زادروز حکیم ابوالقاسم فردوسی
زادروز ابوالقاسم فردوسی
ابوالقاسم حسن پور علی طوسی، معروف به فردوسی در روستای پاژ در شهرستان از توابع طبران توس در خراسان به دنیا آمد. نام او را همه جا به ابوالقاسم فردوسی می شناسند. پدرش از دهقانان طوس بود که ثروت و شرایط خیلی خوبی داشت. او از همان هنگام که به آموزش علم و دانش می پرداخت، به خواندن داستان نیز علاقهمند گردید.
زادروز حکیم فردوسی
همانگونه که در زندگینامه فردوسی آمده است، شروع زندگی او هم زمان با گونهای جنبش نوزایش در بین ایرانیان و در روزگار ساسانیان گذشت و به علت علاقه و حمایت پادشاهان آن هنگام از زبان فارسی، می توان گفت که فردوسی در چنین شرایطی توانست اشعار و مطالب خود را چنین درخشان بسراید.
فردوسی از همان روزگار بچگی بیننده تلاشهای مردم اطرافش برای پاسداری ارزشهای گذشته بود و خود هم در چنان زمانه و زمینهای پا به پای بالندگی جسمی به فرهیختگی رسید و رهرو سختگام همان راه گردید.
تاریخ زادروز حکیم ابوالقاسم فردوسی
کودکی و جوانی فردوسی در زمان سامانیان طی شد. شاهان سامانی از دوستداران ادب فارسی بودند. شروع سرودن شاهنامه را بر پایه شاهنامه ابومنصوری از زمان سیسالگی فردوسی میدانند، ولی با مطالعه زندگینامه فردوسی، میتوان چنین برداشت کرد که وی در جوانی هم به سرایندگی میپرداخته و چه بسا سرودن داستانهای شاهنامه را در همان زمان و بر پایه داستانهای کهنی که در داستانهای گفتاری مردم جای داشتهاند، شروع کرده است.
از بین داستانهای شاهنامه که احتمال داده می شود که در زمان جوانی او گفته شده باشد، میتوان داستانهای بیژن و منیژه، رستم و اسفندیار، رستم و سهراب، داستان اکوان دیو و داستان سیاوش را نام برد.
حکیم ابوالقاسم فردوسی
شاهنامه مشهور ترین سروده فردوسی و یکی از بزرگترین نوشته های ادبیات کهن پارسی است که در حدود ۶۰هزار بیت تشکیل شده و دارای سه دوره اساطیری،پهلوانی و تاریخی است و در طول مدت ۳۰سال نوشته شده است.
در همه شاهنامه چند واژه کلیدی از همان ابیات نخست در باره خرد و خردورزی،اخلاق،دانش،داد و نفرت از بیداد نقش پررنگی دارند که همه آنها بازتاب فرهنگِ غنی و پرمایه ایرانی می باشد.
شاهنامه مربوط به تمام اقوام ایرانی از کُرد تا آذری و لُر و بلوچ و خراسانی و گیلکی است و همه در این کتاب اقوام ایرانی نامیده شده اند.
شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی
یونسکو شاهنامه فردوسی را یکی از ۳اثر شاخص جهان معرفی نموده است و این اثر بزرگ به بیشتر زبانهای دنیا مانند انگلیسی ،فرانسه،آلمانی،روسی،ترکی،عربی،گرجی،هندی و…ترجمه شده است.
از نگاه خیلی از شاهنامه پژوهان و اساتید ادبیات و نظم، زبانِ حکیم سخن سبب گردید که خیلی از مردم تمام جهان به پارسی و پارسی زبانان علاقه مند شوند.
این شاعر بزرگ در سال 411 هجری شمسی از دنیا رفت و در زادگاهش به خاک سپرده شد.
گردآوری: بخش فرهنگ و هنر
پاسخ ها