انگور فرنگی زینتی و کاربردی، سرشار از مواد مغذی، کم‌چرب و یک انتخاب عالی برای باغ‌های خانگی است. جای تعجب نیست که انگور فرنگی از محبوبیت بیشتری نسبت به گذشته برخوردار است. اگرچه معمولاً به دلیل طعم تارت آن‌ها در پخت‌وپز، مربا و ژله استفاده می‌شود. اما برخی از انواع آن به اندازه کافی شیرین هستند که می‌توانند درست در بوته غذا بخورند.
انگور فرنگی میوه‌های کوچکی است که حاوی مقدار زیادی مواد مغذی است. بر اساس راهنمای تغذیه USDA، آن‌ها ویتامین C، فسفر و پتاسیم بیشتری نسبت به سایر میوه‌ها دارند. علاوه بر این آن‌ها از نظر محتوای آهن و پروتئین بعد از elderberries دوم هستند و چربی آن‌ها از هر میوه‌ای به جز شلیل کمتر است. انگور فرنگی در رنگ‌های قرمز، صورتی، سفید و مشکی موجود است. رنگ قرمز و صورتی در درجه اول در مربا و ژله استفاده می‌شود زیرا کاملاً ترش هستند. سفیدها شیرین‌ترین هستند و می‌توان آن‌ها را به‌صورت دستی خورد. انگور فرنگی خشک شده به‌عنوان یک میان وعده رو به افزایش است. برخی از درختچه‌های انگور فرنگی به اندازه کافی جذاب هستند که در حاشیه درختچه یا گل کاشته می‌شوند.
محدودیت‌هایی برای رشد انگور فرنگی در برخی مناطق وجود دارد زیرا آن‌ها مستعد زنگ تاول کاج سفید هستند. بیماری که می‌تواند درختان و محصولات کشاورزی را ویران کند. مزارع محلی و عوامل توسعه کشاورزی می‌توانند در مورد محدودیت‌های منطقه شما به شما کمک کنند. این منابع محلی همچنین می‌توانند به شما در انتخاب تنوعی که بیشتر در منطقه رشد می‌کند، کمک کنند. همیشه انواع مقاوم به بیماری را درخواست کنید. کارنت می‌تواند گل‌های خود را گرده‌افشانی کند، بنابراین برای میوه دادن فقط باید یک گونه بکارید، اگرچه اگر دو گونه مختلف بکارید میوه بزرگ‌تری خواهید داشت.
انگور فرنگی 12 تا 15 سال عمر می‌کند. بنابراین ارزش وقت گذاشتن برای آماده‌سازی مناسب خاک را دارد. آن‌ها به خاک زهکشی خوب با مقدار زیادی مواد آلی و pH بین 5.5 تا 7.0 نیاز دارند. اگر خاک شما خاکی یا شنی است، قبل از کاشت روی مقدار زیادی از مواد آلی کار کنید.
انگور فرنگی در آفتاب یا سایه جزئی به‌خوبی رشد می‌کند و از سایه بعدازظهر در آب‌وهوای گرم قدردانی می‌کند. درختچه‌های انگور فرنگی شرایط خنک را در مناطق مقاوم در برابر گیاهان USDA 3 تا 5 ترجیح می‌دهند. گیاهان ممکن است زمانی که دمای هوا از 85 درجه فارنهایت (29 درجه سانتی‌گراد) برای مدت زمان طولانی بیشتر شود برگ‌های خود را رها کنند.
بذر کارنت را کمی عمیق‌تر از آنچه که در ظرف نشا رشد کرده است بکارید و آن‌ها را بین 4 تا 5 فوت (1 تا 1.5 متر) از هم فاصله دهید. بعد از کاشت به‌طور کامل آبیاری کنید و 2 تا 4 اینچ (5 تا 10 سانتی‌متر) مالچ ارگانیک را در اطراف گیاهان بمالید. مالچ خاک را مرطوب و خنک نگه می‌دارد و از رقابت علف‌های هرز جلوگیری می‌کند. هر سال مالچ اضافی اضافه کنید تا به عمق مناسب برسد.
انگور فرنگی بوته‌ای را به‌طور مرتب بوته می‌کند تا خاک را از زمان شروع رشد در بهار تا بعد از برداشت مرطوب نگه دارد. گیاهانی که در فصل بهار و تابستان آب کافی دریافت نمی‌کنند ممکن است دچار کپک شوند.
نیتروژن زیاد نیز باعث تشدید بیماری‌ها می‌شود. سالی یک‌بار در اوایل بهار فقط چند قاشق غذاخوری کود 10-10-10 به آن‌ها بدهید. کود را 12 اینچ (30 سانتی‌متر) از تنه درختچه دور نگه دارید.
هرس درختچه‌های انگور فرنگی سالانه برای گیاه مفید است و هم در حفظ فرم آن و هم در برداشت محصول سالم‌تر در هر سال مفید است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها