احادیث درباره تهمت

احادیث درباره تهمت

چندین حدیث درباره تهمت

مسئله «اِفک» به معنای بهتان و تهمت زدن است که خداوند در سوره نور به آن پرداخته است. تهمت زدن هم عقوبت اخروی دارد و هم عقوبت دنیوی. عقوبت تهمت هم دنیای انسان را تخریب می کند و هم آخرت انسان را. جالب این است راجع به تهمت داریم که خود خداوند در دنیا از تهمت زننده انتقام می گیرد. در این صفحه به احادیث درباره تهمت اشاره کرده ایم.

تهمت و بهتان از جمله اعمال زشت و زننده ای است که خود شیطان هم از آن بیزار است. شیطان با این که از کارهای زشت و اعمال انسان استقبال می کند، اما در برخی موارد هم از کارهای انسان دوری می جوید. تهمت زدن هم به قدری زشت و نا پسند است که شیطان هم از آن خجالت می کشد. با اقدام به تهمت زنی وجهه اشخاص در جامعه یا به عبارتی آبروی فرد از بین می رود.

احادیثی درباره تهمت:

• پيامبر خدا (ص) می فرمایند :

قَذفُ مُحصَنَةٍ يُحبِطُ عِبادَةَ مِئةِ سَنةٍ.

تهمت زدن به زن شوهردار ( پاكدامن ) ، عبادت صد ساله را بر باد مى دهد.

• امیرالمومنین (ع) می فرمایند :

لا قحَةَ كَالبُهتِ.

هيچ بی شرمی و وقاحتی چون بهتان زدن نيست.

آیه ای از قرآن درباره تهمت

• امام على (ع) می فرمایند :

البُهتانُ على البَريءِ أعظَمُ مِن السَّماءِ.

بهتان زدن به آدم بي گناه بزرگتر از آسمان است.

• امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند :

إيَّاكَ وَ مَوَاطِنَ التُّهَمَةِ وَ المَجلِسَ المَظنُونَ بِهِ السُّوءُ، فَإنَّ قَرينَ السُّوءِ يَغُرُّ جَلِيسَهُ.

از رفت و آمد به جاهای تهمت برانگيز و مجالسی كه گمان بد به آنها برده می شود بپرهيز؛ زيرا دوست بد همنشين خود را می فريبد.

• امام على (ع) می فرمایند :

مِن الكبائرِ : الشِّركُ باللّه ِ تعالى··· و رَميُ المُحصَناتِ الغافِلاتِ المُؤمِناتِ.

از گناهان كبيره است: [ شرک به خدا ]··· و تهمت زنا زدن به زنان پاكدامن مؤمن.

احادیثی از ائمه درباره تهمت

• امام جعفر صادق (ع) می فرمایند: 

«الْبُهْتَانُ عَلَی الْبَرِیِّ أَثْقَلُ مِنَ الْجِبَالِ الرَّاسِیَاتِ»

بهتان و تهمت زدن به انسان بی گناه سنگین تر از کوه های استوار است. 

• امام صادق (ع) می فرمایند: 

«إِذَا اتَّهَمَ الْمُؤْمِنُ أخاهُ فِی دِینِهِ فَلاحُرْمَةَ بَینَهُما؛»

هر گاه مؤمنی برادرش را در دینش متهم سازد، دیگر حرمتی بین آن دو باقی نمی ماند (پرده دری می شود).»

• امام جعفر صادق (ع) می فرمایند :

«إذَا اِتَّهَمَ المُؤمِنُ أخَاهُ اِنمَاثَ الإيمَانُ مِن قَلبِهِ كَمَا يَنمَاثُ المِلحُ في المَاءِ.»

هرگاه مؤمن به برادر (دينی) خود تهمت زند، ايمان در قلب او ناپديد می شود همچنان كه نمک در آب حل می شود.

• امام جعفر صادق (ع) می فرمایند :

مَن بَاهَتَ مُؤمِناً أَو مُؤمِنَةً بِمَا لَيسَ فِيهِمَا حَبَسَهُ اللهُ عَزَوَجَلَ يَومَ القِيَامَةِ في طِينَةِ خَبَالٍ، حَتَّي يَخرُجَ مِمَّا قَالَ، قُلتُ: وَ مَا طِينَةُ خَبَال؟ قَالَ: صَدِيدٌ يَخرُجُ مِن فُرُوجِ المُؤمِسَاتِ يَعنِي الزَّوَانِي.

هر كس به مرد يا زن مؤمن بهتان زند خداوند در روز رستاخيز او را در طينت خبال نگه دارد تا حرف خود را پس گيرد. (ابن ابي يعفور مي‏گويد) عرض كردم: طينت خبال چيست؟ حضرت فرمود: چرک و زردابه ای است كه از شرمگاه زنان فاحشه بيرون می آيد.

• امام جعفر صادق (ع) می فرمایند :

مَن اِتَّهَمَ أخَاهُ في دِينِهِ فَلا حُرمَةَ بَينَهُمَا.

هر كس به برادر دينی خود تهمت زند حرمتی ميان آن دو به جا نمی ‏ماند.

گردآوری: بخش مذهبی