متن مناجات استعاذه

استعاذه چیست ؟

مناجات استعاذه

استعاذه یعنی پناه بردن به خداوند متعال از فتنه انگیزان و شرّ آنها. در قرآن کریم بارها خداوند بزرگ حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم را تعلیم می دهد که از وسوسه های شیاطین و پلیدان به خداوند پناه برد.

استعاذه چیست ؟

اِسْتِعاذه، تعبیری قرآنی، به معنای پناه بردن به خداوند از هر نوع شر، بدی و وسوسه های شیطانی. خواندن آن با الفاظ خاص و ترکیب ویژه، قبل از قرائت قرآن و نیز قبل از سوره حمد در نماز مستحب است.

سوره ناس، سوره فلق و سوره توحید به نام سه سوره معوّذه معروفند. این امر بر دو نوع باطل و صحیح است. استعاذه باطل، پناه بردن به جن و شیاطین و موجودات آسمانی و کمک خواستن از آنهاست و استعاذه حقیقی، کمک خواستن از خداوند است.

موارد زیادی از تعویذ و پناه بردن به خدا از سوی پیامبران و اولیای الهی در متون دینی یاد شده است. در احادیث، استعاذه جهت در امان ماندن از وسوسه های شیطان، دشمنی بدکاران، آسیب حیوانات گزنده و موذی و فقر و دست تنگی سفارش شده است.

فقها نیز استعاذه را در رکعت اول نماز، قبل از خواندن حمد، مستحب دانسته اند. گفته شده: قاری قرآن، هنگام اشتغال به تلاوت، باید حالت استعاذه داشته باشد. و گفتن الفاظی خاص سبب ایجاد این حالت در نفس قاری می شود؛ نه اینکه خود آن استعاذه باشد، مگر مجازاً به آن استعاذه گفته شود.

مناجات استعاذه (مفاتیح الجنان)

در ذکر بعضی حرزها و دعاهای مختصر؛ اين حرزها و دعاها از كتاب «مهج الدعوات» و«مجتنى» كه هر دو از نوشته‏ هاى رضى الدين سيّد ابن طاووس هستند انتخاب شده‏ اند.

مناجات استعاذه از جمله ادعيه الوسائل الى المسائل (دعاهاى سبب خواهى براى نيل به درخواست ها) می باشد:

مناجات استعاذه

متن مناجات استعاذه (مفاتیح الجنان) :

اَللّهُمَّ اِنّى اعُوذُ بِكَ مِنْ مُلِمّاتِ نَوازِلِ الْبَلاءِ وَاَهْوالِ عَظآئِمِ الضَّرّآءِ

خدايا از مصايب بلاهاى پيش ‏آمده و هراس هاى بدحالى ‏هاى بزرگ به تو پناه مى ‏آورم،

فَاَعِذْنى رَبِّ مِنْ صَرْعَةِ الْبَاْساَّءِ وَ احْجُبْنى مِنْ سَطَواتِ الْبَلاَّءِ

پس پروردگارا از تباهى تنگدستى پناهم بده، و از حملات بلا محفوظم بدار،

وَ نَجِنّى مِنْ مُفاجاةِ النِّقَمِ وَاَجْرِنى مِنْ زَوالِ النِّعَمِ وَ مِنْ زَلَلِ الْقَدَمِ

و از انتقام هاى ناگهانى رهايى ‏ام بخش، و از زوال نعمت ها و لغزش گامها پناهم ده،

وَاجْعَلْنِى اللّهُمَّ فى حِياطَةِ عِزِّكَ وَ حِفاظِ حِرْزِكَ مِنْ مُباغَتَةِ الدَّوايِرِ وَ مُعاجَلَةِ الْبَوادِرِ

و قرارم ده خدايا در ميدان عزّتت و حفاظ نگهدارى ‏ات از حوادث ناگوار ناگهانى روزگار، و شتابگيرى مصايب،

اَللّهُمَّ رَبِّ وَ اَرْضَ الْبَلاءِ فَاَخْسِفْها وَعَرْصَةَ المِحَنِ فَارْجُفْها

خدايا، پروردگارا، و زمين بلا را فرو بر، ميدان محنت ها را سخت بلرزان،

وَ شَمْسَ النَّوائِبِ فَاكْسِفْها وَ جِبالَ السُّوءِ فَانْسِفْها وَ كُرَبَ الدَّهْرِ فَاكْشِفْها،

و آفتاب حوادث ناگوار را تيره كن، و كوه هاى بدى را متلاشى گردان، و گرفتاري هاى روزگار را برطرف فرما،

وَ عَوائِقَ الاُْمُورِ فَاصْرِفْها وَ اَوْرِدْنى حِياضَ السَّلامَةِ

و موانع كارها را از من بگردان، و مرا به حوضهاى سلامت‏ وارد كن،

وَاحْمِلْنى عَلى مَطايا الْكَرامَةِ وَاصْحَبْنى بِاِقالَةِ الْعَثْرَةِ وَاشْمَلْنى بِسِتْرِ الْعَوْرَةِ

و بر مركب هاى كرامت سوار فرما، و با ناديده گرفتن لغزش همراهم باش، و مرا با پوشاندن عيب‏ فراگير، و به عطاهاى برجسته‏ ات و برطرف كردن بلايت

وَ جُدْ عَلَىَّ يا رَبِّ بِالاَّئِكَ وَ كَشْفِ بَلاَّئِكَ وَ دَفْعِ ضَرّآئِكَ وَادْفَعْ عَنّى كَلاكِلَ عَذابِكَ

 و دفع پريشان‏ حالى‏ ات پروردگارا به من بخشش آر، و توده‏ هاى عذابت را ا زمن دور كن،

وَاصْرِفْ عَنّى اَليمَ عِقابِكَ وَاَعِذْنى مِنْ بَوائِقِ الدُّهُورِ وَاَنْقِذْنى مِنْ سُوءِ عَواقِبِ الاُْمُورِ

و كيفر دردناكت را از من بگردان، و از حوادث روزگار پناهم ده، و از بدى سرانجام‏ كارها نجاتم بخش،

وَاحْرُسْنى مِنْ جَميعِ الْمَحْذُورِ وَاصْدَعْ صَفاةَ الْبَلاَّءِ عَنْ اَمْرى

و از همه ناملايمات پاسم بدار، و سنگ بلا را از كارم بشكن،

وَاشْلُلْ يَدَهُ عَنّى مَدى عُمْرى اِنَّكَ الرَّبُّ الْمَجيدُ الْمُبْدِئُ الْمُعيدُ الْفَعّالُ لِما تُريدُ

و دست‏ بلا را تا پايان عمرم نسبت به من شل كن، به درستى كه تو پروردرگار بزرگوار، آغازگر، بازگرداننده‏ اى و آنچه را بخواهى‏ انجام ‏دهنده ‏اى

گردآوری: بخش مذهبی