زندگینامه اسماعیل بن جعفر صادق

زندگینامه اسماعیل بن جعفر صادق

آشنایی با زندگی نامه اسماعیل بن جعفر

اسماعیل بن جعفر، پسر ارشد امام جعفر صادق (ع) و فاطمه بنت حسن بن الحسین بن علی بود. اعتقاد به امامت اسماعیل سرآغاز جدایی اسماعیلیان از امامیه و شکل گیری فرقه اسماعیلیه شد. شیعیان دوازده امامی بر این باورند که اسماعیل، در زمان زندگی جعفر بن محمد مُرده است ولی شیعیان اسماعیلی بر این باورند که اسماعیل در خفا زیسته بود و در بصره دیده شده است.

چکیده ای از زندگینامه اسماعیل بن جعفر:

زاده ی : ۷۲۱ (میلادی)، ۱۰۳ (قمری)

درگذشت : ۷۵۵ (میلادی)، ۱۳۸ (قمری)

مدفن:قبرستان بقیع، مدینه

والدین:امام جعفر صادق (پدر)، فاطمه بنت حسن بن الحسین بن علی (مادر)

خویشاوندان : بزرگترین پسر جعفر صادق و ششمین امام در مذهب شیعه اسماعیلی

اسماعیل بن جعفر:

اسماعیل بن جعفر (عربی: إسماعیل بن جعفر، حدود 721 م / 103 ق - 755 م / 138 هجری قمری) پسر ارشد امام ششم شیعیان، جعفر صادق و مادرش، همسر اول امام جعفر صادق (ع) فاطمه بنت حسن بن الحسین بن علی بود.

اسماعیل بن جعفر را هفتمین امام اسماعیلیان می دانند، هر چند که از زمان وفات پدرش هرگز در مقام امامت عمل نکرد. خود اسماعیل پیش از آن که فرصتی برای ماندن در تاریخ، حداقل از نظر اعمال خود داشته باشد، درگذشت. و این اختلاف نظری بین شیعیان دوازده امامی و اسماعیلیان بود.

در واقع، تعداد زیادی از امامان اسماعیلی باید هویت خود را مخفی نگه می داشتند، بنابراین اطلاعات کمی در مورد زندگی نامه آنها وجود دارد.

از برخی جهات، مهمترین مسئولیت آنها زنده ماندن به عنوان نماد امید، هویت و به عنوان منبعی برای هدایت، حتی اگر این امر غیرقابل دسترس بود، برای جوامع خود بود. اغلب، دایس (معاونان) از طرف آنها در جامعه فعالیت می کردند.

با این وجود، تباری که ریشه ی آن از اسماعیل است، رهبری جامعه‌ای را که نام او را یدک می کشد، طی قرن ها بر عهده داشت. امروز، وارثان او از بیان تساهل آمیز اسلام حمایت می کنند که بر برابری همه مردم، حق مردم برای کرامت، آزادی و استانداردهای زندگی مناسب تأکید می کند.

جانشین او پسرش محمد شد. مسئله مشروعیت امامت ایشان تا حدی موضوع جنگ فرهنگی اثنی عشری و اسماعیلیه بوده است و برخی از توصیفات شخصیت ایشان بیانگر این اختلاف است.

او در سال 100 هجری قمری / 719 میلادی در ماه شوال متولد شد و پدرش برای محافظت از او از آزار و اذیت، او را مخفی کرد و علناً او را مرده اعلام کرد. با این حال اکثریت گروه های دوازده امامی استدلال می کنند که اسماعیل واقعاً مرده است، و اینکه تشییع جنازه تقلبی نبوده است.

وی در زمان امامت امام جعفر صادق در سال 138 ق/756 درگذشت. منابع اسماعیلی می گویند که پس از هفت سالگی، اسماعیل به عنوان جانشین تعیین شده، از خواهر و برادرش جدا ماند، ارتباطش با مردم محدود شد و مسئولیت تحصیل خود را به عهده گرفت. با توجه به شهرت خود امام ششم به عنوان یک عالم و تعداد شاگردان ممتازی که به دنبال شهریه ایشان بودند، اسماعیل آموزش های باکیفیتی می دید.

همچنین گفته شده است که هر گاه مریض می شد و از انجام وظایف امام عاجز بود اسماعیل را نایب می کرد، هر چند که این نقش محدود به محل سکونت بود. به گفته دفتری، اسماعیل ممکن است در یک توطئه ضد عباسی در سال 755 شرکت داشته باشد و با شیعیان فعال تر یا مبارز (که برخی از آنها به عنوان زیدیه از هم جدا شدند) همذات پنداری کرده باشد.

او ممکن است به همراه دیگران برای مواجهه با اتهامات به دربار خلیفه احضار شده باشد، اما به گفته دفتری، برخلاف برخی از دیگر توطئه گرانش از اعدام در امان ماند.

در حدود سال 762، اسماعیل ممکن است مدینه را به بصره راه داده باشد، اگرچه این مورد اختلاف است. گفته می شود که او درک کاملی از حقیقت باطنی، پیام درونی اسلام داشت. پس از او پسرش محمد به عنوان امام هشتم اسماعیلیه که در آن زمان حدود 22 سال داشت، رسید.

برخی از اسماعیلیان معتقدند که محمد بن اسماعیل «مخفی» شد و به عنوان مهدی برای برقراری صلح و عدالت جهانی باز خواهد گشت. به گفته دفتری، او ممکن است در سال 815 شورش علیه عباسیان را رهبری کرده باشد، «و اندکی پس از آن درگذشت». او احتمالاً در "جنوب غربی ایران زندگی می کرد ... از آنجا دایس (معاونان) خود را به نواحی مجاور فرستاد."

اختلاف اسماعیلیه دوازده امامی با شیعه

اختلاف بر سر جانشینی

برخی منابع حاکی از آن است که امام جعفر صادق، اسماعیل را به عنوان جانشین خود و امام بعدی پس از خود تعیین کرد. به نقل از منابع اسماعیلی، امام جعفر صادق (ع) بارها او را به عنوان جانشین خود تعیین کرد، اما در این مورد پنهان کاری نیز وجود داشت، زیرا خلفای اهل سنت مصمم به «حذف علویان از دولت» بودند و به همین دلیل علاقه زیادی به دانستن هویت امام بعدی داشتند.

به گفته یکی از محققین، «مسئله جانشین امام (جعفر صادق)» «به ویژه به دلیل این واقعیت دشوار شده بود که خلیفه عباسی المنصور تصمیم گرفته بود هر کسی را که قرار بود به طور رسمی توسط امام انتخاب شود تازیانه بزند. به عنوان جانشین او به امید پایان دادن به نهضت شیعی». با این حال، همچنین اعتقاد بر این است که اسماعیل قبل از پدرش درگذشت.

از این رو، پس از مرگ امام صادق (ع)، برخی از پیروان شیعه به پسر بزرگ بازمانده ایشان، عبدالله، که مدعی نامگذاری دوم بود، روی آوردند. هنگامی که عبدالله در عرض چند هفته بدون وارث درگذشت، بسیاری دوباره به پسر دیگر امام صادق (ع)، موسی الکاظم (ع) روی آوردند، در حالی که برخی قبلاً او را به عنوان امام پذیرفته بودند.

این بحران جانشینی باعث تردید در تعیین واقعی جعفر صادق شد و بسیاری به نام اصلی اسماعیل چسبیدند و فرزند اسماعیل را اعلام کردند. برخی از روایت ها به تشییع جنازه ساختگی اشاره می کنند، به طوری که به نظر می رسد اسماعیل به عنوان ابزاری برای محافظت از هویت خود مرده است.

برخی دیگر می گویند که چنین تشییع جنازه ای برگزار نشد، جز اینکه تشییع جنازه عبدالله که ظاهرش بسیار شبیه به جنازه اسماعیل بود. برخی از شیعیان معتقدند که پس از دادن، نمی توان آن را پس گرفت. بنابراین، اسماعیلیان به طور سنتی مشروعیت جانشینی دوازده گانه را پس از مرگ امام جعفر صادق (ع) زیر سؤال برده اند.

اختلاف پیرامون شخصیت او

در مورد اینکه آیا رفتار اسماعیل برای امامت مناسب است یا خیر، بحث شد.

اقلیتی که معتقدند اسماعیل جانشین برحق جعفر بوده، اسماعیلیه هستند و اکثریت پیروان امام موسی الکاظم (ع) به دوازده امامی معروفند. بعد از امام موسی (ع) پنج امام دیگر را شناختند که در مجموع دوازده امام را تشکیل دادند. شیعیان اسماعیلی نزاری پیرو امامی زنده هستند که مستقیماً از نسل امام اسماعیل بن جعفر و امام علی بن ابی طالب است.

زیدیه شکافت

انشعاب پیاپی پس از رحلت امام ششم اولین انشعاب نبود. پیش از این، پس از رحلت امام چهارم، زید را به عنوان امام پنجم انتخاب کردند، زیرا تصور می کردند که او در مخالفت با خلیفه ستیزه جوی بیشتری خواهد بود. او یک شورش را رهبری کرده بود، در حالی که امام محمد باقر(ع) (که اکثریت از او پیروی کردند) از نظر سیاسی منفعل بود.

زیدیه معتقدند امام ظهور می کند، پس تعیین را رد کنید. آنها صفات ماوراء الطبیعه را برای امامان خود قائل نیستند و عزل امام فاسد یا نالایق را توجیه نمی کنند. آنها دولتی در یمن تأسیس کردند که در آن جانشینی از امامان تا زمانی که آخرین امام (که او نیز پادشاه بود) در کودتای جمهوری در سال 1962 خلع شد، حکومت کردند.

فرقه اسماعیلیه، فرقه ی اسماعیل بن جعفر صادق

نسب اسماعیل بن جعفر صادق :

امامان اسماعیلی امروزه به نام آقاخان - امام فعلی (حضر) شاه کریم الحسینی - یا آقاخان چهارم شناخته می شوند. اسماعیلیان، مانند همه شیعیان، اغلب به عنوان یک اقلیت تحت حاکمیت سنی زندگی می کردند و هویت خود و امامشان را مخفی نگه می داشتند. با این حال، در زمان فاطمیان در مصرامامان اسماعیلیه زمانی که رقیب عباسیان بودند توانستند هویت خود را آشکار کنند.

انشعابات متعددی در طول تاریخ جامعه اسماعیلیه رخ داد که در پی فروپاشی فاطمیون متفرق شد. این آخرین باری بود که امامان اسماعیلی اقتدار سیاسی و معنوی داشتند. با این حال، جانشینی امامان در طول قرون ادامه یافت. پیروانشان آنها را الهام گرفته و معصوم می دانند. او از زمان دوازدهمین امام اکثریت شیعیان که در سال 940 میلادی به «غیبت» رفت، به «امام حاضر» (یا امام زنده) معروف است.از آن به عنوان "ایمان پنهان" یاد می شود.

در تئوری، حجیت ایمان «مطلق است؛ در عمل مسائل دینی و اجتماعی را در بر می گیرد». پس از فروپاشی فاطمیان، سلسله امامان نزاری به دولت کوچک الموت به رهبری حسن صباح (1090-1124) پناه بردند، جایی که مدتی هویت آنها دوباره پنهان بود تا اینکه امام حسن دوم در 23 هجری قمری. امام اسماعیلی که در سال 1166 درگذشت.

میراث اسماعیل بن جعفر صادق :

خود اسماعیل قبل از اینکه فرصتی برای ماندن در تاریخ در اثر اقدامات خود داشته باشد درگذشت. با این وجود، تباری که نسب خود را از او می گیرد، رهبری جامعه ای را که نام او را در طول قرن ها یدک می کشد، داده است.

امروز، وارثان او از بیان تساهل آمیز اسلام حمایت می کنند که بر برابری همه مردم، حق مردم برای کرامت، آزادی و استانداردهای زندگی مناسب تأکید می کند. آنها ریشه این سنت را در میراث تاریخی دوره فاطمیه (جایی که به استثنای برخی از مذاهب مختلف به طور هماهنگ همزیستی داشته اند) و همچنین در میراث آلوموت ها ریشه دارند.

اینکه اسماعیل بن جعفر تا چه حد اعتباری برای این دیدگاه دارد، مشکوک است. با این حال، او در آغاز این سنت ایستاده است، که همچنان به وارثانش احترام می گذارد.

گردآوری: بخش مذهبی