معرفی امامزاده های معروف شیراز

در شهر شیراز امام زاده های معروفی وجود دارند

آرامگاهها، امامزاده ها و زيارتگاه های شهرستان شيراز 

یکی از شهر های تاریخی و مذهبی در ایران، شیراز است. در شهر شیراز امامزاده های معروفی اعم از شاه چراغ، شاه میر علی بن حمزه، بی بی فاطمه بن الحسن، بی بی نقره پوش، آرامگاه علی بن حمزه بن موسی کاظم، سید علاء الدین حسین، شاه داعی الی الله، سید میر محمد، امامزاده زنجیری، شاهزاده قاسم و ... وجود دارند. 

معرفی شهر شیراز و استان فارس

استان فارس با قدمت تاریخی طولانی در جنوب شرقی ایران واقع است. مرکز استان فارس شهرستان شیراز است. این شهر از لحاظ جمعیت در رده ی پنجم کشوری قرار دارد و جزء کلان شهر های ایران به شمار می رود. 

عنوان خلیج فارس برگرفته از استان فارس است. نام این شهر در کتیبه های هخامنشی با عنوان پارسه و در دست نویسه های یونانی با عنوان پرسیس یاد شده است. 

در شهر زیبای شیراز جاذبه های گردشگری متعددی وجود دارد. سالانه جمعیت گسترده ای از گردشگران ایرانی و خارجی برای مشاهده مکان های زیارتی، طبیعی، تفریحی و گردشگری شیراز راهی این شهرستان می شوند. 

آب و هوای شیراز، کوهستانی است. این شهر اقوام مختلفی از مردم را با گویش های محلی مختلف اعم از قشقایی، لری و فارسی را در خود جای داده است. 

سالانه گردشگران زیادی برای زیارت امامزاده های شیراز سفر می کنند

امامزاده های معروف شیراز 

در شهر شیراز بالغ بر 40 مکان مذهبی موجود دارد. در ادامه معروف ترین امامزاده های موجود در شیراز را نام می بریم:

• شاه میر علی بن حمزه 

• امامزاده زنجیری

• شاه چراغ

• سید میر محمد

• بی بی فاطمه بنت الحسن 

• سید علاء الدین حسین  

• امامزاده رضا 

• سید تاج الدین غریب

• شاه قیس

• امامزاده شاه علی 

• امامزاده جمال الدین 

• شاهزاده محمد

• امامزاده بی بی دختران 

• امامزاده ابوطالب

• سید جعفر

• شاهزاده قاسم

• بی بی نقره پوش

• سید صادق 

• بقعه شاه داعی الله

• سید محمد

• سید میر آخر

• نور محمد 

شاه چراغ یکی از امامزاده های معروف شیراز است

چند نمونه از معروف ترین امامزاده های شیراز

شاه چراغ

مهم ترین، معروف ترین و باشکوه ترین زیارتگاه واقع در شهرستان شیراز، آرامگاه شاه چراغ است. شیعیان معتقدند در این زیارت گاه، پسر بزرگ امام موسی کاظم به نام احمد بن موسی و محمد بن موسی از برادران علی بن موسی الرضا آرمیده اند. 

احمد بن موسی معروف به شاه چراغ در مسیر یافتن برادر خود علی بن موسی به خراسان سفر کرد. در راه سفر افراد مأمون خلیفه عباسی وی را به قتل رساندند. 

در قرن ششم هجری، در دوره اتابک سعد بن زنگی، وزیر شیراز به نام  امیر مقرب الدین مسعود بدر الدین بر روی قبر شاه چراغ گنبدی بنا کرد. سپس به دستور اتابک یک رواقی بر روی مقبره طراحی شد. 

چندی بعد مادر شاه اسحاق اینجو به نام  ملکه تاشی خاتون آرامگاه شاه چراغ را تعمیر کرد و به وسیله ی کاشی کاری های زیبا طراحی نمود. وی در قسمت جنوبی آرامگاه بارگاه، بقعه، مدرسه و مدفنی برای خود بنا کرد و بالغ بر 30 هزار جزو نفیس با خطوط ثلث طلایی و تذهیب عالی را وقف نمود. 

آرامگاه شاه چراغ در طی ادوار مختلف دستخوش تغییر قرار گرفت و به دفعات مکر باز سازی شد. یکی از تعمیرات شاه چراغ به سال 1243 هجری توسط فتحعلی شاه قاجار باز می گردد که در طی آن ضریحی بر روی مقبره وقف شد. 

زین پس به موجب شکاف های متعددی که در آرامگاه به وجود آمد، در سال 1337 شمسی تغییراتی اساسی در ساختار آن به وجود آمد. مردم شیراز با متقبل شدن هزینه تعمیرات گنبد مقبره شاه چراغ را با آهن و مصالح بنایی مستحکم کردند. 

در داخل حرم خطوط فارسی و عربی به چشم می خورد. در حرم مطهر احمد بن موسی، مزار برادری وی محمد بن موسی کاظم قرار دارد. این امر سبب تشکیل دو گنبد فیروزه ای در صحن شاه چراغ گردیده است. 

شایان توجه است، تاریخ 6 ذی القعده با نام شاه چراغ نام گذاری شده است. علاوه بر این، محمد بن موسی کاظم ملقب به سید میر محمد، در جنگ با سپاه حاکم عباسی به قتل رسیده است.

در شاه چراغ به عنوان امامزاده ی معروف شیراز، برادر امام رضا به خاک سپرده شده است

امامزاده بی بی فاطمه بن الحسن 

در دروازه کارون شهرستان شیراز امامزاده بی بی فاطمه قرار دارد. بانو بی بی فاطمه یکی از نوادگان امام حسن مجتبی به شمار می رود که ام عبدالله از بانوان فاضل فاطمه زهرا شناخته می شود. امامزاده بی بی فاطمه در محله سه باغ شیراز قرار دارد و در بنایی چهار ضلعی تعبیه شده است. بنای امامزاده به وسیله ی قتلغ خان بنا شده است.

در قدیم الایام اهالی شیراز بر این باور بودند دختر های باکره قادر هستند برای پیدا کردن یک همسر مناسب از امامزاده بی بی دختران حاجت بگیرند. 

در مرکز امامزاده بی بی فاطمه فضایی گنبد دار به چشم می خورد. لازم به ذکر است این بنا به شماره 422 در لیست آثار تاریخی ایران قرار دارد. 

امامزاده بی بی فاطمه از امامزاده های معروف شیراز است که در محله سه باغ قرار دارد

سید علاء الدین حسین 

سید علاء الدین حسین مشهور به حسین موسی و حسین کوچک می باشد. وی برادر علی بن موسی الرضا و پسر موسی الکاظم است. 

حسین موسی در مسیر ورود به توس از شهر مدینه در شهر شیراز به وسیله ی سربازان مأمون در اواخر قرن دوم هجری به قتل رسیده است. 

آرامگاه سید علاء الدین حسین در دوره اتابکان مصادف با اواخر قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم در محله آستانه جنوب شرقی بافت شیراز بنا شده است.

در سال 1331 میرزا ابوالحسن خان ملقب به مشیر الملک بر فراز مقبره حسین موسی یک گنبد با اسکلت فلزی نصب نمود. گنبد آرامگاه به وسیله ی کاشی های معرق مزین شده است و بر روی زمینه آبی آن سوره مزمل به خط ثلث طلایی حکاکی شده است. 

آرامگاه سید علاء الدین از امامزاده های معروف شیراز در دوره اتابکان بنا شده است

آرامگاه علی بن حمزه بن موسی کاظم 

یکی از مکان های تاریخی و مذهبی واقع در شهر شیراز آرامگاه علی بن حمزه بن موسی کاظم می باشد. این آرامگاه در دوره دیلمیان توسط امیر عضد الدوله دیلمی ساخته شده است. 

این آرامگاه در خیابان حافظ شهر شیراز در نزدیکی رودخانه خشک قرار دارد که در آن شاه میر علی بن حمزه بن موسی کاظم آرمیده است. علی بن حمزه، در سال 220 هجری به ناگزیر برای جان سالم به در بردن از خلفای عباسی به شهر شیراز پناه برد و در غاری سکونت گزید. 

حضرت علی بن حمزه دارای شجره نامه ای متقن و موثق است. وی 8 فرزند دختر و 3 فرزند پسر می باشد. علی بن حمزه یک خال بر روی صورتش داشته است. ماموران خلفای عباسی با دیدن خال وی اقدام به بریدن سر او کردند و جسم بی جان علی بن حمزه را بر بالای پل دروازه اصفهان دفن نمودند. 

در دوره تیموریان قسمت هایی از آرامگاه مرمت شده است. همچنین آرامگاه وی در دوره پهلوی به وسیله ی مرحوم حبیب الله جوکار تحت نظارت و معماری پیروانی بازسازی شده است. 

با وجود کهنه و فرسوده شدن قسمت ورودی آرامگاه علی بن حمزه، کنده کاری های این مکان نمونه ی بارز نبوغ و هنر معماران شیرازی است. بر بالای درگاه صحن یک سنگ سرخ وجود دارد. بر روی سنگ کتیبه ای به خط ابراهیم سلطان پسر شاهرخ تیموری حکاکی شده است. 

آرامگاه خواجوی کرمانی از بناهای دیدنی شیراز است

آرامگاه خواجوی کرمانی 

یکی از بناهای زیبا و دیدنی در شیراز، آرامگاه خواجوی کرمانی است. کمال الدین ابوالعطاء ملقب به خواجوی کرمانی زاده ی 689 هجری قمری می باشد. این چهره یکی از علمای فاضل ایرانی به شمار می رود که دانش آموخته محضر شیخ امین الدین محمد کازرونی می باشد. خواجوی کرمانی شاعر دوره مغول، در غزل تتبع سعدی مشغول فعالیت بود. 

آرامگاه خواجوی کرمانی در جوار دروازه قرآن شیراز در تنگ الله اکبر قرار دارد.  در سال های اخیر اداره کل باستان شناسی سازه آرامگاه خواجوی کرمانی را تعمیر کرد و اقدام به برداشتن دیوار مشرقین کرد. 

آرامگاه خواجوی کرمانی در دروازه شیراز قرار دارد

بقعه شاه داعی الی الله 

شاه داعی الی الله یکی از آرامگاه های مهم شیراز است که در آن مقبره سید نظام الدین محمود ملقب به شاه داعی الی الله قرار دارد. این چهره یکی از حکما و عرفای قرن نهم هجری است. نام او محمود ملقب به نظام الدین و شاه داعی الله است. 

شاه داعی الی الله همواره اهالی شیراز را به یگانه پرستی دعوت می کرده است و در شعر داعی تخلص داشته است. آرامگاه وی در قسمت جنوبی شهر شیراز، در جوار گورستان معروف به دار السلام قرار دارد. بر مزار شاه داعی الی الله از دوره کریم خان زند یک بنا طراحی شده است. 

شاه داعی الی الله از آرامگاه های معروف و مهم شیراز است

بقعه سید تاج الدین غریب

بقعه سید تاج الدین غریب متعلق به جعفر بن فضل بن جعفر بن علی بن ابی طالب می باشد. این چهره با القابی نظیر غریب و تاج الدین شناخته می شده است. 

مقبره  سید تاج الدین غریب در نزدیکی دروازه کازرون شیراز واقع شده است. در قسمت ورودی بقعه، کاشی کاری های مفصلی قرار دارد که دارای گل و بته هایی می باشد. در داخل طرح گل و بته به خط ثلث، آیات قرآنی و شعار های مذهبی به نگارش در آمده است. 

علاوه بر این بخشی از صحنه های وقایع کربلا در آن به چشم می خورد. 

امامزاده ابوطالب از امامزاده های معروف شیراز در دوره قاجار بنا شده است

امامزاده ابوطالب

یکی از مکان های زیارتی و بی نظیر شیراز، امامزاده ابوطالب است. این امامزاده در دوره ی قاجار و پهلوی ساخته شده است و کاربردی مذهبی دارد. 

امامزاده ابوطالب در خیابان لطفعلی زند، کوچه پشت نارنجستان شیراز قرار دارد و در تاریخ 23 بهمن  1380 با شماره ی 4723 در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. 

گردآوری: بخش گردشگری