پیشگیری و درمان بلوغ زودرس با ایمپلنت سوپرولین

ایمپلنت سوپرولین دارویی در خصوص درمان بلوغ زودرس است

ایمپلنت سوپرولین چیست و چه کاربردی دارد؟

ایمپلنت سوپرولین یک داروی آزاد کننده هورمون گنادوتروپین است که برای درمان کودکان مبتلا به بلوغ زودرس مرکزی مورد استفاده قرار می گیرد. ایمپلنت سوپرولین زیر پوست بازوی کودک کاشته می شود و با آزاد سازی حدود 65 میکروگرم استات هیسترلین در بدن، تحریک آگونیست شکل می گیرد. در طی استفاده از ایمپلنت سوپرولین هورمون های جنسی در خون غلظت می یابند و به تدریج روند بلوغ کند می شود.

ایمپلنت سوپرولین چیست؟

ایمپلنت سوپرولین دارویی در خصوص درمان بلوغ زودرس است. در این روش درمانی، با کاشت ایمپلنت سوپرولین روند بلوغ مسدود می گردد. با فرا رسیدن سن بلوغ، زمینه برای تعویض و خارج سازی ایمپلنت سوپرولین مهیا می شود. 

از منظر تئوری، تعبیه ایمپلنت سوپرولین زیر پوست بازو در یک بازه زمانی کوتاه از شکل گیری بلوغ جلوگیری می کند. 

یکی از کاربرد های ایمپلنت سوپرولین، مسدود کردن فرایند بلوغ در جوانان تراجنسی است. البته بهره گیری از ایمپلنت سوپرولین برای جوانان ترنس جندر تا زمانی مؤثر است که بلوغ جنسی در آن ها کامل نشده باشد. 

سازمان غذا و دارو، در راستای درمان بلوغ مرکزی زود رس، استفاده از ایمپلنت سوپرولین را تأیید کرده است. 

بهتر است بدانید استفاده از ایمپلنت سوپرولین برای کودکان در رده سنی 2 سال به بالا تأییدیه جهانی دارد. علاوه بر این، از هورمون ایمپلنت برای عقیم سازی سگ های اخته شیمایی نیز استفاده می شود. 

در طی استفاده از ایمپلنت سوپرولین هورمون های جنسی در خون غلظت می یابند. این امر در دختران سبب افزایش استرادیول و در پسران منجر به افزایش تستوسترون می گردد. به مرور زمان، حدود 4 هفته پس از مصرف، میزان تولید هورمون های جنسی کاهش پیدا می کند. 

کارکرد ایمپلنت سوپرولین در بدن 

ایمپلنت سوپرولین نوعی کاشت طولانی مدت به شمار می رود

در ایمپلنت سوپرولین، هورمون آزاد کننده گنادوتروپین، به نام هیسترلین آگونیست یا استات هیسترلین وجود دارد. استات هیسترلین قادر است گیرنده های گنادوتروپین را در غده هیپوفیز تحریک کند. در طی این روند، با قدم نهادن کودک در دوره بلوغ، هورمون های جنسی به وسیله غدد جنسی تولید می شوند. 

تحریک آگونیست هورمون های آزاد کننده گنادوتروپین از هیپوفیز به وسیله ی سوپرولین ثابت صورت می گیرد. با تحریک آگونیست افزایش اولیه ترشح هورمون شکل می گیرد. 

لذا احتمال می رود نشانه های بلوغ در کودک بیشتر شود. به طور مثال در دختران خونریزی خفیف واژینال و بزرگ شدن پستان ناشی از افزایش اولیه ترشح هورمون در هفته های اول کاشت ایمپلنت سوپرولین است. 

حدود هفت الی 14 روز پس از مصرف، در طی کاهش میزان واکنش هیپوفیز در برابر GnRH ، سیگنال های تولید کننده هورمون های جنسی اعم از استروژن و تستوسترون در غدد جنسی نظیر تخمدان و بیضه متوقف می گردد. بدین ترتیب فرایند بلوغ کند می شود. 

آگونیست GnRH چیست؟

حروف اختصاری GnRH حاکی از هورمون آزاد کننده گنادوتروپین دارد. از آگونیست های GnRH در خصوص درمان بیماری های حساس به هورمون اعم از سرطان پروستات، فیبروم رحم و آندومتریوز استفاده می شود. 

درمان به وسیله ی ایمپلنت سوپرولین به موجب برخورداری از داروی هیسترلین استات، سبب سرکوب پاسخ LH به GnRH می گردد. لذا در طی یک مدت 30 روزه، میزان LH متناسب با دوره قبل از بلوغ می شود. 

بدین جهت غلظت استروئید های جنسی کاهش چشمگیری پیدا می کند. 

نحوه ی استفاده از ایمپلنت سوپرولین

استفاده از ایمپلنت سوپرولین برای کودکان در رده سنی 2 سال به بالا تأییدیه جهانی دارد

در پروسه اول، کارکرد هورمون در بدن کودک یا نوجوان مورد بررسی قرار می گیرد. در این روند، متخصص نحوه تأثیر گذاری هورمون بر روی بدن بیمار را ارزیابی می کند. 

با ارزیابی نحوه تأثیر گذاری هورمون بر بدن، علت بلوغ زودرس تشخیص داده می شود. علاوه بر این، پزشک قادر است مرحله بلوغ کودک را مشخص سازد. 

برای اندازه گیری میزان استروئیدهای جنسی و هورمون های جنسی کودک از روش آزمایش خون استفاده می شود. 

یکی از مؤلفه هایی که در پاسخ دهی به هورمون های جنسی مؤثر است، استخوان می باشد. احتمال می رود پزشک متخصص قبل از قرار دادن سوپرولین در بدن کودک سن استخوان را اندازه گیری کند. 

پس از تعیین وضعیت بدنی بیمار، ایمپلنت سوپرولین تحت یک بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی با برش کوچک در دست، زیر پوست بازو تعبیه می شود. ممکن است برش به وسیله بخیه یا نوار های جراحی بسته شود و با باند فشاری پوشانده گردد. 

پس از اتمام فرایند قرار دادن ایمپلنت سوپرولین، پزشک مربوطه بیمار را با آموزش های مراقبتی به مدت 24 ساعت آشنا می سازد. 

بهتر است بدانید پس از تعبیه ایمپلنت سوپرولین به منظور بهبود کامل برش و کاهش احتمال بروز مشکلات ایمپلنت، ضرورت دارد تا بیمار به مدت یک هفته از انجام فعالیت های وابسته به بازو خودداری نماید. 

همچنین، ضرورت دارد 12 ماه پس از کاشت ایمپلنت سوپرولین، متخصص در راستای برداشت آن اقدام نماید. احتمال می رود پزشک یک سوپرولین جدید برای ادامه درمان را جایگزین کند. 

میزان استفاده از ایمپلنت سوپرولین

ایمپلنت سوپرولین نوعی کاشت طولانی مدت به شمار می رود که از 50 میلی گرم استات هیسترلین برخوردار است. با قرار گیری ایمپلنت سوپرولین در زیر پوست بازو، به صورت روزانه حدود 65 میکروگرم استات هیسترلین در بدن آزاد می شود. 

فرانید آزاد شدن استات هیسترلین در بدن به مدت 12 ماه شکل می گیرد. 

محدودیت های استفاده از ایمپلنت سوپرولین

بهره گیری از ایمپلنت سوپرولین در بانوان باردار محدودیت دارد. در واقع در صورت استفاده از ایمپلنت سوپرولین در دوره بارداری، به موجب سوپرولین تغییراتی در هورمون های بدن مادر به وجود می آید که خطر سقط جنین را افزایش می دهد. 

علاوه بر این، استفاده از ایمپلنت سوپرولین برای افرادی که بدن آن ها در برابر آگونیست های GnRH حساسیت دارد، توصیه نمی شود. 

بهتر است بدانید کاشت ایمپلنت سوپرولین، در کودکان زیر دو سال محدودیت دارد. همچنین کاشت سوپرولین در بیمارانی که از دارو های تشدید کننده تشنج و بیماری عروق مغزی استفاده می کنند، نیازمند رعایت احتیاط است. 

بهره گیری از ایمپلنت سوپرولین در جوانان ترنس جندر

همان طور که بیان کردیم یکی از کاربرد های ایمپلنت سوپرولین برای جوانان ترنس جندری است. از ایمپلنت سوپرولین در خصوص مسدود کردن بلوغ در جوانان ترنس جندری که تاکنون بلوغ جنسی آن ها تکمیل نشده است، استفاده می شود. 

طبق تحقیقات انجام شده، بهره گیری از مسدود کننده های بلوغ سبب بهبود سلامت جوانان تراجنسی می گردد. با بهره گیری از این روش تا حدودی خطر خودکشی در جوانان ترنس جندرکاهش یافته است. 

با کاشت ایمپلنت سوپرولین در جوانان تراجنسیتی در کاهش بی نظمی جنسیتی کمک شایانی می شود. در واقع با این روش می توان تا حدودی از تغییرات جسمی که سبب بی نظمی در جنسیت جوانان می شود را کاهش داد. 

به طور مثال، با استفاده از ایمپلنت سوپرولین در پسرهای تراجنسیتی جوان، فرایند بلوغ در بدن وی مسدود می گردد و مانع رشد پستان می شود. 

بهتر است بدانید با کاشت مسدود کننده های بلوغ، فرد تحت هورمون درمانی تأیید کننده جنسیت قرار می گیرد و تنها در یک جنسیت تأییدی، فرایند بلوغ را آغاز می کند. 

معایب بهره گیری از ایمپلنت سوپرولین 

گسترده ترین عوارض جانبی ایمپلنت سوپرولین شامل درد تورم و کبودی می باشد

به طور کلی عوارض جدی ناشی از کاشت ایمپلنت سوپرولین گزارش نشده است. رایج ترین عوارضی که پس از کاشت ایمپلنت سوپرولین بروز پیدا می کنند، به ناحیه قرار گیری ایمپلنت اختصاص دارد. 

گسترده ترین عوارض جانبی ایمپلنت سوپرولین شامل درد، تورم و کبودی می باشد. با این وجود، گزارش هایی از تجربه تشنج در آگونیست های آزاد کننده گنادوتروپین به ویژه سوپرولین به ثبت رسیده است. اکثر تشنج های ناشی از سوپرولین در بیماران مبتلا به اختلالات عصبی اعم از صرع رخ داده است. 

خطر تشنج ممکن است در افرادی که سابقه تشنج و مشکلات مغزی دارند و از دارو های مرتبط با تشنج اعم از بوپروپیون را مصرف می کنند، بیشتر باشد. البته عارضه تشنج ناشی از کاشت ایمپلنت سوپرولین، در کودکانی که سابقه تشنج نداشته اند نیز شکل گرفته است. 

علاوه بر این، احتمال می رود بیمارانی که تحت تأثیر سیگنالینگ GnRH قرار می گیرد، به موجب جایگزینی سوپرولین به جوش های شدید مبتلا شوند. 

در موارد بسیار نادر، احتمال می رود ایمپلنت سوپرولین موجود در بدن شکسته گردد یا به صورت طبیعی از طریق پوست جذب بدن گردد. توصیه می شود در صورت جذب ایمپلنت سوپرولین به پزشک کودک مراجعه نمایید. 

عده ای از بیماران پس از کاشت ایمپلنت سوپرولین، دچار نشانه های روان پزشکی اعم از افسردگی، عصبانیت، پرخاشگری و تحریک پذیری می شوند. 

مناسب ترین زمان برای مراجعه به پزشک پس از کاشت ایمپلنت سوپرولین

بروز التهاب، کبودی و درد در ناحیه کاشت ایمپلنت سوپرولین امری عادی تلقی می شود. با این وجود در صورت بروز تغییرات روانی غیر عادی، مراجعه به پزشک ضرورت دارد. 

بیماران ملزم هستند قبل از کاشت ایمپلنت سوپرولین، در صورت ابتلا به بیماری های قلبی، عروق کرونر، دیابت، ادرار دردناک، پوکی استخوان، بیمار موثر بر ستون فقرات، سابقه حمله مغزی و بیماری کبد پزشک مربوطه را مطلع کنند. 

در ادامه نشانه های خطر آفرینی که پس از کاشت ایمپلنت سوپرولین نیازمند مراجعه به پزشک است را عنوان می کنیم:

• اختلال در گفتار

• اختلال در بینایی

• ضعف عضلانی

• بی حسی ناگهانی در بدن 

• سردرد های شدید 

• احساس تشنگی مداوم 

• تکرر ادرار 

• احساس درد در قفسه سینه که به سمت بازو و شانه منتشر گردد

• گرسنگی غیر طبیعی 

• بی حسی شدید 

• اختلال در برقراری تعادل و توازن بدن 

• از دست دادن کنترل روده و مثانه 

گردآوری:بخش کودکان