حرز امام حسن عسکری (ع)
دعای حرز امام حسن عسکری (ع)
حرز، در لغت به معنای محصور و محکم، در اصطلاح به پاره‌ای از آیات، اذکار، اوراد و ادعیه مأثوری که برای حفظ جان و مال از آسیب‌ها می‌خوانند یا به صورت مکتوب با خود حمل می‌کنند گفته می‌شود. در این مقاله قصد داریم شما را با حرز امام حسن عسکری (ع) آشنا کنیم.
حرز چیست؟
هر انسانی قطعا نیاز به شناخت خدای متعال خواهد داشت که به خودشناسی رسیده و زندگی اش بنا به موقعیتی که دارد به الله متعال نزدیک و نزدیک تر شود تا احساس کند قدرتی از او در هر شرایطی حمایت خواهد کرد.
کلمه حرز (amulet) در زبان فارسی به مکانی گفته می شود که به طوری حصار یافته و مستحکم باشد که اشخاص با ورود به آن از آسیب ها و خطرات محفوظ باشند و اصطلاحا تعویذ و یا بخشی از آن می باشد که موافق با قوانین شرع باشد. حرز و ترکیباتش در متن قرآن مجید آورده نشده ولی در روایات مذاهب مختلف اسلام و ادعیه این کلمه بسیار زیاد به کار برده شده است.
حرز در فرهنگ شیعی از فرهنگ سایر مسلمانان متداول‌تر بوده است. وجود انبوهی از حرزها و عوذه‌ها و دعاهای حفظ، که در کتب ادعیه و حدیث امامیه ثبت شده، شاهد این مدعاست.
حرز ها همیشه می توانند خیر و برکت زیادی به زندگی ما وارد کرده و همین طور ما را به سرانجام خوبی در کار ها رسانده و حاجات را نیز اجابت کنند.
1- حرز امام حسن عسکری(ع):
بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ،
يَا عُدَّتِي عِنْدَ شِدَّتِي،
وَيَا غَوْثِي عِنْدَ كُرْبَتِي،
وَيَا مُؤْنِسِي عِنْدَ وَحْدَتِي،
احْرُسْنِي بِعَيْنِكَ الَّتِي لَاتَنامُ،
وَاكْنُفْنِي بِرُكْنِكَ الَّذِي لَايُرامُ.
به نام خداوند بخشنده مهربان
ای تكیه‌گاه و نیروی من در گرفتاری‌‌ام،
ای پناه من هنگام غم و غصه‌ام،
ای مونس من در هنگام تنهایی‌ام،
مرا با چشمت كه خواب نمی‌رود نگه دار،
و با ركن و قدرت خوش كه سستی نمی‌پذیرد، پناه ده
دعای حرز امام حسن عسکری (ع)
2- دیگر حرز امام حسن عسكری (ع)
بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ- احْتَجَبْتُ بحِجَابِ اللَّهِ النُّورَ الَّذِي احْتَجَبَ بهِعَنِ الْعُيُونِ وَ احْتَطْتُ عَلَى نَفْسِي وَ أَهْلِي وَ وُلْدِي وَ مَالِي وَ مَا اشْتَمَلَتْ عَلَيْهِ عِنَايَتِي ب بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ أَحْرَزْتُ نَفْسِي وَ ذَلِكَ كُلَّهُ مِنْ كُلِّ مَا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ باللَّهِ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا باذْنِهِ يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحِيطُونَ بشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بما شاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ- وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بآياتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْها وَ نَسِيَ ما قَدَّمَتْ يَداهُ إِنَّا جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدى فَلَنْ يَهْتَدُوا إِذاً أَبَداً- أَ فرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلى سَمْعِهِ وَ قلْبهِ وَ جَعَلَ عَلى بَصَرِهِ غِشاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَ فَلا تَذَكَّرُونَ- أُولئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ وَ سَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ- وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً. وَ جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِذا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلى أَدْبارِهِمْ نُفُوراً وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ
به نام خداوند مهرگستر مهربان . پنهان شدم به حجاب خداوند ؛ آن حجاب نورانی كه خداوند پنهان است به اسم خداوند مهر گستر مهربان و محافظت كردم نفس خود را و چيزهائى كه مذكور شد همه آن را از هر چيز كه مىترسم و دورى مىنمايم از آن به خدايى كه نيست خدائى مگر او هميشه زنده به خود برپاست فرا نمىگيرد او را سستى و نه خوابى از براى اوست آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است كيست آن كه درخواست نمايد نزد او مگر به اذن او ميداند آنچه را كه پيش روى ايشان و آنچه را كه در پس سر ايشان است و احاطه نمىكنند به چيزى از علم او مگر به آنچه خداى خواهد و فرو گرفته است كرسى او آسمانها و زمين را و به تعب نمىاندازد او را نگاهداشتن آنها و اوست بلند مرتبه بزرگ و كيست ستمكنندهتر بر خود از كسى كه مذكور شود نزد او آيات پروردگار او پس اعراض نمايد از آنها و فراموش كرده باشد چيزى را كه كرده است دستهاى او. بدرستى كه ما گردانيديم بر دلهاى ايشان پوششها كه مبادا بفهمند قرآن را و گردانيديم در گوشهاى ايشان گرانى را و اگر بخوانى تو ايشان را به سوى راه حق پس ره نمىيابند در اين هنگام هرگز. آيا پس ديدهاى تو كسى را كه فرا گرفت خداى خود را از روى خواهش و واگذاشت او را در گمراهى خداى بر دانش ازلى و مهر نهاد بر گوش او و بر دل او و گردانيد بر چشم او پردهاى پس كيست كه راه نمايد او را از غير خدا آيا پس پند شما نمىگيرد آن جماعت كسانىاند كه مهر نهاده است خدا بر دلهاى ايشان و بر گوشهاى ايشان و بر چشمهاى ايشان و جماعت غافلان از عذاب خدا ايشانند و هر گاه مىخوانى تو (اى محمّد) قرآن را مىگردانيم ميان تو و ميان آن جماعتى كه ايمان نمىآورند به آخرت پرده پوشيده شده و گردانيديم ما بر دلهاى ايشان پوششها كه مبادا بفهمند قرآن را و گردانيديم در گوشهاى ايشان گرانى را و هر گاه ياد نمودى تو پروردگار خود را در قرآن كه يگانه است او بازگردند كافران بر پشتهاى خود در حالى كه نفرتكنندگان باشند و رحمت فرستد خدا بر محمّد و بر آل او كه پاكند از گناه.
گردآوری: بخش مذهبی
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها