کاشت ، پرورش و کاربرد درخت های تبریزی

نگهداری از درخت تبریزی

درخت تبریزی و هر آنچه که باید در مورد آن بدانید

درخت تبریزی را با نام های درخت شالک و صنوبر لمباردی هم می شناسند. این درخت دارای برگ های سبکی است و به راحتی طی باد در حرکت در می آیند. در ادامه درباره ی درخت تبریزی بیشتر برایتان توضیح خواهیم داد.

معرفی درخت تبریزی 

این درخت را با نام لاتین Populus می شناسند. مناطق اروپا، جنوب غرب و مرکز آسیا و شمال غرب آفریقا، بهترین مکان ها برای رشد و پرورش این درخت است. درخت تبریزی را از گونه ی بیدها می دانند. این درختان نوعی درخت برگزیر محسوب می شوند و همیشه سبز نخواهد بود. درخت تبریزی دارای ارتفاعی برابر با 12 تا 27 متر است و 3 تا 8 متر، قطر تاج پوششی و 1.5 متر، قطر تنه ی آن می باشد. 

درختان تبریزی دارای برگ های سبکی مانند صنوبر دارند. این برگ ها عموما ابتدا کوچک هستند و سپس پس از اینکه رشد کردند به یک برگ بزرگ و اصلی بر روی شاخه های بزرگ و اصلی تبدیل می شوند.

هر چند که بزرگ تر شدن و کامل تر شدن برگ های درخت تبریزی، هیچ تاثیری بر روی سنگین تر شدن و یا تغییر شکل آن ها ندارد و برگ های این درخت آنقدر سبک هستند که به سادگی با یک باد ساده، حرکت می کنند و به این طرف و آن طرف، کشیده می شوند.

البته جالب است بدانید که درخت تبریزی انواع مختلفی دارد و شکل برگ ها در هر نوع با نوع دیگر متفاوت است. این برگ ها عموما دارای طولی برابر 5 تا 9 سانتی متر و عرض 2 الی 8 سانتی متر می باشند. 

برگ درختان تبریزی عموما به رنگ سبز روشن و براق هستند و هر چقدر که از عمر این درختان بگذرد، رنگ برگ آن ها به سمت تیره تری پیش می رود. تا حدی که در پاییز، این برگ ها زرد شده و یکی یکی میریزند و درخت دچار برگ ریزان پاییزی می شود. تبریز، درخت تنومند و بلندی است که عموما در بین درختان خوب مورد توجه قرار میگیرد.

ریشه ی این درخت نفوذی و قوی است و معمولا اگر درختان تبریز در کنار یکدیگر کاشته شوند، به راحتی می توانند نقش یک بادشکن را ایفا نمایند. با این حال، چون این درختان در حالت بالغ، وزن بالایی دارند و اگر به تنهایی در جایی باشند، می توانند تحت تاثیر باد قرار بگیرند، پیشنهاد می شود که درختان تبریز را نزدیک ساختمان و بناهای مختلف نسازید. 

درخت تبریزی را با نام های درخت شالک و صنوبر لمباردی هم می شناسند

کاشت و پرورش درخت تبریزی 

درخت صنوبر برای اینکه بتوانند خوب رشد کنند، نیازی به خاک خاصی ندارند. از این رو هر مدل خاکی می تواند زمینه ی مناسبی برای رشد درخت تبریزی باشد. اما یک موضوع مهم درباره ی نوع خاک و خاک مناسب برای رشد درخت تبریزی وجود دارد و آن هم این است که هر چقدر خاک شما عمیق تر باشد، رشد درخت تبریزی نیز بهتر و بیشتر خواهد بود.

با این تفاسیر یک سری محدودیت هایی در مدل خاک ها وجود دارد که در ادامه به شرح هر یک از آن ها خواهیم پرداخت. خاک های قلیایی خاک هایی هستند که رشد این گیاه را با محدودیت مواجه می کنند. از این رو، این خاک ها نمی توانند گزینه ی خوبی برای پرورش درخت تبریزی باشند.

در کنار این موارد، خاک های آهکی به شدت برای رشد درختان تبریزی، مضر هستند و فضای خاک به گونه ای است که به این درختان، فضای کافی برای رشد را نخواهد داد. پس اگر خاکی که دارید آهکی است، به هیچ وجه به رشد و نمو درخت تبریزی که کاشته اید، امیدوار نباشید. 

درختان تبریزی نور دوست هستند. از این رو در مکان های نیمه سایه و آفتابی، خیلی بیشتر رشد می کنند. با اینکه این درخت، یک درخت مقاوم و خوب رشد است، اما در نور کم به هیچ وجه نمی تواند آن طور که باید تنومند و قوی رشد کند. علاوه بر این، محیط های تمام سایه، می توانند فضا را برای رشد انواع باکتری ها و قارچ ها فراهم کنند و در ابتدای رشد، مانع از بالندگی گیاه شوند. 

برای اینکه درخت تبریزی بتواند به خوبی رشد کند، آبیاری زیاد نیاز نیست. البته این درخت نسبت به کم آبی مقاومت دارد ولی آبیاری به صورت یک بار در هفته، می تواند تاثیر بسیار زیادی بر روی رشد بهتر گیاه داشته باشد. آبیاری زیاد این نوع درختان می تواند باعث شود که درخت کوتاه قد رشد کند و در نهایت برگ ریزی شدیدی را از اواخر تابستان شروع کند. در ادامه باید خدمت تان عرض کنیم که  آب های روان، جاری، خنک و سرشار از اکسیژن، بهترین مناطق برای رشد این درختان خوش قامت محسوب می شوند. 

درخت تبریزی دارای برگ های سبکی است و به راحتی طی باد در حرکت در می آیند. 

جزئیات خرد و ریز و کاربردی درباره ی درخت تبریزی

درختان تبریزی درختان قد بلندی هستند و نهایتا تا ارتفاع پانزده متر تا پنجاه متر، می توانند رشد کنند. در کنار افزایش ارتفاع این درخت در انتهای رشد، قطر این درخت نیز می تواند تا دو و نیم متر رشد کند.

با توجه به این ویژگی های مطرح شده برای رشد درختان تبریزی، شما قبل از اینکه این درخت رشد کند، باید مطمئن شوید که فضای کافی برای رشد و نمو درخت وجود دارد. چرا که نهایتا فضای محدود، می تواند از رشد درخت جلوگیری کرده و یا می تواند رشد بیش از اندازه ی درختان به فضای اطراف آسیب برساند. 

درختان تبریزی خوب رشد هستند و مانند برخی از درختان از اینکه رشد آهسته و کندی داشته باشند، متنفر هستند.  از این رو، عموما رشدی برابر با یک الی سه متر در طول سال را می توانیم از انواع درختان تبریزی یا صنوبر انتظار داشته باشیم. البته که هر درخت تبریزی، در هر نوع مختلفی می تواند میانگین رشدی متفاوت داشته باشد با این حال این عدد ها، می توانند عدد نرمالی برای بیان متراژ رشد طولی درختان تبریزی باشند. 

یک نکته ی بسیار جالب درباره ی رشد درختان تبریزی این است که به طور کلی، عموما درختانی که رشد سریعی دارند، خیلی زود هم فرسوده می شوند و از بین خواهند رفت اما درباره ی درختان تبریزی این حقیقت صدق نمی کند و بارها درختان تبریزی با عمر بالای دویست سال ثبت شده اند و سرپا هستند.

درختان تبریزی دارای ریشه های محکم و نفوذی و همچنین ریشه های سطحی نیز می باشند. از این رو این درختان در برخی از موارد می توانند درگیر ریشه های سطحی باشند و خیلی زود بیفتند. یادتان باشد که یکی از مهم ترین عواملی که می تواند باعث شود تا ریشه از خاک بیرون بیاید و درخت سقوط کند، مرطوب بودن خاکی است که درخت در آن کاشته شده. 

درختان تبریزی درختان قد بلندی هستند و تا پنجاه متر، می توانند رشد کنند

خطرات احتمالی درخت تبریزی

طبیعتا یکی از مهم ترین خطرهایی که درباره ی درختان وجود دارد این است که به جان و مال انسان ها آسیب جدی وارد کند. ببینید؛ درخت تبریزی با اینکه بسیار مقاوم است اما چوب آن چوبی است که در شرایط بد، خیلی زود پوک و توخالی می شود و این پوسیدگی می تواند سراسر درخت پخش گردد و حتی به شاخه ها هم برسد.

از این رو، پس از اینکه تمامی درخت پوک و توخالی شد، تنها یک کالبد حساس از کل درخت باقی می ماند که اگر این کالبد در معرض باد قرار بگیرد، خیلی زود از جا کنده شده و می افتد و می تواند آسیب های جدی ای را به افراد و یا اشیا اطرافش وارد نماید. 

تمامی این جزئیات خرد و ریز را برایتان توضیح دادیم تا برسیم به این موضوع که درختان تبریز می توانند با توجه به ویژگی های رشدی که دارند، در زمینه های مختلف صنعت کاربرد فراوانی داشته باشند. 

درختان تبریزی، درختانی هستند که رشد سریعی دارند

کاربردهای درخت تبریزی

همان طور که خدمت تان عرض کردیم، درختان تبریز، درختانی هستند که رشد سریعی دارند و این رشد سریع می تواند آن ها به یک مخزن همیشگی تبدیل کند. این ویژگی بسیار ساده در درختان تبریز، باعث می شود تا سالانه 10 الی 15 برابر درختان عادی چوب تولید نمایند. 

در واقع اکثر چوب هایی که در معرض انواع چوب کاری ها قرار می گیرند، محصول درختان تبریزی یا همان درختان صنوبر هستند. با توجه به اینکه این درختان علاقه ی زیادی به ترکیب رطوبت و آفتاب دارند، بهترین مناطق در ایران، می تواند شمال کشور باشد که بستر مناسبی را برای رشد انواع درختان تبریزی فراهم می کند.

استان گیلان در شمال ایران، بیشترین مساحت زراعت چوب در کل ایران را داراست و معدن انواع درخت تبریز و چوب تبریز محسوب می شود. شهر کوچک صومعه سرا را می توانیم معدن انواع چوب های صنوبر و تبریز معرفی کنیم و آستانه ی اشرفیه، اولین شهری است که به کاشت و پرورش انواع درختان تبریزی پرداخته است. گیلانی ها این درختان را به واسطه ی یک قلمه زدن ساده در فصل های اسفند و فروردین، تکثیر می کنند و اتفاقا در کنار این کار، درآمد خوبی نیز کسب می کنند. 

علاوه بر این، درختان تبریزی در صورتی که خشک باشند، به راحتی اتش میگیرند و می توانند گزینه های خیلی خوبی برای هیزم هم باشند. در واقع ایران و یا معادن این درختان، می توانند از طریق صادرات چوب درخت های تبریزی به کشورهای سردسیر، ارزآوری خوبی را برای خودشان رقم بزنند. در نهایت این درختان می توانند منبع درآمد خوبی برای افرادی باشند که از علاقه ی کافی و فضای مناسب برای پرورش این نوع گیاهان برخوردار هستند. 

درختان تبریزی در صورتی که خشک باشند، می توانند گزینه خوبی برای هیزم باشند

گردآوری : بخش علمی