زندگی نامه مجمر اصفهانی شاعر ایرانی قرن دوازدهم

مجمر اصفهانی کیست  

زندگی نامه سید حسین طباطبائی اردستانی مجمر اصفهانی

حسین طباطبایی اصفهانی در اواخر قرن دوازدهم هجری در شهری در استان اصفهان به نام زواره به دنیا آمد و پس از اینکه در علوم متداول و فنون ادب تحصیل کرد به سمت تهران راهی شد و به خدمت معتمد الدوله نشاط اصفهانی که از رجال دانشمند و از معارف شعرای قاجاریه بود راه یافت.

چکیده ای از بیوگرافی مجمر اصفهانی 

• نام اصلی: سید حسین طباطبایی اصفهانی

• زاده : ۱۱۱۹ هجری قمری - زواره

• محل زندگی: تهران - اصفهان

• درگذشته: ۱۲۲۵ هجری قمری- تهران

• لقب: مجتهد الشعرا

• تخلص: مجمر

• زمینه کاری: شعر و ادبیات فارسی

• ملیت: ایرانی

• مذهب: اسلام -شیعه

• دوران : زمان حکومت قاجاریه

• سبک نوشتاری: سبک بازگشت ادبی

• دیوان اشعار: دیوان مجمر اصفهانی

• استاد: عبدالعظیم بیدگلی کاشانی

• پدر : سید علی طباطبایی اصفهانی

زندگی نامه مجمر اصفهانی 

بیوگرافی مجمر اصفهانی 

نام اصلی او سید حسین طباطبایی اصفهانی است. او سادات طباطبائی بوده و یکی از شعرای به نام ایرانی نیز محسوب می شود. حسین طباطبایی اصفهانی در اواخر قرن دوازدهم هجری در شهری در استان اصفهان به نام  زواره به دنیا آمد و پس از اینکه در علوم متداول و فنون ادب تحصیل کرد به سمت تهران راهی شد و به خدمت معتمد الدوله نشاط اصفهانی که از رجال دانشمند و از معارف شعرای قاجاریه بود راه یافت.

مجمر پس از شاگردی نزد نشاط، توانست به درگاه فتحعلی شاه قاجار برود و از باب خلق و شعر، مورد تایید ایشان واقع گردد. از آنجایی که فتحعلی شاه قاجار، یکی از شاهان قاجار بود که خود نیز از شاعری بهره‌ ای وافی داشت و با سخن نیکو آشنایی کامل داشت، لقب مجتهد الشعرایی را به حسین طباطبایی اصفهانی اتخاذ کرد و او را مورد عنایت و ملاطفت خویش قرار داد و سر افرازش گردانید.

او قصیده هایی زیادی را در مدح فتحعلی شاه سروده است و سراییدن قصیده، سبک عراقی را طی می کرد. اما در سرودن غزلیات خود، نگاه زیادی به سبک سعدی و گاها سبک حافظ داشت و برای سرودن غزل، از آن ها پیروی می نمود. خیلی ها معتقدند که مجمر به دلیل عمر کوتاهی که داشت، نتوانست آن طور که باید و لایقش بود، به چشم آید. اما به طور کلی، او شاعری بود که زبان خوش و نمکینی در سرودن اشعارش داشت. 

اشعار مجمر اصفهانی

نمونه ای از اشعار مجمر اصفهانی

نه قابل تکلیفی و نه لایق حشری       نه در غم امروزی و نه در غم فردا

زین بانگ جرس راه به جایی نتوان برد       کو خضر رهی تا که شود راهبر ما

* * *

چو ره درست روی گو بمان که گم‌شدگان       چه سود ازین که چنین می‌روند چابک و چست

* * *

شکوه‌ام از بخت نافرجام نیست       هر که را عشق است او را کام نیست

طی نشد این راه و افتادم ز پای       وین عجب کافزون تر از یک گام نیست

گر برآید بانگ بدنامی ز خلق       نیک نام آن کس که او را نام نیست

گر بیاشامند خون او رواست       هر که او در عشق خون‌آشام نیست

* * *

عالم ترا و ما همه بی‌خانمان و نیست       غیر از دل خرابی و آن نیز جای تست

گر با درون شاه و اگر با دل گدا       در هرچه بازجستم و جویم هوای تست

جز جان نداده‌ایم که گویم برای کیست       کاری نکرده‌ایم که گویم برای تست

* * *

هر یک ازین همرهان رهبر یکدیگرند       قافلهٔ عشق را قافله‌سالار نیست

* * *

مقیمان حرم را حلقه بر دست       من اندر حلقه ی  دردی کشان مست

شدم از کعبه در بتخانه کز دوست       پرستش را بتی بر یاد او هست

نه در بالا نه در پست است و جمعی       به جستجویش از بالا و از پست

به صحرا مرغ و در دریا مرا دام       به دریا حوت و در صحرا مرا شست

* * *

ز سر عشق خبر نیست پیر کنعان را       که دل نداده به طفلی که غیر فرزند است

* * *

زاهد که عیب برهمنان گفت پیر ما       با او مگر چه گفت که با برهمن نگفت

* * *

جان دادم و رفتم به سلامت ز ره عشق       راهی است ره عشق که هیچش خطری نیست

گردآوری : بخش علمی