متن سوره غاشیه به همراه ترجمه

فضیلت های سوره ی غاشیه

سوره ی غاشیه به همراه معنی

سوره غاشیه جزو سوره های مکی و در ترتیب نزول شصت و هشتمین سوره ای است که بر پیامبر (ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف هشتاد و هشتمین سوره است و در جزء سی ام قرآن قرار دارد. سوره غاشیه دارای 26 آیه، 92 کلمه و 382 حرف دارد و جزو سوره های مُفَصَّلات (دارای آیات کوتاه) است.

سوره غاشیه هشتاد و هشتمین سوره و از سوره های مکی قرآن که در جزء سی ام قرآن قرار گرفته است. غاشیه به معنای پوشاندن و یکی از نام های قیامت است.

سوره غاشیه با توصیفی از بهشت و دوزخ، از احوال و عاقبت کار منکران و نیز از خشنودی، شادابی و رستگاری مؤمنان سخن می گوید و انسان ها را به تفکر در شگفتی های آفرینش فرا می خواند. در فضیلت این سوره از پیامبر اسلام (ص) آمده اگر کسی سوره غاشیه را قرائت کند، خداوند در حسابرسی روز قیامت بر او آسان می گیرد.

قرائت سوره غاشیه در رکعت دوم نماز صبح روزهای دوشنبه و پنج شنبه و نیز نماز عید فطر و عید قربان مستحب مؤکد است.

با خواندن سوره ی غاشیه خداوند د ر حسابرسی روز قیامت به او آسان می گیرد. امام صادق علیه السلام نیز فرموده اند: هر کس در نمازهای واجب یا مستحب خود سوره غاشیه را تلاوت نماید و به این کار مداومت نماید خداوند به رحمت خود در دنیا و آخرت او را می پوشاند و در روز قیامت از عذاب دردناک آتش ایمن می دارد.

آثار و برکات سوره غاشیه

۱) برای تسکین درد

امام صادق (ع) فرمودند که هر کس سوره غاشیه را بر دندانی که درد می کند قرائت نماید به اذن خداوند دردش آرام می شود و اگر بر غذایی خوانده شود نسبت به ضررها و آسیب های آن در امان است و سلامتی روزی او می شود. در المصباح کفعمی هم آمده است خواندن سوره غاشیه برای جلوگیری از زیان های غذا و برای سلامتی نوزادی که به دنیا می آید خوب است.

۲) برای دفع کردن ضرر

اگر سوره ی غاشیه را بر خوردنی بخواند ضرری به وی نرساند.

سوره غاشیه به همراه معنی

متن سوره غاشیه به همراه ترجمه :

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿۱﴾

آيا خبر غاشيه به تو رسيده است (۱)

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿۲﴾

در آن روز چهره ‏هايى زبونند (۲)

عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿۳﴾

كه تلاش كرده رنج [بيهوده] برده‏ اند (۳)

تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً ﴿۴﴾

[ناچار] در آتشى سوزان درآيند (۴)

تُسْقَى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ ﴿۵﴾

از چشمه‏ اى داغ نوشانيده شوند (۵)

لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ ﴿۶﴾

خوراكى جز خار خشك ندارند (۶)

لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ ﴿۷﴾

[كه] نه فربه كند و نه گرسنگى را باز دارد (۷)

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿۸﴾

در آن روز چهره ‏هايى شادابند (۸)

لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ ﴿۹﴾

از كوشش خود خشنودند (۹)

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿۱۰﴾

در بهشت برين‏ اند (۱۰)

لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿۱۱﴾

سخن بيهوده‏ اى در آنجا نشنوند (۱۱)

فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿۱۲﴾

در آن چشمه‏ اى روان باشد (۱۲)

فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿۱۳﴾

تختهايى بلند در آنجاست (۱۳)

وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿۱۴﴾

و قدحهايى نهاده شده (۱۴)

وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿۱۵﴾

و بالشهايى پهلوى هم [چيده] (۱۵)

وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿۱۶﴾

و فرشهايى [زربفت] گسترده (۱۶)

أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿۱۷﴾

آيا به شتر نمى ‏نگرند كه چگونه آفريده شده (۱۷)

وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿۱۸﴾

و به آسمان كه چگونه برافراشته شده (۱۸)

وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿۱۹﴾

و به كوه ‏ها كه چگونه برپا داشته شده (۱۹)

وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿۲۰﴾

و به زمين كه چگونه گسترده شده است (۲۰)

فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ ﴿۲۱﴾

پس تذكر ده كه تو تنها تذكردهنده‏ اى (۲۱)

لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ ﴿۲۲﴾

بر آنان تسلطى ندارى (۲۲)

إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَكَفَرَ ﴿۲۳﴾

مگر كسى كه روى بگرداند و كفر ورزد (۲۳)

فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿۲۴﴾

كه خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب كند (۲۴)

إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿۲۵﴾

در حقيقت بازگشت آنان به سوى ماست (۲۵)

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿۲۶﴾

آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست (۲۶)

گردآوری: بخش مدهبی