مامانهای عزیز! یه خبر خیلی جالب و علمی براتون داریم که شاید باورش سخت باشه. دانشمندای آمریکایی ساختاری رو توی سلولها کشف کردن که مثل یه تایمر زمان مرگ سلولها رو مشخص میکنه!
قضیه از اینجا شروع شد که این تحقیقها روی مخمر (همون قارچی که برای پخت نون یا درست کردن آبجو استفاده میشه) انجام شد. با اینکه مخمر یه موجود خیلی سادهست، اما توی سطح سلولی شباهت زیادی به بدن انسان داره.
محققها روی یه بخش کوچیک توی هسته سلولها به اسم «هستک» یا «نوکلئول» تحقیق کردن. این قسمت نقش خیلی مهمی تو فعالیتهای سلولها داره. اونا فهمیدن که اندازه این هستک میتونه مثل یه تایمر عمل کنه و بهمون بگه سلولها چقدر تا مرگ فاصله دارن.
هستکهای بزرگتر باعث ناپایداری دیانای و مرگ سریعتر سلول میشن، اما اگه هستک کوچیک بمونه، روند پیری سلولها کندتر میشه.
همه میدونیم که با افزایش سن، احتمال بیماریهایی مثل سرطان، بیماری قلبی یا مشکلات عصبی بیشتر میشه. اما حالا دانشمندها میگن که اگه بتونیم از بزرگ شدن هستک جلوگیری کنیم، شاید بشه پیری رو به تعویق انداخت.
هستک بخشی از هسته سلوله که دیانای ریبوزومی (rDNA) رو تو خودش جا داده. این دیانای خیلی حساسه و اگه آسیب ببینه، سلول ممکنه بمیره. اما اگه هستک کوچیک بمونه، از این آسیبها جلوگیری میشه و عمر سلول بیشتر میشه.
وقتی دانشمندها اندازه هستک رو کوچیک نگه داشتن، دیدن که این کار درست مثل کم کردن کالریهای مصرفی (یکی از روشهای ضدپیری) اثر مثبت روی کند کردن روند پیری داشته.
دانشمندها قصد دارن این کشفها رو روی سلولهای بنیادی انسان بررسی کنن. این سلولها قابلیت جایگزین کردن سلولهای مرده رو دارن، اما خودشون هم یه زمانی دیگه تقسیم نمیشن. حالا امید هست که با این یافتهها بشه عمر سلولهای بنیادی رو بیشتر کرد.
این کشف نشون میده که هستکها نهتنها توی مخمر بلکه احتمالاً توی بدن ما آدما هم نقش مهمی توی پیری دارن. شاید یه روزی بتونیم از این اطلاعات برای جوانتر موندن و پیشگیری از بیماریهای مرتبط با سن استفاده کنیم.
پاسخ ها