اگر این شایعه صحت دارد فاتحه ما را بخوانید

می‌گویند فدراسیون و دستگاه‌های دیگر در کشور می‌ترسند نیمار و رونالدو و ستاره‌های اینچنینی به کشور بیایند و بی‌نظمی شود و اوضاع از دست‌شان در برود. اینها که شایعه است.

برترین‌ها - سیامک رحمانی: خبرهای ضد و نقیضی که از برگزاری مسابقات لیگ قهرمان آسیا می‌رسد و اخبار اغلب غیرمستندی که منتشر می‌شود برای هواداران فوتبال نگران‌کننده و مایه سرگردانی است. در حالی که باشگاه‌های عربستانی هزینه‌های هنگفتی کرده‌اند و ستاره‌های نامدار جهان فوتبال را به خدمت گرفته‌اند، تنها سهم و دلخوشی فوتبال ما و تماشاگرانش می‌تواند دیدن این تیم‌ها و بازیکنان در ایران باشد. مقابله چهره‌های مشهور فوتتبال دنیا با باشگاه‌های پرهوادار وطنی که در اوج غربت فوتبال ایران و بیرون ماندنش از عرصه رقابت‌ها و دیدارهای دوستانه و تورنمنت‌های بزرگ بین‌المللی می‌تواند دلخوشکنک و افتخاری کوچک باشد. اما به نظر می‌رسد باز هم ضعف و عدم صداقت فدراسیون فوتبال قرار است این امتیاز را از ما بگیرد. خبرها تا امروز حاکی از این بوده که ضوابط سال‌های گذشته AFC پابرجاست و قرار نیست باشگاه‌های عربستانی به ایران بیایند. صحبت از سفر ایرانی‌ها به عربستان و در عوض میزبانی در زمین ثالث است. در همین روزهای گذشته حتی از پادرمیانی امیر عبداللهیان وزیر امور خارجه و رایزنی او برای آوردن باشگاه‌های عربستانی به ایران هم صحبت شده.

وضعیت درباره VAR و شرایط میزبانی ایرانی‌ها کاملا نامشخص و میهم است. اما سوال مشخص از فدراسیون فوتبال این است که علیرغم گذشت 7 سال از سفارت‌نوردی عده‌ای تندرو در ایران و با وجود عادی شدن روابط دو کشور، هنوز چه مشکلی برای سفر باشگاه‌های عربستانی به ایران وجود دارد. سوال‌ها از فدراسیون فوتبال روشن و صریح است.

یک- اگر عربستانی‌ها حاضر نیستند به ایران بیایند –که میانچیگری وزیر امور خارجه از چنین امری حکایت می‌کند- چه مشکلی را بهانه‌ کرده‌اند. این مسابقات طبق قانون باید رفت و برگشت برگزار شود. بر چه اساسی فدراسیون عربستان می‌گوید حاضر نیست تیم‌هایش را به ایران بفرستد. اگر اینچنین است قدرت دیپلماسی و نفوذ ایران در کنفدراسیون فوتبال آسیا به چه دردی می‌خورد. ایران تا کجا باید ذلیل باشد که کشوری یکطرفه اعلام کند حاضر به سفر به شهرهای ما نیست و ما زورمان نرسد بگوییم به قانون تمکین کند.

این که عربستان می‌گوید نمی‌خواهیم به ایران برویم –اگر چنین است- یا باید مستند بر مشکلات و ایرادات امنیتی باشد و علنا اعلام شود، یا مبتنی بر ضعف و ناتوانی مدیران فوتبال ایران است که اینقدر راحت حقوق اولیه باشگاه‌های ما را قربانی‌ می‌کنند.

دو- فرض دیگر ماجرا این است که مشکل با کنفدراسیون آسیاست. اگر مذاکرات با عربستانی‌ها را ندیده بگیریم، اساسا سوال باید این باشد که مگر این بازیها را کنفدارسیون برگزار نمی‌کند؟ اگر مرجع برگزاری بازی‌ها کنفدراسیون است و AFC اعلام کرده که محدودیت‌های سال 2016 ما همچنان باقی است، ایرانی‌ها باید نامه‌نگاری کنند و بپرسند بر چه اساسی؟ رابطه ایران با عربستان تغییر کرده و مشکلی بابت امنیت باشگاه‌های حریف در ایران حس نمی‌شود. ایران باید مستقیما و علنا از ای‌اف‌سی بپرسد که این محدودیت برای میزبانی ما به چه دلیلی است. کنفدراسیون باید دلایل این تبعیض فاحش را روشن کند. باز هم سوال این است که همه ادعاهای آقای تاج و همکارانش مبنی بر جایگاه فوتبال ایران در آسیا چه کارگردی دارد و ما چرا نباید بتوانیم از حق اولیه‌مان یعنی میزبانی حریف در زمین خودی استفاده کنیم.

سه- آقای تاج و دوستانش در فدراسیون بگویند برای گرفتن میزبانی چه مذاکراتی با کنفدراسیون فوتبال آسیا کرده‌اند و چه جوابی گرفته‌اند. از کی و چگونه و چند بار نامه‌نگاری کرده‌اند تا مشکل حل شود؟ نامه‌هایی را که نوشته‌اید و پاسخ‌هایش را منتشر کنید. اگر حق با شماست و از روی عزت و توانمندی مذاکره کرده‌اید همه چیز را شفاف اعلام کنید تا خطاکار مشخص شود.

مسخره و دردبار است که در اوج همه مشکلات، فوتبال ایران حتی از میزبانی ساده تیم‌های حریف در مسابقات آسیایی محروم می‌شود. آقای رییس‌جمهور، وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال به جای شعار دادن و توی بوق کردن اقتدار و پیروزی‌های سیاسی بین‌المللی‌شان همین یک قلم مسئله را حل کنند و اجازه ندهند حق میزبانی ایرانی‌ها از دست برود.

می‌گویند فدراسیون و دستگاه‌های دیگر در کشور می‌ترسند نیمار و رونالدو و ستاره‌های اینچنینی به کشور بیایند و بی‌نظمی شود و اوضاع از دست‌شان در برود. اینها که شایعه است. اگر حضور یک بازیکن فوتبال را نشود مدیریت کرد، فاتحه بقیه مسائل خوانده است. اما رییس فدراسیون ما که اینقدر از موضع بالا حرف می‌زند و همه مسئولانی که سال 2016 هم می‌گفتند ما زیر بار حرف زور نمی‌رویم و در زمین بیگانه بازی نمی‌کنیم و 7 سال چنین خفتی را به جان خریدند، هیچ بهانه دیگری ندارند. یا با سند و مدرک ثابت کنید که حق با شماست یا بپذیرید که در دیپلماسی فوتبال هم مثل خیلی از زمینه‌ها بازی را باخته‌اید. ذلیل و پخمه بوده‌اید و گذاشته‌اید حق ایران را مثل آب خوردن سر بکشند.