امیر ساعی مبین

امیر ساعی مبین

مهندس برق، برنامه نویس JS ، علاقمند به گجت ها و تکنولوژی های روز دنیا
توسط ۶ نفر دنبال می شود
 ۶ نفر را دنبال می کند

تلسکوپ هابل تصویر جدیدی از سایه های مرموز بر روی حلقه های زحل ثبت کرد

تلسکوپ هابل تصویر تازه‌ای از سایه‌های اسرارآمیز روی حلقه‌های زحل ثبت کرد

این سایه‌های مرموز ماهیتی ناشناخته دارند و حالت آن‌ها متغیر است. مشاهدات جدید هابل به دانشمندان در حل معمای این سایه‌ها کمک می‌کند.

تلسکوپ فضایی هابل تصویر تازه‌ای از سایه‌های مرموز روی حلقه‌های زحل گرفته است. این سایه‌ها که اخترشناسان به آن‌ها «Spokes» می‌گویند، ماهیتی ناشناحته دارند و اگرچه در تصاویر کوچک به نظر می‌رسند، درواقع می‌توانند از نظر عرض و قطر بزرگ‌تر از سیاره زمین باشند.

براساس گزارش CNN، عکس جدید را هابل در 22 اکتبر (30 مهر 1402) گرفته است و به دلیل فاصله 1.37 میلیارد کیلومتری زحل تا زمین، این عکس اخیراً منتشر شده است. محققان متوجه شده‌اند که با گذشت زمان، تعداد و ظاهر این سایه‌ها بسته به چرخه فصلی زحل می‌تواند متفاوت باشد.

همانند زمین، این سیاره دارای محوری با کمی شیب است که باعث تغییرات فصلی می‌شود. طبق گفته ناسا، هر فصل در زحل حدود هفت سال طول می‌کشد. قرار است هابل این پدیده غیرقابل‌توضیح را در اوج فعالیت خود در فصل پاییز این سیاره مشاهده کند.

سایه‌های مرموز روی حلقه‌های زحل

تلسکوپ هابل تصویر تازه‌ای از سایه‌های اسرارآمیز روی حلقه‌های زحل ثبت کرد

محققان قصد دارند زحل را در اعتدال (equinox) آن رصد کنند. در این زمان فعالیت این سایه‌ها به حداکثر خود می‌رسد و سایه‌ها در تیره‌ترین حالت خود خواهند بود. انتظار می‌رود اعتدال پاییزی زحل در 6 می 2025 (16 اردیبهشت 1404) رخ دهد.

فضاپیمای وویجر 2 ناسا اولین شواهد از وجود این سایه‌ها را در دهه 1980 به دست آورد. همچنین کاسینی، کاوشگر اختصاصی زحل، این پدیده عجیب را در اوج فصلی سیاره در اواخر دهه 2000 رصد کرد. مشاهدات جدیدتر هابل در اوایل سال جاری میلادی به‌عنوان بخشی از تلاش مجدد برای شناسایی عواملی که باعث ظهور این سایه‌ها می‌شود، صورت گرفت. به گفته ناسا، این سایه‌ها ممکن است در تصاویر کوچک به نظر برسند، اما آن‌ها از نظر عرض و قطر بزرگ‌تر از سیاره زمین هستند.
ناسا پیش‌از این وجود این سایه‌ها را به میدان‌های مغناطیسی سیاره‌ای و برهمکنش آن با باد خورشیدی مرتبط دانست؛ این برهمکنش محیطی باردار الکتریکی ایجاد می‌کند. چنین فرایندی نیز در زمین رخ می‌دهد و زمانی که آن ذرات باردار به جو برخورد می‌کنند، در نیمکره شمالی به عنوان شفق قطبی یا شفق شمالی قابل مشاهده است.

محققان امیدوارند که داده‌های هابل با تکیه بر مشاهدات وویجر ۲ و مأموریت کاسینی، این نظریه را یک‌بار برای همیشه اثبات یا رد کند.

امیر ساعی مبین
امیر ساعی مبین مهندس برق، برنامه نویس JS ، علاقمند به گجت ها و تکنولوژی های روز دنیا

شاید خوشتان بیاید

پاسخ ها

نظر خود را درباره این پست بنویسید
منتظر اولین کامنت هستیم!
آیدت: فروش فایل، مقاله نویسی در آیدت، فایل‌های خود را به فروش بگذارید و یا مقالات‌تان را منتشر کنید👋