چنین چیزی وجود ندارد! شما سیر فدراسیون فوتبال در یک سال و خرده‌ای اخیر را در‌نظر بگیرید؛ یک بلبشوی کامل! یک سردرد تمام نشدنی! یک نمایش شلخته با کارگردانی مهدی تاج و همکارانش! که آخرین پرده‌اش هم شده افتضاحی به اسم «سقف قرارداد»! سقف قراردادی که امروز تبدیل شده به وهن قانون! تبدیل شده به دستمایه یک جنگ بزرگ دیگر در رسانه‌ها و فضای مجازی میان تیم‌ها و هواداران. واقعا فدراسیون فوتبال از این حجم نفرت و حاشیه‌ای که در حال تولید آن است چه سودی می‌برد که به ادامه آن اهتمام می‌ورزد؟

چند ماه تمام فوتبال ایران مشغول مساله‌ای به نام سقف قرارداد بود و حالا خبر رسیده که مشکل خاصی هم نبوده و می‌توان با پرداخت مقداری پول مشکلات را حل کرد. دید عمومی نسبت به مساله این است که فدراسیون قانونی را وضع کرده، بعد نتوانسته آن را کنترل کند چون از همان روز اول همه‌ چیز مبهم بوده بعد به جایی رسیده که باید اعمال نظر می‌کرده و متوجه شده داستان کسر امتیاز خیلی پیچیده و جنجالی می‌شود و بعد گفته اصلا ولش کن! می‌رویم توی رسانه‌ها می‌گوییم امسال آزمایشی بوده و از سال بعد! تاکید هم می‌کنیم اینها آرای کمیته انضباطی و استیناف است و به ما ربطی ندارد! 

تمام امیدواری فوتبال‌دوستان این است که فقط زودتر دوره مسوولیت مدیران فعلی فدراسیون به پایان برسد تا شاید همه نفس راحتی بکشند. فدراسیونی که دست به هر کاری می‌زند چیزی جز خرابی به بار نمی‌آورد. البته که این دوستان یک بار از در رانده شده بودند و از پنجره خودشان را وارد کردند و فعلا هم دنبال راه‌های دیگری هستند که بتوانند به حضورشان در فوتبال ادامه دهند؛ حتما برای تصویب چند قانون من درآوردی دیگر.