تابستان را دوست دارم، نه فقط برای آفتاب درخشانش که زمین را در آغوش گرم خود می‌گیرد، نه فقط برای نسیم خنکی که گاه در عصرهای داغ می‌وزد و موهایت را نوازش می‌کند، بلکه برای تو. تو، که تنها کسی هستی که می‌خواهم این فصل زیبا را با او بگذرانم. در زیر آسمان آبی بی‌کران، کنار دریایی که با هر موجش از نور خورشید برق می‌زند، دست‌هایت را بگیرم و آرام بگویم: «ممنونم که شریک روزهای گرم من هستی.»
تابستان، فصلی است که طبیعت در اوج شکوه خود می‌رقصد. خورشید، پادشاه بی‌چون و چرای آسمان، با تمام قدرت می‌تابد و زمین را در گرمایی دل‌انگیز غرق می‌کند. آسمان آبی‌تر از همیشه است، گویی نقاشی‌ای بی‌انتها که هر روز با ابرهای سفید و پفی‌اش، داستانی تازه روایت می‌کند. صدای جیرجیرک‌ها در شب‌های گرم، لالایی طبیعت است که ما را به خوابی شیرین و آرام دعوت می‌کند. بوی گل‌های تازه، عطر میوه‌های رسیده و خاک گرم در هوا می‌پیچد و هر نفس را به جشنی از زندگی تبدیل می‌کند.
غروب‌های تابستانی، اما، جادویی دیگر دارند. وقتی خورشید آرام‌آرام در افق فرو می‌رود و آسمان را با رنگ‌های نارنجی، سرخ و بنفش رنگ‌آمیزی می‌کند، انگار زمان برای لحظه‌ای می‌ایستد. این لحظات، گویی طبیعت می‌خواهد به ما یادآوری کند که زیبایی در سادگی است؛ در نسیمی که برگ‌ها را می‌رقصاند، در موجی که ساحل را می‌بوسد، و در سکوتی که پس از یک روز گرم، آرامش را به ارمغان می‌آورد.
محکم در آغوشم بکش،
سردی زمستان را از من دور کن…
همه‌ی هفته در انتظار جمعه،
همه‌ی سال در حسرت تابستان،
و تمام عمر در جست‌وجوی شادی.
تو اما منتظر نمان،
همین حالا شادمان باش!
پشت خوشه‌های گندم،
میان شاخسار بیدها،
آفتاب زرد آرام پنهان شد.
بر گیسوی گندم‌زارها،
بوسه‌ی خداحافظی تابستان شکوفا شد.
از تو بود، ای چشمه‌ی تابستان،
که خرمن‌ها رسیدند و خوشه‌ها روییدند.
از گرمای آغوش تو،
هر گل لبخند زد و هر برگ جان گرفت.
این همه شیرینی و شهد،
از قلب پرشور توست.
مستی ما از انگور طلایی توست.
آیا آن بوسه، وداع بود؟
آغوش تابستان بسته شد،
خدایا، زود بود…
می‌شود،
چنان نزدیک بیایی
که لبخندت روی شالم بنشیند،
یا نگاهت از گوشه‌ی موهایم بچکد؟
وقت هست که گیسویم را به انگشتت ببافم،
شاید عطرت به موهایم گره بخورد…
امروز،
تو عطر زندگی می‌دهی،
در این صبح که از شکوفه‌ی بهارنارنج تازه‌تر است!
از دیوارهای شیشه‌ای بگذر،
به این‌سو بیا،
آسمان تو را می‌نگرد.
تابستان آغاز شده،
قلبت را به بلندای کوهستان گره بزن.
بگذار ریشه‌هایت در رقص خاک و آب شاد شوند،
و دستانت تا قلب خورشید اوج گیرد.
من به تماشای نور تو نشسته‌ام…
انسان آرام دگرگون می‌شود،
همچون بهار که به تابستان می‌رسد.
هیچ‌کس لحظه‌ی تغییر را نمی‌بیند.
یک صبح بیدار می‌شوی،
هوا گرم است،
تابستان در خواب تو آمده!
روزهای داغ تابستان را دوست دارم،
امید به آمدنش،
سرمای زمستان را برایم تاب‌آوردنی می‌کند.
تابستان که می‌رسد،
دلم برای خواب‌های طولانی صبح تنگ می‌شود،
برای پرسه‌های عصر در کوچه‌های خاکی،
دوچرخه‌های رنگ‌پریده با چرخ‌های پر ساچمه،
و توپ‌های راه‌راه جلوی مغازه‌های کوچک.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها