هدف این پیاده‌روی آماده‌سازی ایستگاه برای مأموریت‌های سرنشین‌دار تجاری بود، اما روسیه ایستگاه فضایی میر را سال بعد از مدار خارج کرد.
۱۲ مه ۲۰۰۰، دو فضانورد روسی هشتادمین و آخرین راهپیمایی فضایی را در ایستگاه فضایی میر آغاز کردند. این رویداد همچنین اولین راهپیمایی فضایی با بودجه تجاری بود.
ایستگاه فضایی میر که متعلق به شوروی و پس از آن روسیه بود، اولین توقفگاه پژوهشی بشر در فضا بود که امکان سکونت طولانی‌مدت در آن وجود داشت.
ساخت میر ده سال به‌طول انجامید و این سازه تا سال ۲۰۰۱ بزرگ‌ترین سازه فضایی موجود محسوب می‌شد. سازه عمدتاً از آلومینیوم و مواد سبک‌وزن ساخته شد و هیچ‌گونه مواد بیولوژیکی یا هسته‌ای خطرناکی در آن نبود.
هدف این ایستگاه بهبود درک مشکلات پیش روی فضانوردان در حضور دائمی در فضا بود. تجربه به‌دست‌آمده از اقامت طولانی‌مدت سرنشینان بین‌المللی در میر برای آمادگی ایستگاه فضایی بین‌المللی استفاده شد. این ایستگاه مانند ایستگاه فضایی بین‌المللی، جایگاهی برای انجام انواع مطالعات علمی ازجمله زیست‌شناسی، اخترشناسی، فیزیک و هواشناسی بود. فناوری‌هایی که به کمک میر توسعه یافتند، به‌تدریج امکانات زندگی دائم انسان در فضا را فراهم کردند.
شوروی از این ایستگاه برای انجام انواع تحقیقات علمی به مدت پانزده سال قبل از قطع بودجه این برنامه استفاده کرد. پس از توافق روسیه مبنی بر همکاری در ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی، طی عملیاتی این ایستگاه در تاریخ ۲۳ مارس ۲۰۰۱ از مدار خارج شد.
یک شرکت خصوصی به نام Mircorp هزینه پرتاب دو فضانورد «سرگئی زالیوتین» و «الکساندر کالری» را در مأموریتی که به میر کورپ معروف است، پرداخت کرد.
هدف این بود که پس از هشت ماه خالی‌بودن ایستگاه، دوباره آن را فعال و تعمیر کنند. MirCorp تصمیم گرفت میر را از دولت اجاره کند تا بتوانند از آن برای گردشگری فضایی استفاده کنند.
این دو فضانورد حدود پنج ساعت را صرف تعمیر آسیب‌ها و انجام آزمایش‌هایی در خارج از ایستگاه کردند. آن‌ها همچنین سخت‌افزار خارجی ایستگاه را برای یافتن علائم فرسودگی بررسی کردند.
همه این کارها با هدف آماده‌سازی ایستگاه برای مأموریت‌های سرنشین‌دار تجاری انجام شد که هرگز اتفاق نیفتاد؛ زیرا روسیه ایستگاه فضایی میر را سال بعد از مدار خارج کرد.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها