سرطان ریه کشنده ترین سرطان است

افرادی که سیگار می کشند بیشترین خطر ابتلا به سرطان ریه را دارند

سرطان ریه در مراحل اولیه هیچ نشانه ای ندارد و بیماران اغلب زمانی به پزشک مراجعه می کنند که بیماری در مراحل پیشرفته قرار دارد. شاید به همین دلیل باشد که سرطان ریه کشنده ترین سرطان در انسان محسوب می شود.

سرطان ریه چیست؟

سرطان ریه نوعی سرطان است که در ریه ها شروع می شود. ریه های شما دو عضو اسفنجی در قفسه سینه شما هستند که هنگام دم اکسیژن مصرف می کنند و هنگام بازدم دی اکسید کربن آزاد می کنند.

سرطان ریه عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در ایالات متحده ، در مردان و زنان است. سرطان ریه هر سال بیش از سرطانهای روده بزرگ ، پروستات ، تخمدان و پستان جان مردم را می گیرد.

افرادی که سیگار می کشند بیشترین خطر ابتلا به سرطان ریه را دارند ، اگرچه سرطان ریه در افرادی که هرگز سیگار نکشیده اند نیز می تواند رخ دهد. خطر سرطان ریه با مدت زمان و تعداد سیگارهایی که سیگار کشیدید افزایش می یابد. اگر سیگار کشیدن را ترک کنید ، حتی بعد از سالها کشیدن سیگار، می توانید احتمال ابتلا به سرطان ریه را به میزان قابل توجهی کاهش دهید.

سرطان ریه عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان است

علائم سرطان ریه :

سرطان ریه به طور معمول در مراحل اولیه خود علائم و نشانه ای ایجاد نمی کند. علائم و نشانه های سرطان ریه معمولاً فقط در صورت پیشرفت بیماری بروز می کند.

علائم و نشانه های سرطان ریه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سرفه جدید که از بین نمی رود

• سرفه کردن خون ، حتی مقدار کمی

• تنگی نفس

• درد قفسه سینه

• خشونت یا تغییر صدا

• کاهش وزن بدون دلیل

• درد استخوان

• سردرد

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟

در صورت بروز علائم مداوم که نگران کننده شما هستند با پزشک خود ملاقات کنید.

اگر سیگار می کشید و نتوانسته اید ترک کنید ، با پزشک خود ملاقات کنید. پزشک شما می تواند راهکارهایی برای ترک سیگار مانند مشاوره، داروها و محصولات جایگزین نیکوتین را توصیه کند.

سرطان ریه به طور معمول در مراحل اولیه خود علائم و نشانه ای ایجاد نمی کند

علل سرطان ریه:

سیگار کشیدن باعث بیشتر سرطانهای ریه می شود (هم در افراد سیگاری و هم در افرادی که در معرض دود دست دوم قرار دارند). اما سرطان ریه در افرادی که هرگز سیگاری نکشیده اند و در افرادی که هرگز در معرض طولانی مدت قرار گرفتن در معرض دود دست دوم نیستند نیز دیده می شود. در این موارد ، ممکن است علت مشخصی از سرطان ریه وجود نداشته باشد.

انواع سرطان ریه :

پزشکان براساس ظاهر سلولهای سرطانی ریه در زیر میکروسکوپ ، سرطان ریه را به دو نوع اصلی تقسیم می کنند. پزشک تصمیم گیری های درمانی را براساس نوع عمده سرطان ریه انجام می دهد.

دو نوع کلی سرطان ریه عبارتند از:

سرطان ریه سلول کوچک : سرطان ریه سلول کوچک تقریباً به طور انحصاری در افراد سیگاری رخ می دهد و کمتر از سرطان ریه سلول غیر کوچک شایع است.

سرطان ریه سلول غیر کوچک: سرطان ریه سلول غیر کوچک یک اصطلاح چتر برای چندین نوع سرطان ریه است که به روشی مشابه رفتار می کنند. سرطان های ریه سلول غیر کوچک شامل کارسینوم سلول سنگفرشی ، آدنوکارسینوما و سرطان سلول های بزرگ است.

سیگار کشیدن باعث بیشتر سرطانهای ریه می شود

عوامل خطر سرطان ریه :

تعدادی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهد. بعنوان مثال برخی از عوامل خطر با ترک سیگار قابل کنترل است و فاکتورهای دیگر مانند سابقه خانوادگی شما قابل کنترل نیستند. 

سیگار کشیدن: خطر ابتلا به سرطان ریه با تعداد سیگارهایی که هر روز سیگار می کشید و تعداد سالهایی که سیگار کشیدید افزایش می یابد. ترک در هر سنی می تواند خطر ابتلا به سرطان ریه را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

قرار گرفتن در معرض دود دست دوم: حتی اگر سیگار نکشید ، اگر در معرض دود دست دوم هستید ، احتمال ابتلا به سرطان ریه افزایش می یابد.

قرار گرفتن در معرض گاز رادون: رادون با تجزیه طبیعی اورانیوم در خاک ، سنگ و آب تولید می شود که سرانجام به بخشی از هوایی که تنفس می کنید تبدیل می شود. سطوح ناامن رادون می تواند در هر ساختمان از جمله خانه ها جمع شود.

قرار گرفتن در معرض آزبست و سایر عوامل سرطان زا: قرار گرفتن محل کار در معرض آزبست و سایر مواد شناخته شده برای ایجاد سرطان - مانند آرسنیک ، کروم و نیکل - همچنین می تواند خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهد ، به خصوص اگر سیگاری هستید.

سابقه خانوادگی سرطان ریه: افرادی که دارای والدین ، ​​خواهر و برادر یا کودک مبتلا به سرطان ریه هستند ، خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.

 برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی در محل کار ، اقدامات احتیاطی کنید

پیشگیری از سرطان ریه:

هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از سرطان ریه وجود ندارد ، اما اگر می توانید خطر خود را کاهش دهید: 

سیگار نکشید: اگر هرگز سیگار نکشیده اید ، شروع نکنید. در مورد سیگار کشیدن با فرزندان خود صحبت کنید تا آنها بفهمند چگونه می توانند از این عامل خطر اصلی سرطان ریه جلوگیری کنند.   

از قرار گرفتن در دود دست دوم خودداری کنید: اگر با سیگاری زندگی می کنید یا کار می کنید ، از او بخواهید که ترک کند. حداقل ، از او بخواهید بیرون سیگار بکشد. از رفتن به مناطقی که افراد سیگار می کشند خودداری کنید.

خانه خود را برای رادون تست کنید: سطح رادون را در خانه خود بررسی کنید ، به خصوص اگر در محلی زندگی می کنید که رادون مشکلی ایجاد می کند. از مقادیر بالای رادون برای ایمن سازی خانه شما می توان استفاده کرد.

از بروز عوامل سرطان زا در محل کار خودداری کنید: برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی در محل کار ، اقدامات احتیاطی کنید. اقدامات احتیاطی کارفرمای خود را رعایت کنید. به عنوان مثال ، اگر از شما برای محافظت ماسک صورت استفاده می شود ، همیشه آن را بپوشید. از پزشک خود بپرسید که چه کاری بیشتر می توانید برای محافظت از خود در محل کار انجام دهید. 

یک رژیم غذایی پر از میوه و سبزیجات بخورید: یک رژیم غذایی سالم را با انواع میوه و سبزیجات انتخاب کنید. منابع غذایی ویتامین ها و مواد مغذی بهترین هستند. از مصرف دوزهای زیاد ویتامین به صورت قرص خودداری کنید ، زیرا ممکن است مضر باشد. 

بیشتر روزهای هفته را ورزش کنید: اگر مرتباً ورزش نمی کنید ، به آرامی شروع کنید. سعی کنید بیشتر روزهای هفته ورزش کنید.

در شیمی درمانی داروهایی استفاده می شود که سلولهای سرطانی را از بین می برد

درمان سرطان ریه :

پزشکتان یک برنامه درمانی سرطان را بر اساس چندین عامل ، از جمله سلامت عمومی ، نوع و مرحله سرطان و ترجیحات خود انتخاب می کند.

در بعضی موارد ، ممکن است تصمیم بگیرید که تحت معالجه قرار نگیرید. به عنوان مثال ، ممکن است احساس کنید که عوارض جانبی درمان از مزایای بالقوه بالاتر است. در این حالت ، پزشک شما ممکن است مراقبت از علائمی که سرطان ایجاد می کند ، مانند درد یا تنگی نفس ، توصیه کند.

عمل جراحي :

در حین عمل جراح شما برای از بین بردن سرطان ریه و حاشیه بافت سالم کار می کند. روشهای رفع سرطان ریه عبارتند از: 

• Wedge resection (برداشتن گوه ای) برای برداشتن بخش کوچکی از ریه که حاوی تومور است به همراه حاشیه ای از بافت سالم

• Segmental resection (برداشتن قطعه ای) برای برداشتن بخش بیشتری از ریه ها ، اما نه یک بخش کامل

• لوبکتومی برای برداشتن کل لوب یک ریه

• پنومونکتومی برای از برداشتن کل ریه

اگر تحت عمل جراحی قرار بگیرید ، جراح شما همچنین ممکن است گره های لنفاوی را از سینه شما خارج کند تا بتواند علائم سرطان را بررسی کند.

در صورت محدود بودن سرطان به ریه ها ، ممکن است عمل جراحی گزینه ای باشد. اگر شما سرطان ریه بزرگتر دارید ، پزشک ممکن است شیمی درمانی یا پرتودرمانی را قبل از عمل به منظور کوچک کردن توده توصیه کند. اگر این خطر وجود دارد که سلولهای سرطانی پس از عمل باقی مانده و یا ممکن است سرطان شما عود کند ، پزشک شما ممکن است بعد از عمل شیمی درمانی یا پرتودرمانی را توصیه کند.

پرتو درمانی :

پرتودرمانی از پرتوهای پر انرژی با استفاده از منابعی مانند اشعه X و پروتون برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می کند. در طول پرتودرمانی ، در حالی که یک دستگاه به دور شما حرکت می کند ، روی میز قرار می گیرید و تابش اشعه را به نقاط دقیق بدن می اندازد.

برای مبتلایان به سرطان ریه پیشرفته ، ممکن است از پرتودرمانی قبل از عمل یا بعد از عمل استفاده شود. این اغلب با درمانهای شیمی درمانی ترکیب می شود. اگر جراحی گزینه ای نباشد ، شیمی درمانی ترکیبی و پرتودرمانی ممکن است اولین درمان اصلی شما باشد.

در مورد سرطانهای پیشرفته ریه و مواردی که در مناطق دیگر بدن گسترش یافته است ، پرتودرمانی ممکن است به تسکین علائم مانند درد کمک کند.

شیمی درمانی :

در شیمی درمانی داروهایی استفاده می شود که سلولهای سرطانی را از بین می برد. ممکن است یک یا چند داروی شیمی درمانی از طریق ورید در بازوی شما (به صورت داخل وریدی) یا به صورت خوراکی مصرف شود. ترکیبی از داروها معمولاً طی یک هفته یا ماه با یک سری درمان انجام می شود و بین آنها زمان وقفه وجود دارد تا بهبودی پیدا کند.

شیمی درمانی اغلب بعد از عمل برای از بین بردن سلولهای سرطانی که ممکن است باقی بمانند استفاده می شود. این می تواند به تنهایی یا همراه با پرتودرمانی استفاده شود. شیمی درمانی همچنین ممکن است قبل از عمل برای کوچک کردن سرطان ها و از بین بردن آسان تر آنها استفاده شود.

در مبتلایان به سرطان پیشرفته ریه ، از شیمی درمانی برای تسکین درد و سایر علائم استفاده می شود.

جراحی رادیوتراپی :

رادیوتراپی بدن استریوتاکتیک ، همچنین به عنوان رادیوتراپی شناخته می شود ، یک روش پرتودرمانی شدید است که هدف بسیاری از پرتوهای پرتودرمانی از زوایای مختلف در سرطان است. درمان رادیوتراپی بدن استریوتاکتیک به طور معمول در یک یا چند درمان انجام می شود.

دارو درمانی هدفمند :

درمانهای دارویی هدفمند بر ناهنجاریهای خاص موجود در سلولهای سرطانی تمرکز دارند. با مسدود کردن این ناهنجاری ها ، درمان دارویی هدفمند می تواند باعث مرگ سلول های سرطانی شود.

بسیاری از داروهای هدفمند درمانی برای معالجه سرطان ریه استفاده می شود ، اگرچه بیشتر آنها برای افرادی که مبتلا به سرطان پیشرفته یا مکرر هستند ، محفوظ است.

برخی از درمان های هدفمند فقط در افرادی کار می کنند که سلول های سرطانی دارای جهش ژنتیکی خاصی هستند. سلولهای سرطانی شما ممکن است در آزمایشگاه آزمایش شوند تا ببینند آیا این داروها به شما کمک می کنند.

ایمونوتراپی :

ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن شما برای مقابله با سرطان استفاده می کند. سیستم ایمنی بدن در برابر بیماری شما ممکن است به سرطان شما حمله نکند زیرا سلول های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنند که سلول های سیستم ایمنی بدن را کور می کنند. ایمونوتراپی با دخالت در آن فرآیند کار می کند.

درمانهای ایمونوتراپی به طور کلی برای افراد مبتلا به سرطان پیشرفته ریه محفوظ است.

مراقبت تسکینی :

افراد مبتلا به سرطان ریه اغلب علائم و نشانه های سرطان و همچنین عوارض جانبی درمان را تجربه می کنند. مراقبت های حمایتی ، که به عنوان مراقبت تسکینی نیز شناخته می شود ، یک منطقه تخصص پزشکی است که شامل کار با پزشک برای به حداقل رساندن علائم و نشانه های شماست.

بیمار مبتلا به سرطان ریه چقدر زنده میماند:

بیماران و خانواده‌هایشان اغلب می خواهند بدانند که تا پايان زندگی چقدر فرصت باقی مانده است. پاسخ به این سؤال دشوار است. عـواملی مانند محـل سرطان و بیمـاری‌های احتمـالی دیـگر بيمار مي‌تواند بر طول عمر او تأثیر گذارد. با اینکه شاید پزشک بتواند براساس اطلاعاتش در مورد بیمار، زمانی را تخمین بزند، ولی معمولاً میلی به این کار ندارد. زیرا فکر مي‌کند شاید در تعیین این مدت دچار اشتباه شود. پزشک نگران است که بیمار امید واهی پیدا کند یا به‌طور کلی امیدش را از دست دهد.

در یک مطالعه ، افراد مبتلا به سرطان ریه سلول غیر کوچک پیشرفته که بلافاصله پس از تشخیص خود ، مراقبت های حمایتی را آغاز کردند ، طولانی تر از افرادی که با معالجه مانند شیمی درمانی و پرتودرمانی ادامه داده اند ، زندگی کردند. افراد تحت مراقبت حمایتی از بهبود روحیه و کیفیت زندگی خبر دادند. آنها بطور متوسط ​​تقریباً سه ماه بیشتر از کسانی که مراقبت های استاندارد دریافت کرده اند زنده مانده بودند.

گردآوری:بخش سلامت