چرا خداوند قران را نور نامید؟

چرا خداوند قران را نور نامید؟

علت اینکه قرآن نور نامیده شده است چیست ؟

قرآن نور مبین است، یعنى معرفت و بصیرتى در قلب های اهل ایمان و پیروانش به وجود مى آورد و شعاعى است كه از ساحت پروردگار بر دل هاى آنان مى تابد.

قرآن علاوه بر آن که نور است، هدایتگر به نور هم هست؛ قرآن کریم نورى است که انسان را از ظلمات طبیعت و انیت بیرون مى برد و به سوى نور معرفت پروردگار، هدایت مى کند.

«نور» در معنای وسیع کلمه هر چیزی است که ذاتش ظاهر و آشکار باشد و ظاهر کننده غیرخود نیز باشد، حال خداوند در عالم هستی از هر چیزی آشکارتر است و هر چه غیر اوست در پرتو هستی و وجود او دارای ظهور و وجود است. در فراز 47 از دعای جوشن کبیر در مورد صفات خداوند آمد است: « یا نور النور، یا منور النور، یا خالق النور، یا مدبر النور، یا مقدر النور، یا نور کل نور، یا نورا قبل کل نور، یا نورا بعد کل نور، یا نورا فوق کل نور، یا نور لیس کمثله نور » ای نور نورها، ای روشنی بخش روشنایی ها، ای آفریننده نور، ای تدبیر کننده نور، ای تقدیر کننده نور، ای نور همه نورها، ای نور قبل از هر نور، ای نور بعد از هر نور، ای نوری که برتر از هر نوری، ای نوری که مانند آن نوری نیست. همه ی نورهای هستی و وجود از نور او مایه می گیرد و به نور ذات پاک او منتهی می شود.

هر موجودی به هر مقدار که با خداوند که اصل هر نور است، ارتباط دارد، به همان اندازه نورانیت و روشنایی کسب می کند پس: قرآن نور است چون کلام اوست، اسلام نور است چون آیین او است. پیامبران نورند چون فرستادگان اویند امامان معصوم (ع) انوار الهی هستند چون حافظان دین او بعد از پیامبرانند.

«ایمان» نور است چون رمز پیوند با او است.

علت اینکه خداوند قرآن را نور نامید چیست ؟

چرا خداوند قران را نور نامید؟

قرآن نوری است که انسان را از جهالت و تاریکی رها می کند و به نور خداوندی متصل می کند.

علت نور بودن قرآن این است که قلب را روشن می کند و راه حق را به انسان نشان می دهد و حق را از باطل جدا می کند. نور هم روشن است و هم روشن کننده، به انسان کمک می کند تا راه را از بیراهه تشخیص بدهد و راه خود را پیدا کند، بنابراین قرآن مانند نور عمل می کند و حداوند قرآن را نور نامیده است.

قرآن علاوه بر اینكه نور است، هدایتگر به نور هم هست؛ قرآن نورى است كه انسان را از ظلمات بیرون مى برد و به سوى نور معرفت پروردگار، هدایت مى كند.

نامگذاری قرآن به نور

قرآن بر کل وجود انسان نورافشانی می کند در عالم هستی خداوند نور است و هر مخلوقی که با عبودیت و بندگی به سوی خدا رفته در واقع به مبدأ نور وصل شده و خود نیز نور می شود از این رو خداوند خود را هم نور معرفی می کند. "الله نور السماوات و الارض"

خداوند تبارک و تعالی در موارد متعددی قرآن را نور نامیده است: " قَدْ جاءَكُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ كِتابٌ مُبِینٌ " «سوره مائده آیه 65» كه مراد از نور، قرآن است.

" وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَهُ " «سوره اعراف، آیه 157»، و خداوند نیز فرموده است: " وَ أَنْزَلْنا إِلَیْكُمْ نُوراً مُبِیناً " «سوره نساء، آیه 174»، همچنین خداوند فرموده است: " فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِی أَنْزَلْنا " «سوره تغابن، آیه 8». خداوند در تمام این آیات، قرآن کریم را نور نامیده است زیرا از ویژگی نور این است که هم خود روشن است و هم اطراف خود را روشن می کند.

قرآن انسان را به سوی راه راست هدایت می کند. هر کس از قرآن تبعیت کند و آیات آن را در زندگی سر لوحه‌ی خود قرار بدهد، به بیراهه نمی رود و از راه راست منحرف نمی شود و به مقصد که همان سعادت و کمال انسان است می رسد.

امیرالمومنین على (ع)، در توصیف و تعریف قرآن چنین مى گوید: «قرآن آن نور مطلق است که غروب و افول بر آن راه ندارد، چراغ روشنى است که به خاموشى نمى گراید، آن دریاى ژرف و پهناورى است که عمق آن پیدا نیست، آن راه راست و مستقیمى است که رهروانش را گمراه نمى سازد، پرتو تابانى است که ظلمت و تاریکى به آن راه ندارد. (خطبه 198 نهج البلاغه)

منظور امام (ع) در این سخنان (قرآن چراغ روشنى است که نور آن به خاموشى نمی گراید)، با توجه به اینکه نوعاً پدیده های جهان پس از مدتی مندرس شده و از بین می روند، این است که قرآن معجزه ی جاوید و همیشگی است و حقایق و مفاهیم آیات آن موقت و محصور در زمان و مکان خاص نیست، آیات آن همیشه نو و زنده است که هر چه زمان بگذرد با طراوت تر و شاداب تر خواهد شد.

گردآوری: بخش مذهبی