https://oshim.ir/
هر ترکیب آلی طبیعی یا مصنوعی متشکل از یک ماده مایع غیر بلوری یا چسبناک را می توان رزین نامید. رزین های طبیعی معمولاً مواد آلی قابل اشتعال و شفاف هستند و رنگ آن ها زرد تا قهوه ای می باشد. رزین ها در مایعات مختلف آلی محلول هستند اما در آب نامحلول اند. رزین های مصنوعی شامل دسته بزرگی از محصولات مصنوعی هستند که برخی از خواص فیزیکی رزین های طبیعی را دارند اما از نظر شیمیایی متفاوت هستند. اکثر رزین های طبیعی از درختان ، به ویژه کاج و صنوبر ترشح می شود. مایع حاصل معمولاً با تبخیر، برخی از اجزای فرار خود را از دست می دهد.
رزین مصنوعی یک ماده شیمیایی است که به طور مصنوعی برای تقلید از ویژگی های مشابه طبیعی خود ایجاد شده است. رزین های مصنوعی به صورت صنعتی از طریق فرآیند پلیمریزاسیون تولید می شوند ، که شامل ایجاد پلیمر و ساختارهای پایدارتر و همگن تر از رزین های طبیعی را ایجاد می کند.
رزین های مصنوعی رزین های صنعتی هستند ، معمولاً مواد چسبناکی هستند که طی فرآیند پخت به پلیمرهای سفت و سخت تبدیل می شوند. رزین ها به منظور پخت ، معمولاً حاوی گروه های انتهایی واکنشی ، مانند اکریلات ها یا اپوکسیدها هستند. برخی از رزین های مصنوعی خواصی مشابه رزین های گیاهی طبیعی دارند ، اما بسیاری از آنها فاقد این ویژگی هستند. پارامترهای فیزیکی ای که در مورد رزین ها مطرح می باشند و در کاربردهای صنعتی و تزئینی حائز اهمیت هستند عبارت اند از (پارامترهای فیزیکی)، حالت فیزیکی رزین که معمولا به صورت جامد یا مایع می باشد ، وضوح آن که به صورت شفاف ، کدر ، نیمه شفاف و عاری از ذرات خارجی جامد است. سایز پارامتر های مهم مانند گرانروی یا ویسکوزیته، رقیق سازی، وزن مخصوص، سازگاری با رزین های کمکی یا رزین های دیگر زمان سخت شدن نیز در برخی موارد مورد اندازه گیری و سنجش قرار می گیرد.
در مورد پارامترهای شیمیایی مطرح شده در مورد رزین ها نیز می توان به مقدار اسید، مقدار هیدروکسیل ، مقدار آمین (چه در خود رزین و چه در سخت کننده آن), مقدار اپوکسی , مقدار ایزوسیانات و مقدار فرمالدئید اشاره کرد. علاوه بر پارامترها ذکر شده, که در مورد خود رزین می باشد, پارامترهایی نیز برای پخت یا سخت شدن رزین ها نیز مطرح است, برای مثال, دمای سخت شدن با استفاده از خشک کن یا بدون استفاده از آن, جز این چنین پارامترهایی می باشد.
بعد از سخت شدن و پخت نیز, رزین حاصل بایستی ظاهری یکدست و شفاف و مقاوم در برابر خط و خش و ضربه داشته باشد. تمام پارامترهای ذکر شده در بالا چه در موارد صنعتی و چه در موارد هنری و تزئینی مهم و کاربردی هستند و قبل از رسیدن به دست مصرف کننده مورد سنجش و ارزیابی قرار می گیرند.
رزین ها سالیان سال است که در نواحی مختلف دنیا مورد استفاده قرار می گیرد, از ایران باستان و رومیان تا اقوام آزتک در آمریکا از گیاهان مختلف رزین را به دست آورده و استفاده های متفاوتی از آن می کردند. اما رزین ها سنتزی و مخصوصا رزین اپوکسی ها که از واکنش تراکمی اپوکسیدها و آمین ها به دست می آیند، اولین بار توسط Paul Schlack از آلمان در سال 1934 گزارش و ثبت شده است.
رزین های مصنوعی در طیف وسیعی از محصولات مانند پلاستیک ، رنگ و لاک وجود دارد. رنگ ها و روکش هایی که با رزین های مصنوعی تولید می شوند ، به دلیل دوام بیشتر ، محافظت طولانی مدت تری در برابر خوردگی بسترهای فلزی را ارائه می دهند. لازم به ذکر است که رزین های مصنوعی یا صنعتی علاوه بر کاربردهای صنعتی ذکر شده در بالا, کاربردهای هنری و ظریف نیز دارند و امروزه بخش قابل توجهی از تولیدات و مصرف رزین در کشور صرف تولید وسایل تزئینی و هنری می شود. نکته ی قابل توجه در بحث کارهای هنری و تزئینی, استفاده از غلظت مناسب رزین با توجه به محصول هدف می باشد. برای این منظور و آشنایی بیشتر با رزین غلیظ و رزین رقیق, به مقالات مربوطه مراجعه نمایید.
فروشگاه اُشیم انواع رزین های اپوکسی موردنیاز صنعتگران و دانشگاهیان را فراهم کرده است. برای راهنمایی بهتر و بیشتر با کارشناسان ما در تماس باشید.
رزین های مصنوعی (سنتز شده) موجود در بازار ایران برای کاربردهای گوناگون, تنوع بسیاری دارند. مانند رزین پلی استر, رزین فنولیک (صنعت چسب و حرارتی ), اپوکسی رزین E06(محصول ایران), رزین اپوکسی کومهو(محصول کره جنوبی), رزین اپوکسی نانیا (محصول تایوان). همه ی این مواد علاوه بر مصارف صنعتی, در کارهای هنری و تزئینی نیز مورد استفاده قرار می گیرند. مخصوصا رزین اپوکسی کومهو که در دو غلظا رقیق و غلیظ برای این دسته از مصرف کنندگان عرضه می شود. برای هر مورد توضیح کوتاهی در زیر آورده شده است, اما برای اطالاعات دقیق تر به مقالات موجود برای هر یک مراجعه نمایید.
رزین اپوکسی E06 مایع شفاف و زرد کم رنگ است که در برابر سایش مقاوم هستند و چسبندگی قابل قبولی روی سطوح دارند. ویسکوزیته این گروه از رزین های اپوکسی بین10000CP تا 14000CP میباشد. این رزین اپوکسی با توجه به شفافیت بالایی که دارد به عنوان رزین اپوکسی چوب و یا رزین اپوکسی سنگ شناخته می شود.
رزین اپوکسی نانیا تایوان که به صورت رقیق، نیمه غلیظ و غلیظ کاربرد دارد، نوع دیگر رزین اپوکسی است. این رزین در بالا بردن مقاومت چوب و سنگ و بستن منافذ آن و همچنین مصارف هنری و دکوراتیو، ساخت جواهر الات و جلادهی به آنها کاربرد دارد.
رزین اپوکسی کره یا KER 828 که به رزین اپوکسی کومهو هم شناخته میشود، یک رزین اپوکسی با ویسکوزیته متوسط است. به علت شفافیت رنگ، ویسکوزیته مناسب، عدم وجود بوی نامطلوب، و… در صنایع مختلفی از جمله ساختمان، رنگ، الکترونیک، چسب و .... مورد استفاده قرار گرفته است.
در روش طبیعی که رزین ها را از گیاهان به دست می آورده اند, با خراش دادن بخشی از تنه ی گیاه و جمع آوری رزین خارج شده به ماده ی مورد نظر می رسیدند که با جایگزینی روش های صنعتی و مصنوعی این روش منسوخ شده است.
هر یک از رزین ها را با روش های گوناگونی سنتز می نمایند که در اینجا به اختصار توضیح می دهیم. برای مطالعه ی کامل روش های سنتز به مقاله ی هر یک از رزین ها مراجعه نمایید.
برای مثال رزین های پلی استر، از واکنش اسیدهای آلی و الکل های پلی هیدریک بدست می آیند. معمولاً مالئیک انیدرید ماده اولیه ای در رزین های پلی استر غیر اشباع است.
و یا یکی از روش های تولید رزین فنولیک آن است که فنول و فرمالدئید به طور مستقیم با یکدیگر واکنش می دهند تا یک پلیمر شبکه ای ایجاد کند.
در مورد رزین های اپوکسی روش های گوناگونی برای تهیه رزین های نانیا و کومهو و E06 استفاده می شود.(چه رقسق و چه غلیظ) که در مقاله ی مربوط به هر یک, یکی از روش ها به طور کامل توضیح داده شده است. اما در خلاصه ترین حالت می توان گفت، بیشتر مونومرهای اپوکسی مورد استفاده در اپ.کسی رزین ها, از واکنش ترکیبی با گروه های اسید هیدروکسی و اپی کلرو هیدرین تولید می شوند.
در مورد نگهداری رزین ها بایستی به نوع رزین توجه نمود. برای مثال رزین های پلی استر و فنولیک دارای واکنش پذیری بیشتری نسبت به رزین های اپوکسی هستند. در نتیجه نگهداری آنها مستلزم دوری آنها از مواد شیمیایی دیگر می باشد.
همچنین در مورد رزین هایی که نیاز به ماده ی کمکی سخت کننده یا کیورینگ دارند؛ روش های نگهداری آنها حائز اهمیت می شود.(این مواد می توانند آمینی, انیدریدی و ... باشند.)
در رابطه با رزین های فنولیک, استنشاق بیش از حد و یا تماس پوستی زیاد در مواجهه با دوز های بالای این ماده می تواند سلامتی را به خطر بیاندازد و همچنین نشت آن به محیط ممکن است برای محیط زیست خطرناک باشد.
در رابطه با رزین های پلی استر, از استایرن به عنوان رقیق کننده ی این رزین ها استفاده می شود, بسیاری از شرکت ها، سیستم های بدون استایرن را عمدتا به دلیل مشکلات بو و همچنین به دلیل نگرانی از اینکه استایرن ماده ای سرطان زاست معرفی کرده و می کنند.
در ارتباط با اپوکسی رزین ها نیز خطر اصلی مرتبط با استفاده از جزء سخت کننده آن می باشد و نه به خود رزین اپوکسی. سخت کننده های آمین به طور کلی خورنده هستند. آمین های آروماتیک یک خطر خاص برای سلامتی دارند (اکثر آنها سرطان زا شناخته شده یا مشکوک هستند) ، اما استفاده از آنها در حال حاضر محدود به کاربردهای صنعتی خاصی است و معمولاً از آمین های ایمن تر آلیفاتیک یا سیکلوآلیفاتیک در بحث صنایع هنری و غیره استفاده می شود.
پاسخ ها