در این مقاله قراره چی بدونیم؟
فرهنگ زایمان در کشورهای مختلف جهان تفاوت‌های چشم‌گیری داره؛ از نوع برخورد با درد گرفته تا نقش خانواده در این فرایند. برای نمونه نگاهی به فرهنگ زایمان در ژاپن می‌تونه دید روشنی از این تفاوت‌ها به ما بده:
در ژاپن بسیاری از زنان ترجیح میدن نوزادشون رو بدون استفاده از داروهای مسکن به دنیا بیارن؛ این باوری هست که ریشه در آیین بودایی داره و درد زایمان رو بخشی از مسیر آماده‌سازی برای نقش مادری میدونه. از حضور مشروط پدر در اتاق زایمان گرفته تا ۲۱ روز استراحت مطلق مادر در خانه‌ی والدین، همه چیز نشان از فرهنگی داره که زایمان رو نه‌فقط یک رویداد پزشکی بلکه یک تجربه‌ی عمیق و معنادار تلقی می‌کنه.
۱. نقش خانواده و همراهی آنها
در ایران در بسیاری از بیمارستان‌ها همراه داشتن شوهر یا یکی از اعضای خانواده در اتاق زایمان مرسوم نیست (هرچند که در حال تغییره) و حضور پرستار و ماما پررنگ‌تر از همراهان خانوادگیه. اما در خارج (به ویژه در غرب) حضور همسر یا اعضای خانواده در حین زایمان بسیار رایجه چرا که حمایت عاطفی از مادر در اولویت هست.
۲. زایمان طبیعی در برابر سزارین
در ایران سزارین به‌ویژه در میان طبقات متوسط و بالا بسیار رایج‌تره؛ بخشی از آن به نگرانی از درد و بخشی هم به جنبه‌های اجتماعی و زمان‌بندی برمی‌گرده. اما در خارج به‌ویژه در کشورهای اروپایی و اسکاندیناوی، زایمان طبیعی اولویت داره و سزارین فقط در صورت ضرورت پزشکی انجام میشه و در عوض برنامه‌هایی برای کاهش ترس از زایمان طبیعی وجود داره.
۳. آمادگی برای زایمان
در ایران کلاس‌های آمادگی برای زایمان هنوز در حال توسعه هستن و آگاهی عمومی نسبت به تمرین‌ها و مراقبت‌های پیش از زایمان محدودتره. اما در خارج، کلاس‌های آموزشی رایگان یا کم‌هزینه، آگاهی عمومی بالا در مورد تکنیک‌های تنفس، تمرین‌های پیش از زایمان و آگاهی از تغذیه‌ی مناسب رایج هستن.
۴. مراقبت‌های پس از زایمان
در ایران تمرکز بیشتر بر مراقبت‌های پزشکی و سنتی در خانه‌ست؛ مثل مصرف غذاهای گرم یا استراحت مطلق. هم‌چنین مشاوره‌های روان‌شناختی کمتر رایج هستن. ولی در خارج مراقبت‌های روانی و فیزیکی پس از زایمان ساختارمندترن؛ مادران از خدمات مشاوره، فیزیوتراپی و گروه‌های حمایت بهره‌مند می‌شن.
۵. درد زایمان
در ایران بسیاری از زنان به دلایل فرهنگی از زایمان طبیعی و درد اون می‌ترسن یا اون رو نشانه‌ی رنج زنانه می‌دونن در حالی که در خارج تلاش میشه که زایمان به تجربه‌ای آگاهانه، توانمندساز و حتی معنوی تبدیل بشه.
به گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۰ افزایش تصاعدی زایمان به روش سزارین، هم در کشورهای توسعه‌یافته و هم در کشورهای در حال توسعه دیده میشه. سزارین بنا به درخواست مادر می‌تونه دلیل اصلی برای افزایش آمار سزارین در دنیا باشه. سزارین انتخابی شامل ۴ تا ۱۸ درصد از کل زایمان‌های سزارین هست.
تفاوت‌های فرهنگی بین دیدگاه کسانی که معتقد به زایمان طبیعی بوده و بسیاری از سزارین‌ها را غیرضروری می دونن، با نظرات کسانی که آمار بالای سزارین رو قابل توجیه می‌دونن وجود داره. یک دیدگاه فرهنگی، زایمان به روش سزارین رو به صورت طبیعی باور داشته و در مواردی حتی لازم و نجات‌بخش میدونه، و دیدگاهی دیگر به اون به عنوان مداخله‌ای غیر ضروری برای زنان نگاه می‌کنه.
به طور کل در بسیاری از موارد، ضرورت‌های پزشکی منجر به زایمان به شیوه سزارین نمی‌شن، بلکه ناآگاهی، عقاید، رفتارها و نگرش‌های نادرست تعیین کننده شیوه زایمان شده‌ان. به این معنا که ارجحیت زایمان سزارین در زنان، دارای ریشه‌های فرهنگی، اجتماعی و روانی هست به‌طوری که امروزه در بسیاری از جوامع انجام زایمان با روش سزارین به یک فرهنگ تبدیل شده و بیش از نیمی از زنان، داوطلبانه به انجام سزارین روی میارن.
فرهنگ زایمان در کشورهای مختلف، بازتابی از ارزش‌ها، باورها و ساختارهای اجتماعی جوامع هست. در حالی که در برخی کشورها زایمان در خانه با حضور ماما امری رایج و طبیعی تلقی میشه، در کشورهای دیگر، زایمان در بیمارستان با مداخلات پزشکی گسترده‌تر مرسوم هست. نوع حمایت عاطفی، حضور اعضای خانواده، روش‌های کاهش درد و حتی جشن‌های مربوط به تولد نوزاد نیز از فرهنگی به فرهنگ دیگر تفاوت دارن. این تفاوت‌ها نشون میدن که زایمان نه تنها یک فرایند فیزیولوژیک، بلکه یک تجربه عمیق فرهنگی و اجتماعی هم هست.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها