شاید برایتان جالب باشد که بدانید باهوش‌ترین فرد جهان در سال ۲۰۲۵ ، دست کم از نظر ضریب هوشی چه کسی است.
خبرآنلاین: بالاترین ضریب‌های هوشی ثبت‌شده تابه امروز بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ بوده‌اند؛ اما این دقیقاً به چه معناست؟
باید بدانید که ضریب هوشی (IQ) ابزاری برای اندازه‌گیری سطح هوش افراد است.
امتیازها برای بررسی ضریب هوشی از طریق انجام دادن آزمون‌های استانداردی به دست می‌آید که توانایی‌های فرد از جمله در حل پازل، حافظه و موارد دیگری را می‌سنجند.
بر اساس میانگین نمره که معمولاً حدود ۱۰۰ است، نمره IQ شما در مقایسه با هوش عمومی جمعیت سنجیده می‌شود. امتیاز زیر ۸۵ ضعیف، و بالای ۱۳۰ بسیار بالا و جزو ۲ درصد برتر جمعیت تلقی می‌شود.
با این حال، این نمره قضاوت دقیقی درباره هوش فرد نیست و باید به دلیل تفاوت‌های فرهنگی و سایر عوامل نتایج IQ را با احتیاط در نظر گرفت. نتیجه یک مطالعه در این باره حکایت از آن دارد که نمرات آزمون هوش اغلب بد فهمیده می‌شوند و ممکن است مورد سوءاستفاده قرار گیرند.
درعین حال نمره IQ واحد اندازه‌گیری خاصی نیست. مثلا فردی با IQ 130 لزوماً ۳۰ درصد باهوش‌تر از فردی با IQ 100 نیست.
به علاوه تغییرات در این آزمون‌ها طی دهه‌ها باعث می‌شود که مقایسه نمرات در بازه‌های زمانی مختلف دشوار شود.
از نظر تئوریک، محدودیتی برای نمرات IQ وجود ندارد. عدد ۲۰۰ معمولا به‌عنوان سقف نظری در نظر گرفته می‌شود، اما برخی افراد امتیازی بالاتر از آن هم کسب کرده‌اند.
در حال حاضر ترنس تائو با کسب نمره‌ای بین ۲۲۵ تا ۲۳۰، بالاترین ضریب هوشی جهان را دارد. اگر نمره کامل ۲۳۰ برای او تأیید شود، بی‌تردید او در صدر جدول قرار دارد.
این ریاضی‌دان جوان که به موتسارت ریاضیات معروف است، در سن ۹ سالگی حساب دیفرانسیل و انتگرال دانشگاهی را یاد گرفت و در ۱۶ سالگی دکترای خود را در پرینستون آغاز کرد و تا به امروز ۱۸ کتاب و بیش از ۳۰۰ مقاله پژوهشی منتشر کرده است.
تائو از سال ۲۰۲۱، عضو شورای مشاوران علمی و فناوری جو بایدن، رئیس‌جمهور سابق آمریکا شد.
رقیب نزدیک تائو، مریلین ووس ساوانت است. IQ ثبت‌شده او در کتاب رکوردهای گینس ۲۲۸ بود و از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۹ رکورد بالاترین IQ جهان را در اختیار داشت
مریلین از سال ۱۹۸۶ تا ۲۰۲۳، ستون مشهور «از مریلین بپرسید» در مجله Parade را می‌نوشت؛ جایی که خواننده ها سوال هایشان را از «باهوش‌ترین زن جهان» می‌پرسیدند.
اما او همیشه به اندازه همتایان مردش مورد پذیرش جامعه علمی نبود. مثلا یک بار پاسخ درست او به معمای احتمال معروف «مسئله مونتی هال» موجی از خشم ریاضی‌دانان را برانگیخت و هزاران نامه اعتراض‌آمیز به مجله رسید که حدود ۱۰۰۰ تای آنها توسط افرادی با دکترای ریاضی ارسال شده بود و یکی از آنها با لحن طعنه آمیزی بود: «شاید زن‌ها به مسائل ریاضی طور دیگری نگاه می‌کنند.»
از سال ۱۹۹۰، رکورد IQ در کتاب گینس حذف شد؛ چرا که معیار غیرقابل‌اعتمادی تشخیص داده شد.
در رتبه بعدی، کریستوفر هیراتا با نمره تأییدشده ۲۲۵ قرار دارد.
قضاوت درباره این موضوع سخت است؛ چرا که خیلی از نخبه های تاریخ پیش از اختراع آزمون IQ زندگی می‌کردند. صحت نتایج در مورد برخی از افراد هم در هاله‌ای از ابهام است. با این وجود نام چند نفر همواره مطرح می‌شود:
• ویلیام جیمز سیدیس: نابغه‌ای که گفته می‌شود باهوش‌ترین انسان تاریخ بوده. او در ۱۸ ماهگی روزنامه می‌خواند، در ۱۱ سالگی وارد دانشگاه هاروارد و در ۱۶ سالگی فارغ‌التحصیل شد. برخی منابع ادعا می‌کنند IQ او بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ بوده است، هرچند این ادعاها به‌شدت مورد تردید هستند.
• آدا لاولیس: نخستین دانشمند علوم رایانه که اساساً اولین برنامه رایانه‌ای جهان را نوشت.
• کریستوفر مایکل لانگان: با IQ حدود ۱۹۵ به‌عنوان یکی از باهوش‌ترین افراد زنده شناخته می‌شود؛ هرچند که دیدگاه‌های جنجالی و نظریه‌های توطئه او محل بحث بوده است.
• آلبرت اینشتین: از او به عنوان نابغه‌ترین دانشمند تاریخ یاد می‌شود، اما چون در زمان او آزمون IQ وجود نداشت، عدد دقیقی برای ضریب هوشی او ارائه نشده.
متغیرهای زیادی بر نتیجه آزمون IQ تأثیرگذارند. پژوهش‌ها حکایت از آن دارند که افراد در زمان‌های مختلف روز یا در آزمون‌های متفاوت، نمره‌های متفاوتی کسب می‌کنند. اضطراب آزمون و میزان آشنایی با تست‌ها نیز ممکن است باعث کمتر شدن نمره افراد شود.
در عین حال فاکتور سن هم فاکتور تاثیرگذاری است: کودکانی که در سنین پایین نمره IQ بالایی کسب می‌کنند، در نوجوانی ممکن است تا ۹ نمره افت داشته باشند.
روان‌شناسی به نام ریموند کتل استدلال کرد که هوش از توانایی‌های گوناگونی تشکیل شده که با هم همکاری می‌کنند. او دو نوع هوش معرفی کرد:
• هوش سیال: توانایی استدلال و حل مسئله به‌صورت منعطف.
• هوش متبلور: دانشی که از طریق تجربه و آموزش به‌دست می‌آید.
طبق گفته او، با افزایش سن، افراد بیشتر بر هوش متبلور تکیه می‌کنند تا هوش سیال.
هوارد گاردنر روانشناس دانشگاه هاروارد هم نظریه هوش‌های چندگانه را مطرح کرد: ریاضی، زبانی، فضایی، موسیقیایی، اجتماعی، درون‌فردی، طبیعی و حتی جسمانی.
در دهه ۱۹۹۰ هم سالوی و مایر مفهوم هوش هیجانی (EI) را معرفی کردند؛ توانایی درک، مدیریت و استفاده از احساسات. پژوهش‌ها نشان می‌دهد IQ بالا لزوماً به EQ بالا منجر نمی‌شود و هر یک از آنها جنبه‌های جداگانه‌ای از هوش هستند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها