دعای هفتم صحیفه سجادیه به همراه ترجمه

نحوه ی ختم دعای هفتم صحیفه ی سجادیه

دعای هفتم صحیفه سجادیه

دعای هفتم صحیفه سجادیه، دعایی پر فضیلت است که این روزهای سخت کرونایی خواندن آن بسیار سفارش شده است. این هفتمین دعای کتاب صحیفه ی سجادیه از امام سجاد (ع) است. امام سجاد (ع) این دعا را به هنگام مهمّات و سختیها می خواندند.

دعای هفتم صحیفه سجادیه چه زمانی خوانده می شود؟

دعای هفتم صحیفه سجادیه، دعایی پر فضیلت است که خواندن آن در هنگام مهمّات و سختیها در کتاب صحیفه ی سجادیه از امام سجاد (ع) توصیه شده است. این روزها این دعا برای دور بودن از بلاهای بیماری کرونا توصیه شده است. البته علاوه بر خواندن این دعا باید به توصیه های پزشکی عمل کنید.

متن دعای هفتم صحیفه سجادیه به همراه ترجمه : 

یا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکارِهِ، وَ یا مَنْ یفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ، وَ یا مَنْ یلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَی رَوْحِ الْفَرَجِ، (1)

ای کسی (خدایی) که گره های بسته به دست تو گشوده می شود و سختی به (نام) تو آسان می گردد و راه خروج از ناگواری ها و رسیدن به آسایش از تو درخواست می گردد، (1)

ذَلَّتْ لِقُدْرَتِک الصِّعَابُ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِک الْأَسْبَابُ، وَ جَرَی بِقُدرَتِک الْقَضَاءُ، وَ مَضَتْ عَلَی إِرَادَتِک الْأَشْیاءُ، (2)

در برابر قدرت تو ناهمواری ها و سختی ها رام و ذلیلند و همه ی اسباب و ابزار با لطف تو سببیت و علیت یافته اند و به قدرت تو قضا و فرمان ها جریان یافته و به اراده ی تو اشیاء به حرکت خود ادامه می دهند، (2)

فَهِی بِمَشِیتِک دُونَ قَوْلِک مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرَادَتِک دُونَ نَهْیک مُنْزَجِرَةٌ، (3)

و به مشیت تو بدون احتیاج به گفتار فرمانبرند و طبق اراده ی تو بدون این که نیاز به نهی (لفظی) باشد از حرکت باز می ایستند، (3)

أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ، لَا ینْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ، وَ لَا ینْکشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا کشَفْتَ، (4)

تویی که برای حل مشکلات خوانده می شوی و در سختی ها تو پناهگاهی، هیچ کدام از این مشکلات بدون آن که آن ها را دفع کنی زدوده نمی شوند و هیچ کدام از این سختی ها بدون این که تو آن ها را برطرف کنی برطرف نمی گردند، (4)

وَ قَدْ نَزَلَ بی یا رَبِّ مَا قَدْ تَکأَّدَنِی ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ، (5)

خدایا، مشکلاتی مرا فرا گرفته که سنگینی آن ها مرا به زانو در آورده و گرفتاری آن مرا از تحمل آن ناتوان ساخته، (5)

وَ بِقُدْرَتِک أَوْرَدْتَهُ عَلَی وَ بِسُلْطَانِک وَجَّهْتَهُ إِلَی، (6)

و با قدرت خود آن را بر من وارد ساخته ای و با سلطه ی خود آن را متوجه من گردانیده ای، (6)

فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ، وَ لَا مُیسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ، (7)

آنچه را که تو وارد کرده ای کسی را توان راندن آن نباشد و چیزی را که تو متوجه من ساخته ای کسی را قدرت بازگرداندن آن نیست، آن دری که تو ببندی هیچ کس نتواند گشود و هر دری را که تو باز کنی کسی توان بستنش را ندارد و هر کس را تو خوار و ذلیل ساخته ای یاوری نباشد، (7)

فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ افْتَحْ لِی یا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِک، وَ اکسِرْ عَنِّی سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِک، وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیمَا شَکوْتُ، وَ أَذِقْنِی حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ، وَ هَبْ لِی‏ مِنْ لَدُنْک رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِیئاً، وَ اجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِک مَخْرَجاً وَحِیاً، (8)

پس بر محمد و آلش درود فرست و - ای پروردگار من - به لطفت باب فرج و آسایش را بر من بگشا و با توانایی خود، سلطه و هجوم اندوه را بر من درهم شکن و در آنچه شکایت می کنم با حسن نظر رسیدگی فرما و شیرینی انجام و اجابت خواسته ام را به من بچشان، و از ناحیه ی خود رحمت و گشایش گوارایی به من ببخشای و از پیشگاهت راه رهایی سریعی پیش رویم قرار ده، (8)

وَ لَا تَشْغَلْنِی بِالاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِک، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِک، (9)

و مرا با مشکلات امور زندگی از پرداختن به فرایض و به کار بستن سنت هایی باز مدار، (9)

فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بی یا رَبِّ ذَرْعاً، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَی هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَی کشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ، فَافْعَلْ بی ذَلِک وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْک، یا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ. (10)

که - پروردگارا - چنان محنتی بر من نازل شده که توانم را از دست داده و بی تاب شده ام و سراسر وجودم در اثر این غم و اندوه پر شده است. [ بار پروردگارا، ] تو در برطرف ساختن و دفع آنچه به من روی آورده و گرفتار آن شده ام قادری و بس، پس قدرتت را درباره ی من [و دفع گرفتاری ام] به کارگیر، گرچه از ناحیه ی تو مستوجب آن نیستم ای صاحب عرش عظیم. (10)

برای دیدن عکس در سایز بزرگ روی آن کلیک کنید

متن دعای هفتم صحیفه سجادیه

نحوه ی ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه :

در برخی از آثار، طریقه ای برای ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه نقل شده است :

آغاز ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه، یکشنبه است و تا سی روز باید خوانده شود، این دعا را هر روز 10 مرتبه بخوانید. و بعد از پایان دعا، ذکر یا رب، یا رب گفته شود تا نفس قطع شود، سپس به سجده رفته و حاجت از خدا خواسته شود.

گفته شده در ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه، قبل از شروع آن، 10 مرتبه صلوات فرستاده شود و همچنین قبل و بعد از خواندن دعا هم چهل مرتبه یا الله گفته شود. 

در ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه، خواندن آن در بین الطلوعین و بعد از نماز صبح و دوری از محرمات و پرخوری در مدت سی روز سفارش شده است. 

همچنین داشتن وضو و نشستن رو به قبله و حضور قلب هم شرط است که ان شاء الله به حاجت خود برسید.

آموزه های دعای هفتم صحیفه سجادیه :

آموزه های دعای هفتم صحیفه سجادیه به شرح ذیل است:

•خدا بازکننده گره هر سختی و دشواری است.

• جریان همه چیز فقط به خواست و اراده خدا.

• همه موجودات مطیع اراده الهی اند.

• حتمی بودن اراده الهی.

• جریان قضا و قدر به قدرت خدا.

• فراهم آمدن وسایل زندگی و اسباب حیات به واسطه رحمت الهی.

• درخواست گشایش درهای فرج از پروردگار.

• خدا پناهگاه انسان در مقابل بلاهای سخت و دشوار است.

• ضعف همگان در برابر خواست خدا

• دعا برای انجام واجبات و اهتمام در مستحبات

• کسی که خدا او را ذلیل کرده، یاوری ندارد.

گردآوری: بخش مذهبی