مضامین و متن مناجات الراجین (مناجات امیدواران)

مناجات الراجین از مناجات های پانزده گانه می باشد

مناجات الراجین، از مناجات های پانزده گانه می باشد که یکی از مضامین آن بیان امید به خداوند و رحمت بی انتهای او می باشد.

مناجات راجین و امیدواران چهارمین مناجات از مناجات های خمس‏ عشر است که امام سجاد (ع) در آن، امید به خداوند و رحمت بی انتهای او را به تصویر می کشند. مناجات الراجین در الصحیفة الثانیة السجادیة، بحارالانوار و مفاتیح الجنان آمده است. علامه مجلسی زمان قرائت مناجات الراجین را روز دوشنبه تعيين نموده است.

مضامین مناجات الراجین
√ بیان امید به خداوند و رحمت بی انتهای او.

√ محدود نبودن درخواست انسان از خدا و امید به فضل الهی.

√ لزوم درخواست همه نعمت های دنیایی و اخروی از خداوند و امید به کرم وی داشتن: « چگونه به غیر تو امید داشته باشم، درصورتی که همه خیر از توست؟ و چگونه به غیر تو آرزومند گردم، در حالیکه فرمانروایی، حاکمیت و مالکيت افرینش مخصوص توست؟ آیا من امیدم را از تو قطع گردانم در صورتی که تو از فضل و کرمت آنچه را من درخواست نکردم به من بخشیدی؟»

√ درخواست نعمتهای معنوی و اخروی و مقامات الهی از خداوند در کنار درخواست های مادی.

√ ستودن خداوند و ذکر اسماء و صفات الهی در کنار درخواست از او.

محدود نبودن درخواست انسان از خدا و امید به فضل الهی از مضامین مناجات راجین می باشد

متن عربی مناجات الراجین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
يَا مَنْ إِذا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطاهُ ، وَ إِذا أَمَّلَ ما عِنْدَهُ بَلَّغَهُ مُناهُ ، وَ إِذا أَقْبَلَ عَلَيْهِ قَرَّبَهُ وَأَدْناهُ، وَ إِذا جاهَرَهُ بِالْعِصْيانِ سَتَرَ عَلىٰ ذَنْبِهِ وَغَطَّاهُ ، وَ إِذا تَوَكَّلَ عَلَيْهِ أَحْسَبَهُ وَكَفاهُ . إِلٰهِى مَنِ الَّذِى نَزَلَ بِكَ مُلْتَمِساً قِراكَ فَما قَرَيْتَهُ ؟ وَمَنِ الَّذِى أَناخَ بِبابِكَ مُرْتَجِياً نَداكَ فَما أَوْلَيْتَهُ ؟ أَيَحْسُنُ أَنْ أَرْجِعَ عَنْ بابِكَ بِالْخَيْبَةِ مَصْرُوفاً ، وَلَسْتُ أَعْرِفُ سِواكَ مَوْلىً بِالْإِحْسانِ مَوْصُوفاً ؟! كَيْفَ أَرْجُو غَيْرَكَ وَالْخَيْرُ كُلُّهُ بِيَدِكَ ؟ وَكَيْفَ أُؤَمِّلُ سِواكَ وَالْخَلْقُ وَالْأَمْرُ لَكَ ؟! أَ أَقْطَعُ رَجائِى مِنْكَ وَقَدْ أَوْلَيْتَنِى ما لَمْ أَسْأَلْهُ مِنْ فَضْلِكَ ؟ أَمْ تُفْقِرُنِى إِلىٰ مِثْلِى وَأَنَا أَعْتَصِمُ بِحَبْلِكَ ؟

يَا مَنْ سَعَدَ بِرَحْمَتِهِ الْقاصِدُونَ، وَلَمْ يَشْقَ بِنِقْمَتِهِ الْمُسْتَغْفِرُونَ؛ كَيْفَ أَنْساكَ وَلَمْ تَزَلْ ذاكِرِى ؟! وَكَيْفَ أَ لْهُو عَنْكَ وَأَنْتَ مُراقِبِى ؟!

إِلٰهِى بِذَيْلِ كَرَمِكَ أَعْلَقْتُ يَدِى، وَ لِنَيْلِ عَطاياكَ بَسَطْتُ أَمَلِى، فَأَخْلِصْنِى بِخالِصَةِ تَوْحِيدِكَ، وَاجْعَلْنِى مِنْ صَفْوَةِ عَبِيدِكَ، يَا مَنْ كُلُّ هارِبٍ إِلَيْهِ يَلْتَجِئُ ، وَكُلُّ طالِبٍ إِيَّاهُ يَرْتَجِى، يَا خَيْرَ مَرْجُوٍّ،  وَيَا أَكْرَمَ مَدْعُوٍّ، وَيَا مَنْ لَايُرَدُّ سائِلُهُ ، وَلَا يُخَيَّبُ آمِلُهُ، يَا مَنْ بابُهُ مَفْتُوحٌ لِداعِيهِ، وَحِجابُهُ مَرْفُوعٌ لِراجِيهِ، أَسْأَلُكَ بِكَرَمِكَ أَنْ تَمُنَّ عَلَىَّ مِنْ عَطائِكَ بِما تَقَِرُّ بِهِ عَيْنِى، وَمِنْ رَجائِكَ بِما تَطْمَئِنُّ بِهِ نَفْسِى، وَمِنَ الْيَقِينِ بِما تُهَوِّنُ بِهِ عَلَىَّ مُصِيباتِ الدُّنْيا، وَتَجْلُو بِهِ عَنْ بَصِيرَتِى غَشَواتِ الْعَمىٰ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

ترجمه مناجات الراجین
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگی است؛
ای آن که هرگاه بنده ای از او بخواهد عطایش کند و هرگاه چیزی را که نزد اوست آرزو کند، به آرزویش برساند و هنگامی که به او روی آورد، مقرّب و نزدیکش کند و گاهی که تظاهر به گناه کند، گناهش را پرده پوشی نماید و آن گاه که بر او توکل نماید، او را بس باشد و کفایت کند،

خدای من، کیست که بر آستانت وارد شده و خواهان مهمان پذیری ات باشد و تو از او پذیرایی نکرده باشی و کیست که مرکب حاجت را با امید به سخاوتت به درگاهت خوابانده باشد و تو احسانش ننموده باشی؟ آیا خوشایند است که از درگاهت با محرومیت بازگردم، درحالی که جز تو سروری که به احسان متصّف باشد نشناسم؟ چگونه به غیر تو امید بندم درحالی که هر خوبی به دست توست و چگونه جز تو را آرزو کنم درحالی که آفرینش و فرمان خاص تو است؟ آیا امیدم را از تو بِبُرم درحالی که از روی احسان آنچه از تو نخواستم به من عطا فرمودی یا آیا به مانند خودم محتاجم می کنی درحالی که به رشته محکمت چنگ می زنم؟

ای آن که قصدکنندگان به رحمتش خوشبخت شدند و آمرزش خواهان به انتقامش بدبخت نشدند؛ چگونه فراموشت کنم که همیشه به یادم بوده ای و چگونه از تو غافل شوم که تو نگهبانم هستی، خدای من دستم را به دامن کرمت آویختم و برای رسیدن به عطایت سفره آرزویم را گستردم، مرا به خلوص توحیدت خالص کن و از بندگان برگزیده ات قرار ده، ای آن که هر گریزانی به او پناه می جوید و هر جوینده ای به او امید می بندد، ای بهترین امیدبخش، ای کریم ترین خوانده، ای آن که پرستنده اش برگردانده نشود و آرزومندش محروم نگردد، ای آن که در رحمتش به روی خوانندگان باز است و پرده درگاهش برای امیدواران گشوده است، از تو می خواهم به بزرگواری ات که ببخشی از عطای خود بر من آنچنان که دیده ام به آن روشن شود و از امید به تو سرشارم سازی به اندازه ای که نهادم آرامش یابد و از یقین آنچنان بر من منّت نهی که با آن ناگواری های دنیا را برایم آسان نمایی و با آن از دیدگان دلم پرده های نابینایی را برگیری، به مهربانی ات ای مهربان ترین مهربانان.

گردآوری: بخش مذهبی