بیتا هاشمیان
شاعر و نویسنده... اهل ایران... زندگی هندسه ساده ی تکرار نفست هاست.توسط ۲ نفر دنبال می شود
«دخمۀ تمدن» (The Crypt of Civilization) نام اتاقکی است که ۸۳ سال پیش مهر و موم شد و قرار نیست تا سال ۸۱۱۳ میلادی، یعنی حدود شش هزار سال دیگر، بازگشایی شود!
فرادید: ساخت «دخمۀ تمدن» ایدۀ یک مصرشناس به نام دکتر تورنول جیکوبز (Thornwell Jacobs) بود. او احساس می‌کرد اطلاعات ما دربارۀ تمدن‌های باستانی بسیار اندک است. جیکوبز به عنوان یک محقق دریافته بود که تمام اطلاعاتی که ما از تمدن‌هایی مثل مصر باستان داریم، صرفا از چند منبع محدود مثل اهرام یا چند لوح حکاکی شدۀ باستانی گرفته شده‌اند.
به همین دلیل بود که او فکر کرد وظیفۀ تاریخی ما این است که از تمدن خودمان آثاری به جا بگذاریم که تمدن‌های آینده بر اساس آن‌ها بتوانند اطلاعات دقیقی دربارۀ ما داشته باشند. از این رو بود که او اولین «کپسول زمان» را در دوران مدرن ساخت؛ این اصطلاحی بود که خود او آن را ابداع کرد.
عکسی که درون اتاقک را قبل از مهر و موم شدن نشان می‌دهد
جیکوبز رئیس دانشگاه اوگلتورپ در جورجیا بود و در ساختمان همین دانشگاه بود که او کپسول زمانش را ساخت. این کپسول در واقع اتاق بزرگی بود که با انواع مصنوعات و اشیاء روزمره که در دهۀ ۱۹۳۰ کاربرد داشتند و همینطور اسنادی از دانش ما دربارۀ تاریخ شش هزارسالۀ تمدن پر شده و سپس در یک استخر شنا که دیگر کاربرد نداشت دفن شد.
ساختمان دانشگاه اوگلتورپ
ایدۀ جیکوبز این بود که این دخمه به نوعی مثل مقبرۀ توت‌عنخ‌آمون باشد که کشف آن باعث افزایش دانش ما از مصر باستان شد. از جمله چیزهایی که در این دخمۀ مدرن مدفون شدند، صفحاتی ضبط شده از برخی موسیقیدانان مشهور آن دوره به اضافۀ فیلم‌ها و تصاویری از سال ۱۸۹۸ به بعد بودند؛ ۱۰۰ کتاب و میکروفیلم هم در این دخمه گذاشته شدند. اشیاء روزمره‌ای مثل یک عروسک کوچک از «دونالد اردک» هم در این کپسول زمان جا گرفتند. البته هیچ جواهر یا شیء قیمتی‌ای در آنجا گذاشته نشد.
در کنار این اشیاء یک کتاب راهنما هم گذاشته شد که نحوۀ استفاده از اشیاء را برای انسان‌های آینده (یا شاید هم سگ‌های فوق‌هوشمند آینده!) توضیح می‌داد.
برخی اشیاء درون اتاقک
اما شاید زبان آیندگانی که قرار است این اتاق را باز کنند با ما فرق داشته باشد؛ جیکوبز فکر اینجا را هم کرده بود! او یک دستگاه در اتاقک گذاشت که تصویر اشیاء را همراه با نامشان که به انگلیسی نوشته شده است نمایش می‌دهد؛ به این ترتیب آیندگان می‌توانند تا حد زیادی از راز و رمز زبان امروزی سر در بیاورند.
اما چرا سال ۸۱۱۳ برای بازگشایی تعیین شد؟ جیکوبز می‌خواست آن کسی که در آینده در اتاقک را باز می‌کند به نقطه‌ای از زمان که درست در میانۀ زمان خودش و زمان آغاز تمدن در مصر باستان قرار دارد نگاه کند. اگر حدود شش هزار سال از تمدن مصر گذشته است، پس باید شش هزار سال دیگر این اتاقک بازگشایی شود.
نمونه‌ای از دستگاهی که عکس و نوشته را همراه با پخش صدا نشان می‌دهد و می‌تواند به عنوان کلیدی برای ترجمه زبان ما برای آیندگان به کار بیاید
در حال حاضر هیچ کس امکان وارد شدن به «دخمۀ تمدن» را ندارد و فقط می‌توان از بیرون به دری فولادی که آن را مسدود کرده است نگاه کرد.
ایدۀ ساخت اتاقک در سال ۱۹۳۶ به ذهن جیکوبز رسید اما وقتی اتاقک ساخته و آمادۀ مهر و موم شدن بود چهار سال گذشته بود و جنگ جهانی دوم آغاز شده بود. به همین خاطر جیکوبز پیغامی اندوهناک در اتاقک گذاشت: «جهان در حال دفن کردن همیشگی تمدن ماست و در اینجا ما این تمدن را برای شما به میراث می‌گذاریم».
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها