متن زیارت صفوان جمال در زیارت امیرالمومنین

آشنایی با زیارت صفوان جمال

 

در این مقاله از ، با زیارت صفوان جمال آشنا می شوید. زیارت صفوان جمال، یکی از زیارتنامه های مشهور حضرت علی (ع) است که توسط صفوان بن محرز جمال، از یاران وفادار امام، روایت شده است. این زیارت نامه از نظر محتوا و فضیلت، جایگاه ویژه ای در میان زیارت های امام علی (ع) دارد و در منابع روایی شیعه به نقل از صفوان نقل شده است.

صَفوان بن مهران بن مغیره اسدی کاهلی معروف به صفوان جَمّال، از اصحاب و راویان امام صادق (ع) و امام کاظم (ع) بود، که نامش در سلسله اسناد روایات، زیارات و ادعیه‌ای مانند زیارت اربعین، زیارت وارث و دعای علقمه آمده است. صفوان به جهت اینکه شتران خود را اجاره می‌داد، به جمّال معروف بود.

 

زیارت صفوان جمال در زیارت امیرالمومنین :

سیف بن عمیره مى گوید: با صفوان جمّال و جماعتى از یاران، به سوى نجف بیرون رفتیم و امیرمؤمنان (ع) را زیارت کردیم؛ وقتى از زیارت فارغ شدیم صفوان را دیدیم که روى به سوى قبر امام حسین (ع) کرد و گفت: اکنون از همین مکان از بالاى سر امیرمؤمنان (ع)، حسین بن على (ع) را زیارت مى کنیم. سپس توضیح داد که با مولایم امام جعفر صادق (ع) وارد نجف شدیم. آن حضرت پس از زیارت امیرمؤمنان (ع)، همین زیارت و نماز و دعایى را خواند که من الآن مى خواهم بجا آورم، آنگاه به من فرمود: اى صفوان! این زیارت را حفظ کن و این دعا را بخوان و همیشه امیرمؤمنان (ع) و حسین بن على (ع) را این گونه زیارت کن که من از جانب خدا ضامنم که هر کس این زیارت و این دعا را از دور یا نزدیک بخواند زیارتش مقبول، سعیش مشکور، سلامش واصل و حاجتش ـ هر چه باشد ـ حاصل مى گردد و خداوند جواب او را مى دهد … زیارت چنین است: مقابل قبر آن حضرت مى ایستى و مى گویى:

 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا رَسُولَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا صَفْوَةَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَمینَ اللهِ،

سلام بر تو اى رسول خدا سلام بر تو اى برگزیده خدا سلام بر تو اى امین خدا

 

اَلسَّلامُ عَلى مَنِ اصْطَفاهُ اللهُ، وَاخْتَصَّهُ وَاخْتارَهُ مِنْ بَرِیَّتِهِ،

سلام بر آن کس که برگزیدش خدا و مخصوصش داشت و اختیارش کرد از میان خلقش

 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خَلیلَ اللهِ ما دَجَى اللَّیْلُ وَغَسَقَ، وَاَضاءَ النَّهارُ وَاَشْرَقَ،

سلام بر تو اى خلیل خدا تا هرگاه که تاریک و ظلمانى گردد شب، و روشن و نورانى گردد روز

 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ ما صَمَتَ صامِتٌ، وَنَطَقَ ناطِقٌ، وَذَرَّ شارِقٌ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ،

سلام بر تو آنگاه که خموش است هر خاموش و گویاست هر گویا و بتابد خورشید و رحمت خدا و برکاتش

 

اَلسَّلامُ عَلى مَوْلانا اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ عَلِىِّ بْنِ اَبیطالِب، صاحِبِ السَّوابِقِ وَالْمَناقِبِ وَالنَّجْدَةِ،

سلام بر مولاى ما امیرمؤمنان على بن ابى طالب صاحب سوابق درخشان و منقبتها و مردانگى و شجاعت

 

وَمُبیدِ الْکَتائِبِ، اَلشَّدیدِ الْبَاْسِ، اَلْعَظیمِ الْمِراسِ،اَلْمَکینِ الاَْساسِ،

و نابودکننده صفهاى سخت نیرو و بزرگ قدرت و محکم پایه،

 

ساقِى الْمُؤْمِنینَ بِالْکَاْسِ مِنْ حَوْضِ الرَّسُولِ الْمَکینِ الاَْمینِ،

ساقى مؤمنان با جام از حوض رسول پا بر جاى امین

 

اَلسَّلامُ عَلى صاحِبِ النُّهى، وَالْفَضْلِ وَالطَّوائِلِ، وَالْمَکْرُماتِ وَالنَّوائِلِ،

سلام بر صاحب خرد و فضیلت و نعمتها و کرامات و جوائز

 

اَلسَّلامُ عَلى فارِسِ الْمُؤْمِنینَ، وَلَیْثِ الْمُوَحِّدینَ، وَقاتِلِ الْمُشْرِکینَ،

سلام بر دلاور مؤمنان و شیر یگانه پرستان و کشنده مشرکان

 

وَوَصِىِّ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمینَ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ،

و وصى رسول پروردگار جهانیان و رحمت خدا و برکاتش

 

اَلسَّلامُ عَلى مَنْ اَیَّدَهُ اللهُ بِجَبْرَئیلَ، وَاَعانَهُ بِمیکائیلَ، وَاَزْلَفَهُ فِى الدّارَیْنِ،

سلام بر آن کس که خدا تأیید کرد او را به جبرئیل و کمکش کرد بوسیله میکائیل و مقرّبش ساخت در دو جهان

 

وَ حَباهُ بِکُلِّ ما تَقِرُّ بِهِ الْعَیْنُ، وَصَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَعَلى آلِهِ الطّاهِرینَ،

و عطا فرمود به او هر چه راکه موجب روشنى چشم است و درود خدا بر او و بر خاندان پاکش

 

وَ عَلى اَوْلادِهِ الْمُنْتَجَبینَ، وَعَلَى الاَْئِمَّةِ الرّاشِدینَ،

و بر فرزندان برگزیده اش و بر امامان راه یافته اش

 

اَلَّذینَ اَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ، وَفَرَضُوا عَلَیْنا الصَّلَواتِ،

آنان که امر به معروف و نهى از منکر کردند و نمازها را بر ما واجب کرده

 

وَ اَمَرُوا بِایتآءِ الزَّکاةِ، وَعَرَّفُونا صِیامَ شَهْرِ رَمَضانَ، وَقِرائَةَ الْقُرْآنِ،

و دستور پرداخت زکات را دادند و شناساندند به ما روزه ماه رمضان و خواندن قرآن را

 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ، وَیَعْسُوبَ الدّینِ، وَقآئِدَ الْغُرِّ الْمُحَجَّلینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا بابَ اللهِ،

سلام بر تو اى امیرمؤمنان و اى بزرگ و پیشواى دین و ایمان و پیشرو سفید رویان سلام بر تو اى درى که از آن به خدا رسند

 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَیْنَ اللهِ النّاظِرَةَ، وَیَدَهُ الْباسِطَةَ، وَاُذُنَهُ الْواعِیَةَ، وَحِکْمَتَهُ الْبالِغَةَ، وَنِعْمَتَهُ السّابِغَةَ،

سلام بر تو اى دیده بیناى خدا و دست بازش و گوش نگهدار رازش و حکمت رسایش و نعمت شایانش

 

اَلسَّلامُ عَلى قَسیمِ الْجَنَّةِ وَالنّارِ، اَلسَّلامُ عَلى نِعْمَةِ اللهِ عَلَى الاَْبْرارِ، وَنِقْمَتِهِ عَلَى الْفُجّارِ،

سلام بر قسمت کننده بهشت و دوزخ سلام برنعمت خدا بر نیکان و عذاب او بر بدکاران

 

اَلسَّلامُ عَلى سَیِّدِ الْمُتَّقینَ الاَْخْیارِ،

سلام بر آقاى پرهیزکاران برگزیده

 

اَلسَّلامُ عَلى اَخى رَسُولِ اللهِ، وَابْنِ عَمِّهِ وَزَوْجِ ابْنَتِهِ، وَالْمَخْلُوقِ مِنْ طینَتِهِ،

سلام بر برادر رسول خدا و پسرعمویش و شوهر دخترش و آفریده شده از طینتش

 

اَلسَّلامُ عَلَى الاَْصْلِ الْقَدیمِ، وَالْفَرْعِ الْکَریمِ، اَلسَّلامُ عَلَى الثَّمَرِ الْجَنِىِّ،

سلام بر ریشه قدیم و شاخه کریم سلام بر میوه چیده

 

اَلسَّلامُ عَلى اَبِى الْحَسَنِ عَلِىٍّ، اَلسَّلامُ عَلى شَجَرَةِ طُوبى، وَسِدْرَةِ الْمُنْتَهى،

سلام برحضرت ابوالحسن على سلام بر درخت طوبى و سدرة المنتهى (درختهاى بهشتى)

 

اَلسَّلامُ عَلى آدَمَ صَفْوَةِ اللهِ، وَنُوح نَبِىِّ اللهِ، وَاِبْراهیمَ خَلیلِ اللهِ،

سلام بر آدم برگزیده خدا و نوح پیغمبر خدا و ابراهیم خلیل خدا

 

وَمُوسى کَلیمِ اللهِ، وَعیسى رُوحِ اللهِ، وَمُحَمَّد حَبیبِ اللهِ،

و موسى هم سخن خدا و عیسى روح خدا و محمّد حبیب خدا

 

وَمَنْ بَیْنَهُمْ مِنَ النَّبِیّینَ، وَالصِّدّیقینَ، وَالشُّهَدآءِ وَالصّالِحینَ، وَحَسُنَ اُولئِکَ رَفیقاً،

و سایر کسانى که در این بین آمدند از پیمبران و صدیقان و شهیدان و شایستگان و اینان نیکو رفیقانى هستند

 

اَلسَّلامُ عَلى نُورِ الاَْنْوارِ، وَسَلیلِ الاَْطْهارِ، وَعَناصِرِ الاَْخْیارِ،

سلام بر نور انوار و نژاد پاکان و عناصر برگزیده

 

اَلسَّلامُ عَلى والِدِ الاَْئِمَّةِ الاَْطْهارِ، اَلسَّلامُ عَلى حَبْلِ اللهِ الْمَتینِ، وَجَنْبِهِ الْمَکینِ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ،

سلام بر پدر امامان پاک سلام بر ریسمان محکم خدا و جانبدار پابرجایش و رحمت خدا و برکاتش

 

اَلسَّلامُ عَلى اَمینِ اللهِ فى اَرْضِهِ وَخَلیفَتِهِ، وَالْحاکِمِ بِاَمْرِهِ، وَالْقَیِّمِ بِدینِهِ،

سلام بر امین خدا در روى زمینش و جانشینش و حاکم به فرمانش و سرپرست دینش

 

وَالنّاطِقِ بِحِکْمَتِهِ، وَالْعامِلِ بِکِتابِهِ، اَخِ الرَّسُولِ، وَزَوْجِ الْبَتُولِ، وَسَیْفِ اللهِ الْمَسْلُولِ،

و گویاى به حکمتش و عمل کننده به کتابش برادر رسول و شوهر بتول و شمشیر از نیام کشیده

 

اَلسَّلامُ عَلى صاحِبِ الدَّلالاتِ، وَالاْیاتِ الْباهِراتِ، وَالْمُعْجِزاتِ الْقاهِراتِ، وَالْمُنْجى مِنَ الْهَلَکاتِ،

خدا سلام بر صاحب دلیلها و نشانه هاى درخشان و معجزات کوبنده و نجات بخش از نابودیها

 

اَلَّذى ذَکَرَهُ اللهُ فى مُحْکَمِ الاْیاتِ، فَقالَ تَعالى وَاِنَّهُ فى اُمِّ الْکِتابِ لَدَیْنا لَعَلِىٌّ حَکیمٌ،

آن کس که خدا در آیات محکم قرآن ذکرش کرده و فرموده: «و براستى او در اصل کتاب نزد ما على و حکیم است»

 

اَلسَّلامُ عَلَى اسْمِ اللهِ الرَّضى، وَوَجْهِهِ الْمُضیىِ، وَجَنْبِهِ الْعَلِىِّ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ،

سلام بر نام پسندیده خدا و مظهر تابانش و جانب والایش و رحمت خدا و برکاتش

 

اَلسَّلامُ عَلى حُجَجِ اللهِ وَاَوْصِیآئِهِ، وَخآصَّةِ اللهِ وَاَصْفِیآئِهِ، وَخالِصَتِهِ وَاُمَنآئِهِ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ،

سلام بر حجّتهاى خدا و اوصیاى آن حضرت و خاصان خدا و برگزیدگان او و بندگان خالصش و امانتدارهایش و رحمت خدا و برکاتش

 

قَصَدْتُکَ یامَوْلاىَ یا اَمینَ اللهِ وَحُجَّتَهُ، زائِراً عارِفاً بِحَقِّکَ،

آهنگ تو را کردم اى مولاى من اى امین خدا و حجت او براى زیارتت و عارفم به حق تو

 

مُوالِیاً لاَِوْلِیآئِکَ، مُعادِیاً لاَِعْدآئِکَ، مُتَقَرِّباً اِلَى اللهِ بِزِیارَتِکَ،

و دوستدار دوستانت هستم و دشمن با دشمنانت و تقرّب جوى به درگاه خدا بوسیله زیارتت

 

فَاشْفَعْ لى عِنْدَاللهِ رَبّى وَرَبِّکَ، فى خَلاصِ رَقَبَـتى مِنَ النّارِ، وَقَضآءِ حَوآئِجى حَوآئِجِ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ

پس شفاعت کن براى من پیش خدا پروردگار من و پروردگار تو در نجات دادنم از آتش دوزخ و برآوردن حاجاتم حاجات دنیا و آخرت

 

سپس خود را به قبر بچسبان و آن را ببوس و بگو:

 

سَلامُ اللهِ وَسَلامُ مَلآئِکَتِهِ الْمُقَرَّبینَ، وَالْمُسَلِّمینَ لَکَ بِقُلُوبِهِمْ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ،

سلام خدا و سلام فرشتگان مقرب او و آنان که از دل تسلیم تو شدند اى امیرمؤمنان

 

وَالنّاطِقینَ بِفَضْلِکَ، وَالشّاهِدینَ عَلى اَنَّکَ صادِقٌ اَمینٌ صِدِّیْقٌ، عَلَیْکَ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ،

و آنان که به فضل و برترى تو گویا بودند و گواه بودند بر این که تویى راستگوى امین و بسیار راست گفتارى، رحمت و برکات خدا بر تو باد،

 

وَاَشْهَدُ اَنَّکَ طُهْرٌ طاهِرٌ مُطَهَّرٌ، مِنْ طُهْر طاهِر مُطَهَّر،

گواهى دهم که براستى تو پاک سرشت و پاک و پاکیزه از (پدران) پاک سرشت و پاک و پاکیزه

 

اَشْهَدُ لَکَ یا وَلِىَّ اللهِ وَوَلِىَّ رَسُولِهِ بِالْبَلاغِ وَالاَْداءِ،

و گواهى دهم براى تو اى ولى خدا و ولى رسولش که رساندى و ادا کردى

 

وَ اَشْهَدُ اَنَّکَ جَنْبُ اللهِ وَبابُهُ، وَاَنَّکَ حَبیبُ اللهِ وَوَجْهُهُ الَّذى یُؤْتى مِنْهُ،

و گواهى دهم که تو به حقیقت جانبدار خدایى (نسبت به او مانند) درى هستى (که بوسیله تو به او رسند) و تویى حبیب خدا و روى او که از آن رو بسویش روند

 

وَاَنَّکَ سَبیلُ اللهِ، وَاَنَّکَ عَبْدُ اللهِ وَاَخُو رَسُولِهِ، صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ،

و تویى راه خدا و تویى بنده خدا و برادر رسول خدا صلى الله علیه و آله آمده ام

 

اَتَیْتُکَ مُتَقَرِّباً اِلَى اللهِ عَزَّ وَجَلَّ بِزِیارَتِکَ، راغِباً اِلَیْکَ فِى الشِّفاعَةِ،

بدرگاهت تقرّب جوى بسوى خداى عزوجل بوسیله زیارتت مشتاق به تو در شفاعتت

 

اَبْتَغى بِشَفاعَتِکَ خَلاصَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ، وَمُتَعَوِّذاً بِکَ مِنَ النّارِ،

و از شفاعت تو مى جویم آزادى خود را از آتش و پناهنده ام به تو از آتش

 

هارِباً مِنْ ذُنُوبِىَ الَّتِى احْتَطَبْتُها عَلى ظَهْرى، فَزِعاً اِلَیْکَ رَجآءَ رَحْمَةِ رَبّى،

و گریزانم از گناهانى که بر پشت خود بار کرده ام پناه آورده ام به تو به امید رحمت پروردگارم

 

اَتَیْتُکَ اَسْتَشْفِعُ بِکَ یا مَوْلاىَ، وَاَتَقَرَّبُ بِکَ اِلَى اللهِ لِیَقْضِىَ بِکَ حَوآئِجى،

آمده ام تا تو را شفیع خود گیرم اى مولاى من و تقرّب جویم بوسیله تو بدرگاه خدا تا بدینوسیله حاجاتم را برآورد

 

فَاشْفَعْ لى یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ اِلَى اللهِ، فَاِنّى عَبْدُاللهِ وَمَوْلاکَ وَزائِرُکَ،

پس شفاعت کن برایم اى امیر مؤمنان به درگاه خدا که من بنده خدا و غلام تو و زائر توام

 

وَلَکَ عِنْدَاللهِ الْمَقامُ الْمَحْمُودُ، وَالْجاهُ الْعَظیمُ،وَ الشَّأْنُ الْکَبیرُ، وَالشَّفاعَةُ الْمَقْبُولَةُ،

و تو رادر پیش خدا مقامى است شایسته و جاه و منزلتى است بزرگ و شأن و عظمتى است بسیار و شفاعتت پذیرفته است

 

اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَصَلِّ عَلى اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ عَبْدِکَ الْمُرْتَضى،

خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و درود فرست بر امیرمؤمنان بنده پسندیده ات

 

وَاَمینِکَ الاَْوْفى، وَعُرْوَتِکَ الْوُثْقى، وَیَدِکَ الْعُلْیا، وَجَنْبِکَ الاَْعْلى،

و امانتدار با وفایت و دست آویز محکمت و دست بلندت و جانب والایت

 

وَکَلِمَتِکَ الْحُسْنى، وَحُجَّتِکَ عَلَى الْوَرى، وَصِدّیقِکَ الاَْکْبَرِ،

و کلمه نیکویت و حجت تو بر خلق و بزرگترین راستگوى تو

 

وَسَیِّدِ الاَْوْصِیآءِ، وَرُکْنِ الاَْوْلِیآءِ، وَعِمادِ الاَْصْفِیآءِ،

و آقاى اوصیا و رکن اولیا و تکیه گاه برگزیدگان

 

اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، وَیَعْسُوبِ الدّینِ، وَقُدْوَةِ الصّالِحینَ، وَاِمامِ الْمُخْلِصینَ،

امیر مؤمنان و پادشاه دین و ایمان و پیشواى شایستگان و رهبر مخلصان

 

وَ الْمَعْصُومِ مِنَ الْخَلَلِ، اَلْمُهَذَّبِ مِنَ الزَّلَلِ، اَلْمُطَهَّرِ مِنَ الْعَیْبِ، اَلْمُنَزَّهِ مِنَ الرَّیْبِ،

آنکه (خدایش) از عیوب و خلل نگهداشته و از هر لغزشى پاک و از هر عیب پاکیزه و از شک و ریب مبرا است

 

اَخى نَبِیِّکَ، وَوَصِىِّ رَسُولِکَ، اَلْبآئِتِ عَلى فِراشِهِ، وَالْمُواسى لَهُ بِنَفْسِهِ،

برادر پیامبرت و وصى رسولت آن که (در شب هجرت) در بستر او خوابید و جانش را براى او به کف گرفت

 

وَکاشِفِ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِهِ، اَلَّذى جَعَلْتَهُ سَیْفاً لِنُبُوَّتِهِ، وَآیَةً لِرِسالَتِهِ،

و اندوه را از چهره اش دور ساخت آنکه قرارش دادى شمشیرى بران براى پیامبرى او و نشانه اى براى رسالتش

 

وَشاهِداً عَلى اُمَّتِهِ، وَدِلالَةً لِحُجَّتِهِ، وَحامِلاً لِرایَتِهِ، وَوِقایَةً لِمُهْجَتِهِ،

و گواهى بر امتش و راهنمایى بر دلیل و برهانش و بر دوش کشنده پرچمش و سپرى براى حفظ جانش

 

وَهادِیاً لاُِمَّتِهِ، وَیَداً لِبَاْسِهِ، وَتاجاً لِرَاْسِهِ، وَباباً لِسِرِّهِ، وَمِفْتاحاً لِظَفَرِهِ،

و راهنمایى براى امتش و دست (ونیرویى) براى حمله و نبردش و تاجى بر سرش و درى براى رازش و کلیدى براى پیروزیش

 

حَتّى هَزَمَ جُیُوشَ الشِّرْکِ بِاِذْنِکَ، وَاَبادَ عَساکِرَ الْکُفْرِ بِاَمْرِکَ،

تا اینکه سپاههاى شرک را به اذن تو منهزم ساخت و لشگرهاى مجهز را به فرمان تو نابود کرد

 

وَبَذَلَ نَفْسَهُ فى مَرْضاةِ رَسُولِکَ، وَجَعَلَها وَقْفاً عَلى طاعَتِهِ،

و از بذل جان در راه تحصیل خشنودى رسول تو دریغ نکرد و آن را وقف طاعت او نمود

 

فَصَلِّ اللّهُمَّ عَلَیْهِ صَلاةً دآئِمَةً باقِیَةً

پس درود فرست بر او درودى همیشگى و پایدار

 

سپس بگو:

 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَلِىَّ اللهِ، وَالشِّهابَ الثّاقِبَ، وَالنُّورَ الْعاقِبَ، یا سَلیلَ الاَْطآئِبِ، یا سِرَّ اللهِ،

سلام بر تو اى ولى خدا و اى اخگر نافذ و روشنى دنباله دار اى نژاد پاکان اى راز خدا

 

اِنَّ بَیْنى وَبَیْنَ اللهِ تَعالى ذُنُوباً قَدْ اَثْقَلَتْ ظَهْرى، وَلا یَاْتى عَلَیْها اِلاَّ رِضاهُ،

براستى بین من و خداى تعالى گناهانى است که پشتم را سنگین کرده و مورد بخشودگى قرار نگیرد جز به خشنودى او

 

فَبِحَقِّ مَنِ ائْتَمَنَکَ عَلى سِرِّهِ، وَاسْتَرْعاکَ اَمْرَ خَلْقِهِ، کُنْ لى اِلَى اللهِ شَفیعاً،

پس به حق آن کس که تو را امین بر راز خویش قرار داده و سرپرستى کار خلقش را از تو خواسته که شفیع من شوى به درگاه خدا

 

وَ مِنَ النّارِ مُجیراً، وَعَلَى الدَّهْرِ ظَهیراً، فَاِنّى عَبْدُاللهِ وَوَلِیُّکَ وَزآئِرُکَ، صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ.

و پناهم شوى از آتش دوزخ و در پیش آمدهاى روزگار پشت و پناهم باشى زیرا من بنده خدا و دوست تو و زائر تو هستم درود خدا بر تو باد.

 

سپس شش رکعت نماز زیارت بخوان (هر دو رکعت به یک سلام) و هر چه مى خواهى طلب کن. آنگاه با توجّه به قبر امیرمؤمنان (ع) بگو:

 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَمیرَ الْمُؤمِنینَ، عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقِیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ

سلام بر تو اى امیر مؤمنان از طرف من بر تو سلام خدا باد همیشه تا زنده بمانم و تا برجا باشد شب و روز

 

و با اشاره به قبر امام حسین(علیه السلام) بگو:

 

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ رَسُولِ اللهِ

سلام بر تو اى ابا عبدالله سلام بر تو اى فرزند رسول خدا

 

سپس با توجّه به هر دو بزرگوار (امیرمؤمنان و امام حسین(علیهما السلام)) مى گویى:

 

یا اَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ، یا اَباعَبْدِاللهِ، اَتَیْتُکُما زائِراً وَمُتَوَسِّلا اِلَى اللهِ تَعالى رَبّى وَرَبِّکُما،

اى امیرمؤمنان، اى اباعبدالله، من به نزد شما دو بزرگوار آمده براى زیارتتان و براى توسل جستن بدرگاه خداى تعالى پروردگار من و پروردگار شما

 

وَ مُتَوَجِّهاً اِلَیْهِ بِکُما، وَمُسْتَشْفِعاً بِکُما اِلَى اللهِ فى حاجَتى هذِهِ فَاشْفَعا لى،

و رو کنم بسوى او بوسیله شما و شفاعت جویم بوسیله شما بدرگاه خدا در این حاجتى که دارم پس شما دو بزرگوار شفاعت کنید براى من

 

فَاِنَّ لَکُما عِنْدَاللهِ الْمَقامَ الْمَحْمُودَ، وَالْجاهَ الْوَجیهَ، وَالْمَنْزِلَ الرَّفیعَ وَالْوَسیلَةَ،

زیرا شما را در نزد خداوند مقامى است پسندیده و منزلتى است آبرومند و جایگاهى است بلندمرتبه و (مقام) وسیله از شماست،

 

اِنّى اَنْقَلِبُ مِنْکُما مُنْتَظِراً لِتَنَجُّزِ الْحاجَةِ وَقَضآئِها وَنَجاحِها مِنَ اللهِ، بِشَفاعَتِکُما لى اِلَى اللهِ فى ذلِکَ،

و من هم اکنون که از نزد شما بازگردم چشم براه قطعى شدن حاجتم و برآمدنش و به انجام رسیدنش از جانب خدا هستم به شفاعتى که شما برایم در این باره به درگاه خدا مى کنید

 

فَلا اَخیبُ وَلا یَکُونُ مُنْقَلَبى مُنْقَلَباً خآئِباً خاسِراً، بَلْ یَکُونُ مُنْقَلَبى مُنْقَلَباً راجِحاً مُفْلِحاً مُنْجِحاً،

پس چنان نباشد که نومید شوم و بازگشتم بازگشت شخص نومید زیانکارى باشد بلکه بازگشت کسى باشد که با موفقیت و امیدوارى و رستگارى

 

مُسْتَجاباً بِقَضآءِ جَمیعِ الْحَوائِجِ، وَتَشَفَّعا لى اِلَى اللهِ، اَنْقَلِبُ عَلى ما شآءَ اللهُ،

و کامیابى با حاجتهایى که تمامیش روا شده باز مى گردد و شفاعت کنید برایم به درگاه خدا، بازگردم بر آنچه خدا خواهد

 

وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ، مُفَوِّضاً اَمْرى اِلَى اللهِ، مُلْجِأً ظَهْرى اِلَى اللهِ،

و جنبش و نیرویى نیست جز به خدا واگذار کنم کارم را به خدا و پشت و پناه خود را خدا قرار دهم

 

مُتَوَکِّلاً عَلَى اللهِ، وَاَقُولُ حَسْبِىَ اللهُ وَکَفى، سَمِعَ اللهُ لِمَنْ دَعى،

و توکل کنم بر خدا و مى گویم بس است مرا خدا و کافى است براى من، بشنود خدا (آواز) هر که او را بخواند

 

لَیْسَ لى وَرآءَ اللهِ وَوَرآ ئَکُمْ یا سادَتى مُنْتَهى،

اى آقایان بزرگوار براى من جز خدا و شما سرمنزل و پایگاهى نیست

 

ما شآءَ رَبّى کانَ، وَما لَمْ یَشَأْ لَمْ یَکُنْ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ،

آنچه پروردگارم خواسته موجود گشت و آنچه نخواسته موجود نگردد و نیست جنبش و نیرویى جز بخدا،

 

اَسْتَوْدِعُکُمَا اللهَ، وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى اِلَیْکُما،

شما دو بزرگوار را به خدا مى سپارم و قرار ندهد خداوند این بار را آخرین بار زیارتم از شما

 

اِنْصَرَفْتُ یا سَیِّدى یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ وَمَوْلاىَ، وَاَنْتَ یا اَبا عَبْدِاللهِ یا سَیِّدى،

بازگشتم اى آقاى من اى امیر مؤمنان و اى سرور من و تو نیز اى ابا عبدالله اى آقاى من

 

وَ سَلامى عَلَیْکُما مُتَّصِلٌ مَا اتَّصَلَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ، واصِلٌ ذلِکَ اِلَیْکُما،

و سلام من بر شما دو آقا پیوسته باد تا پیوسته است شب و روز واصل گردد این سلام به شما

 

غَیْرُ مَحْجُوب عَنْکُما سَلامى اِنْ شآءَ اللهُ، وَاَسْئَلُهُ بِحَقِّکُما اَنْ یَشآءَ ذلِکَ وَیَفْعَلَ، فَاِنَّهُ حَمیدٌ مَجیدٌ،

از شما پوشیده نماند سلام من ان شاءالله و از خدا خواهم به حق شما دو بزرگوار که مشیّتش بر این قرار گیرد و انجام دهد که او بسى ستوده و بزرگوار است

 

اِنْقَلَبْتُ یا سَیِّدَىَّ عَنْکُما تآئِباً حامِداً للهِِ، شاکِراً راجِیاً لِلاِْجابَةِ، غَیْرَ آیِس وَلا قانِط،

بازگردم اى دو آقاى من از خدمت شما توبه کننده و ستایش کننده خدا و سپاسگزار و امیدوار به اجابت بدون یأس و نا امیدى

 

ائِباً عآئِداً راجِعاً اِلى زِیارَتِکُما، غَیْرَ راغِب عَنْکُما،وَلا مِنْ زِیارَتِکُما،

و به امید رجوع و بازگشت دوباره براى زیارت شما بى آنکه اشتیاق و رغبتم از شما کاسته شود و یا از زیارت شما (سیر شوم)

 

بَلْ راجِعٌ عآئِدٌ اِنْ شآءَ اللهُ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ،

بلکه بازآیم و مراجعت کنم ان شاءالله و جنبش و نیرویى نیست به خداى بزرگ و بلندمرتبه

 

یا سادَتى رَغِبْتُ اِلَیْکُما وَاِلى زِیارَتِکُما، بَعْدَ اَنْ زَهِدَ فیکُما وَفى زِیارَتِکُما اَهْلُ الدُّنْیا،

اى آقایان من به زیارت شما و به خودتان اشتیاق و میل ورزیدم پس از آن که بى میل بودند به شما و به زیارتتان مردم دنیا

 

فَلا خَیَّبَنِىَ اللهُ ما رَجَوْتُ، وَما اَمَّلْتُ فى زِیارَتِکُما، اِنَّهُ قَریبٌ مُجیبٌ.

پس خدا نومیدم نکند در آنچه بدان امیدوارم و آرزومندم در مورد زیارت شما که براستى او خدایى است نزدیک و اجابت کننده.

 

آنگاه رو به قبله مى ایستى و دعایى که به دعاى علقمه معروف شده است را مى خوانى:

 

یا اَللهُ یا اَللهُ یا اَللهُ، یا مُجیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ، یا کاشِفَ کُرَبِ الْمَکْرُوبینَ،

اى خدا اى خدا اى خدا اى اجابت کننده دعاى درماندگان اى برطرف کننده گرفتارى گرفتاران

 

یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ، وَیا صَریخَ الْمُسْتَصْرِخینَ،

اى فریادرس فریادخواهان اى دادرس دادخواهان

 

وَ یا مَنْ هُوَ اَقْرَبُ اِلَىَّ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ، یا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ،

و اى کسى که نزدیکتر است به من از رگ گردن و اى کسى که حائل شود میان انسان و دلش

 

وَیا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الاَْعْلى، وَبِالاُْفـُقِ الْمُبینِ،

و اى که او (از حیث ظهور) در دیدگاه اعلى و افق آشکارى است

 

وَیا مَنْ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى،

اى که او بخشاینده و مهربان و بر عرش (عظمت و کشور وجود) استیلا دارى

 

وَیا مَنْ یَعْلَمُ خآئِنَةَ الاَْعْیُنِ، وَما تُخْفِى الصُّدُورُ،

و اى که مى داند خیانت دیدگان و آنچه را سینه ها پنهان کنند

 

وَیا مَنْ لا تَخْفى عَلَیْهِ خافِیَةٌ، یا مَنْ لا تَشْتَبِهُ عَلَیْهِ الاَْصْواتُ،

و اى که مخفى نیست بر او امر پوشیده و پنهانى اى که بر او مشتبه نشود صداها

 

وَیا مَنْ لاتُغَلِّطُهُ الْحاجاتُ، وَیا مَنْ لا یُبْرِمُهُ اِلْحاحُ الْمُلِحّینَ،

و اى که او را به غلط و اشتباه نیندازد حاجتها و اى کسى که او را به ستوه نیاورد پافشارى اصرار ورزان

 

یا مُدْرِکَ کُلِّ فَوْت، وَیا جامِعَ کُلِّ شَمْل، وَیا بارِئَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ،

اى درک کننده هرچه از دست رود و اى گردآورنده هر پراکنده و اى پدیدآرنده نفوس پس از مرگ

 

یا مَنْ هُوَ کُلَّ یَوْم فى شَاْن، یا قاضِىَ الْحاجاتِ، یا مُنَفِّسَ الْکُرُباتِ،

اى که او هر روزى در کاریست (یا در هر چیز تجلى و ظهورى دارد) اى برآرنده حاجات اى برطرف کننده گرفتاریها

 

یا مُعْطِىَ السُّؤُلاتِ، یا وَلِىَّ الرَّغَباتِ، یا کافِىَ الْمُهِمّاتِ،

اى دهنده خواسته ها اى دارنده هر چه مورد رغبت و اشتیاق است اى کفایت کننده هر مهم

 

یا مَنْ یَکْفى مِنْ کُلِّ شَىْء، وَلا یَکْفى مِنْهُ شَىْءٌ فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ،

اى که کفایت کند از هر چیز و کفایت نکند از او چیزى در آسمانها و زمین

 

اَسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّد خاتَمِ النَّبِیِّینَ، وَعَلِىٍّ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ، وَبِحَقِّ فاطِمَةَ بِنْتِ نَبِیِّکَ، وَبِحَقِّ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ،

از تو خواهم به حق محمّد خاتم پیمبران و على امیر مؤمنان و به حق فاطمه دخت پیامبرت و به حق حسن و حسین

 

فَاِنّى بِهِمْ اَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ فى مَقامى هذا، وَبِهِمْ اَتَوَسَّلُ، وَبِهِمْ اَتَشَفَّعُ اِلَیْکَ،

که راستى من بوسیله آنها رو کنم بدرگاهت در این جایى که هستم و بدانها توسل جویم و بدانها شفیع گیرم بدرگاهت

 

وَ بِحَقِّهِمْ اَسْئَلُکَ وَاُقْسِمُ وَاَعْزِمُ عَلَیْکَ، وَبِالشَّاْنِ الَّذى لَهُمْ عِنْدَکَ،

و به حق ایشان از تو خواهم و سوگند مى خورم و تو را سوگند مى دهم بدان منزلتى که ایشان در پیش تو دارند

 

وَبِالْقَدْرِ الَّذى لَهُمْ عِنْدَکَ، وَبِالَّذى فَضَّلْتَهُمْ عَلَى الْعالَمینَ،

و بدان قدر و مرتبه اى که نزدت دارند و بدانچه آنها را برترى دادى بر جهانیان

 

وَبِاسْمِکَ الَّذى جَعَلْتَهُ عِنْدَهُمْ، وَبِهِ خَصَصْتَهُمْ دُونَ الْعالَمینَ،

و بدان نامى که در نزد ایشان گذاردى و تنها آنان را از میان جهانیان بدان نام مخصوص داشتى و بوسیله آن آشکارشان کردى

 

وَبِهِ اَبَنْتَهُمْ وَاَبَنْتَ فَضْلَهُمْ مِنْ فَضْلِ الْعالَمینَ، حَتّى فاقَ فَضْلُهُمْ فَضْلَ الْعالَمینَ جَمیعاً،

و ظاهر کردى برترى ایشان را بر سایر جهانیان تا آن جا که فائق آمد فضیلت ایشان بر فضیلت تمام جهانیان

 

اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاَنْ تَکْشِفَ عَنّى غَمّى وَهَمّى وَکَرْبى،

از تو خواهم که درود فرستى بر محمّد و آل محمّد و بگشایى از من غصه و اندوه و گرفتاریم را

 

وَتَکْفِیَنِى الْمُهِمَّ مِنْ اُمُورى، وَتَقْضِىَ عَنّى دَیْنى، وَتُجیرَنى مِنَ الْفَقْرِ،

و کفایت کنى امور مهمه ام را و بپردازى از من بدهیم را و پناهم دهى از ندارى

 

وَتُجیرَنى مِنَ الْفاقَةِ، وَتُغْنِیَنى عَنِ الْمَسْئَلَةِ اِلَى الْمَخْلُوقینَ،

و پناهم دهى از نیازمندى و گدایى و بى نیازم کنى از درخواست کردن از مخلوق

 

وَتَکْفِیَنى هَمَّ مَنْ اَخافُ هَمَّهُ، وَجَوْرَ مَنْ اَخافُ جَوْرَهُ،

و کفایت کنى از من اندوه کسى را که مى ترسم از اندوهش و ستم کسى را که از ستمش مى ترسم

 

وَ عُسْرَ مَنْ اَخافُ عُسْرَهُ، وَحُزُونَةَ مَنْ اَخافُ حُزُونَتَهُ،

و دشوارى کار کسى که مى ترسم از دشوارى کارش و ناهموارى کار کسى که از ناهموارى کارش نگرانم

 

وَ شَرَّ مَنْ اَخافُ شَرَّهُ، وَمَکْرَ مَنْ اَخافُ مَکْرَهُ، وَبَغْىَ مَنْ اَخافُ بَغْیَهُ،

و گزند کسى که از گزندش ترسانم و مکر و حیله کسى که از مکرش ترس دارم و ستم کسى که از ستمش بیمناکم

 

وَ جَوْرَ مَنْ اَخافُ جَوْرَهُ، وَسُلْطانَ مَنْ اَخافُ سُلْطانَهُ، وَکَیْدَ مَنْ اَخافُ کَیْدَهُ،

و بیدادگرى کسى که از بیدادگریش واهمه دارم و تسلط آن کس که از تسلطش مى ترسم و نقشه کشیدن کسى که از نقشه هاى شومش بیم دارم

 

وَ مَقْدُرَةَ مَنْ اَخافُ مَقْدُرَتَهُ عَلَىَّ، وَتَرُدَّ عَنّى کَیْدَ الْکَیَدَةِ، وَمَکْرَ الْمَکَرَةِ،

و قدرت یافتن کسى که از قدرتش بر خود ترسانم و بازگردان از من نقشه هاى شوم بد اندیشان و نیرنگ نیرنگ زنان را

 

اَللّـهُمَّ مَنْ اَرادَنى فَاَرِدْهُ، وَمَنْ کادَنى فَکِدْهُ، وَاصْرِفْ عَنّى کَیْدَهُ وَمَکْرَهُ وَبَاْسَهُ وَاَمانِیَّهُ،

خدایا هر که آهنگ مرا دارد تو آهنگ او کن و هر که دامى سر راهم گذارده تو با او چنان کن و بگردان از من دام و نیرنگ و نیرو و آرزوهایش را

 

وَامْنَعْهُ عَنّى کَیْفَ شِئْتَ وَاَنّى شِئْتَ، اَللّـهُمَّ اشْغَلْهُ عَنّى بِفَقْر لاتَجْبُرُهُ،

و بازش دار از من به هر گونه که خواهى و هر جا که خواهى خدایا سرگرمش کن از من به چنان فقر و بیچارگى که جبرانش نکنى

 

وَبِبَلاء لا تَسْتُرُهُ، وَبِفاقَة لا تَسُدَّها، وَبِسُقْم لا تُعافیهِ، وَذُلٍّ لا تُعِزُّهُ، وَبِمَسْکَنَة لا تَجْبُرُها،

و به بلایى که مستورش نکنى و به نیازمندى که سامانش ندهى و بدردى که درمانش نکنى و بخوارى و ذلتى که عزتش ندهى و به چنان بیچارگى که جبرانش نکنى

 

اَللّـهُمَّ اضْرِبْ بِالذُّلِّ نَصْبَ عَیْنَیْهِ، وَاَدْخِلْ عَلَیْهِ الْفَقْرَ فى مَنْزِلِهِ، وَالْعِلَّةَ وَالسُّقْمَ فى بَدَنِهِ،

خدایا وادار خوارى را در برابر چشمش و درآور فقر و ندارى را در خانه اش و بیمارى و درد را در تنش

 

حَتّى تَشْغَلَهُ عَنّى بِشُغْل شاغِل لا فَراغَ لَهُ، وَاَنْسِهِ ذِکْرى کَما اَنْسَیْتَهُ ذِکْرَکَ،

تا سرگرمش کنى از من به سرگرمى مشغول کننده اى که فراغتى نداشته باشد و مرا از یادش ببر چنانچه (ذکر) خودت را از یاد او بردى

 

وَ خُذْ عَنّى بِسَمْعِهِ وَبَصَرِهِ، وَلِسانِهِ وَیَدِهِ وَرِجْلِهِ وَقَلْبِهِ، وَجَمیعِ جَوارِحِهِ،

و برگیر از من گوش و چشم و زبان و دست و پا و دل و تمام اعضا و جوارحش را

 

وَاَدْخِلْ عَلَیْهِ فى جَمیعِ ذلِکَ السُّقْمَ، وَلا تَشْفِهِ حَتّى تَجْعَلَ ذلِکَ لَهُ شُغْلاً شاغِلاً بِهِ عَنّى وَعَنْ ذِکْرى،

و گرفتارش کن در تمام آنها به درد و بیمارى که بهبودى نیابد و در نتیجه آن را برایش سرگرمى مشغول کننده اى بگردانى که از من و از یاد من بیرون رود

 

وَ اکْفِنى یا کافِىَ مالا یَکْفى سِواکَ، فَاِنَّکَ الْکافى لا کافِىَ سِواکَ،

و کفایتم کن اى کسى که کفایت کنى چیزى را که جز تو کفایت نکند چون تویى کفایت کننده و کفایت کننده اى جز تو نیست

 

وَمُفَرِّجٌ لا مُفَرِّجَ سِواکَ، وَمُغیثٌ لا مُغیثَ سِواکَ، وَجارٌ لا جارَ سِواکَ،

و گشایش دهنده اى که جز تو گشایش دهنده اى نیست و فریادرسى که فریادرسى جز تو نیست و پناهى که پناهى جز تو نیست

 

خابَ مَنْ کانَ جارُهُ سِواکَ، وَمُغیثُهُ سِواکَ، وَمَفْزَعُهُ اِلى سِواکَ،

نومید گشت کسى که پناهش جز تو باشد و فریادرسش غیر تو باشد و پناهگاهش جز درگاه تو باشد

 

وَ مَهْرَبُهُ اِلى سِواکَ، وَمَلْجَأُهُ اِلى غَیْرِکَ، وَمَنْجاهُ مِنْ مَخْلُوق غَیْرِکَ،

و گریزگاهش جز به آستان تو باشد و ملجاى غیر از تو داشته باشد و نجات خود را از مخلوقى غیر از تو خواهد

 

فَاَنْتَ ثِقَتى وَ رَجآئى وَمَفْزَعى، وَمَهْرَبى وَ مَلْجَأى وَ مَنْجاىَ،

پس تویى محل اعتماد و امید و پناهگاه و گریزگاه و ملجا و نجات بخش من

 

فَبِکَ اَسْتَفْتِحُ وَبِکَ اَسْتَنْجِحُ، وَبِمُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد اَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ، وَاَتَوَسَّلُ وَاَتَشَفَّعُ،

و به تو گشایش طلبم و به تو رستگارى جویم و بوسیله محمّد و آل محمّد بدرگاهت رو کنم و توسل جویم و شفیع گیرم

 

فَاَسْئَلُکَ یا اَللهُ یا اَللهُ یا اَللهُ، فَلَکَ الْحَمْدُ وَلَکَ الشُّکْرُ، وَاِلَیْکَ الْمُشْتَکى، وَاَنْتَ الْمُسْتَعانُ،

پس از تو خواهم اى خدا اى خدا اى خدا از آن توست ستایش و خاص توست سپاسگزارى و بدرگاه توست شکوه و تویى که بیاریت طلبند

 

فَاَسْئَلُکَ یا اَللهُ یا اَللهُ یا اَللهُ، بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد،

از تو خواهم اى خدا اى خدا اى خدا به حق محمّد و آل محمّد که درود فرستى بر محمّد و آل محمّد

 

وَ اَنْ تَکْشِفَ عَنّى غَمّى وَهَمّى وَکَرْبى فى مَقامى هذا، کَما کَشَفْتَ عَنْ نَبِیِّکَ هَمَّهُ وَ غَمَّهُ وَ کَرْبَهُ،

و برطرف کنى از من غصه و اندوه و گرفتاریم را در این جایگاهم چنانچه برطرف کردى از پیامبرت اندوه و غصه و گرفتاریش را

 

وَ کَفَیْتَهُ هَوْلَ عَدُوِّهِ، فَاکْشِفْ عَنّى کَما کَشَفْتَ عَنْهُ، وَفَرِّجْ عَنّى کَما فَرَّجْتَ عَنْهُ،

و کفایت کردى از او هراس دشمنش را پس برطرف کن از من چنانچه برطرف کردى از او و بگشا از من چنانچه گشودى از او

 

وَاکْفِنى کَما کَفَیْتَهُ، وَاصْرِفْ عَنّى هَوْلَ ما اَخافُ هَوْلَهُ، وَمَؤُنَةَ ما اَخافُ مَؤُنَتَهُ،

و کفایتم کن چنانچه او را کفایت کردى و بگردان از من هراس آنچه را مى ترسم از هراسش و هزینه آنچه را مى ترسم از هزینه اش

 

وَ هَمَّ ما اَخافُ هَمَّهُ، بِلا مَؤُنَة عَلى نَفْسى مِنْ ذلِکَ،

و اندوه آنچه را مى ترسم از اندوهش بى آنکه زحمتى از این ناحیه به من برسد 

 

وَاصْرِفْنى بِقَضآءِ حَوائِجى، وَ کِفایَةِ ما اَهَمَّنى هَمُّهُ مِنْ اَمْرِ آخِرَتى وَ دُنْیاىَ.

و بازم بگردان با حاجات برآورده و کفایت کردن آنچه اندوهش مرا فراگرفته از کار آخرت و دنیایم.

 

آنگاه اگر قصد وداع با این دو بزرگوار را داشته باشد مى گوید:

 

یا اَمیرَالْمُؤمِنینَ، وَیا اَباعَبْدِاللهِ، عَلَیْکُما مِنِّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ

اى امیرمؤمنان و اى اباعبدالله سلام همیشگى خدا از جانب من بر شما باد تا شب و روز برجاست

 

وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِیارَتِکُما وَلا فَرَّقَ بَیْنى وَبَیْنَکُما.

و قرار ندهد خداوند این زیارت مرا آخرین بار از زیارت شما دو بزرگوار و جدا نکند میان من و شما.

 

فضائل زیارت صفوان جمال در زیارت امیرالمومنین

 

یادآورى چند نکته:

1) این زیارت را مرحوم سیّدبن طاووس در «مصباح الزائر،صفحه149» نیز با تفاوت هایى آورده است و علاّمه مجلسى آن را از مزار شیخ مفید نقل کرده. (بحارالانوار، جلد 97، صفحه 305، حدیث 23) ما نیز بخشى از این دعا را مطابق بحار و قسمتى را مطابق مصباح المتهجّد نقل کرده ایم.

 

2) از آنچه گذشت به دست آمد که آنچه به عنوان دعاى علقمه میان مردم معروف است و مرحوم حاج شیخ عباس قمى آن را بعد از زیارت عاشورا آورده، همین دعاى صفوان است و حق این بود که به دعاى صفوان معروف مى شد؛ زیرا به تصریح حدیث سیف بن عمیره مطابق نقل شیخ طوسى در مصباح ـ اساساً علقمه، پس از نقل زیارت عاشورا، دعایى ذکر نکرده (ر.ک: بحارالانوار، جلد 98، صفحه 296، حدیث 3) و نقل کامل الزیارات نیز مؤیّد آن است (ر.ک: کامل الزیارات، باب 71، حدیث 8).

 

3) از آنچه گذشت نیز روشن شد که جایگاه اصلى دعاى صفوان (که به دعاى علقمه معروف شده) همین فصل، یعنى فصل زیارات امیرمؤمنان است. چون امام صادق (ع) این دعا را در کنار قبر شریف امیر مؤمنان (ع) و پس از زیارت آن حضرت خواند، گرچه پس از زیارت آن بزرگوار، سلامى به امام حسین (ع) هم داده باشد و یا حتّى مطابق نقلى که شیخ طوسى نسبت به جریان صفوان دارد، پس از زیارت امیر مؤمنان (ع)، زیارت عاشورایى را هم خوانده باشد. بر همین اساس، ما آن دعا را به این جا (فصل زیارت امیرمؤمنان(ع)) منتقل کرده ایم.

 

4) اگر آن دعا (دعاى صفوان و یا علقمه) در ذیل زیارت امیرمؤمنان (ع) ذکر مى شد دیگر ابهامى براى زائران عزیز به وجود نمى آمد که چگونه در آخر دعایى که پس از زیارت عاشورا خوانده مى شود سخن از وداع با امیر مؤمنان (ع) است و تعبیراتى چون «یا امیرالمؤمنین... من زیارتکما... یا امیرالمؤمنین... اتیتکما... و لکما...» در آن آمده است؟! ظاهراً منشأ اشتباه، کیفیّت نقل مرحوم علاّمه مجلسى در فصل زیارات امام حسین (ع) است که دعاى صفوان (علقمه) را در آن جا (فصل زیارات امام حسین (ع)) نیز با تتمّه آن، که مربوط به وداع با امیر مؤمنان و امام حسین (علیهما السلام) است نقل مى کند.

 

مکان زیارت :

این زیارتنامه را می توان در هر مکانی که امکان آن وجود دارد قرائت کرد. اما بهترین مکان برای زیارت، حرم مطهر امام علی (ع) در نجف اشرف است.

 

نتیجه گیری :

زیارت صفوان جمال، یکی از زیارت نامه های پرفضیلت حضرت علی (ع) است که قرائت آن با خلوص نیت و با رعایت آداب، می تواند ثواب های بسیاری برای زائر به ارمغان آورد.

 

گردآوری: بخش مذهبی