کهکشان راه شیری احتمالاً بزرگتر از آن چیزی است که قبلاً تصور می شد

تراکم ستاره‌ها در مرکز کهکشان راه شیری احتمالاً کمتر از تخمین‌های قبلی است و در نتیجه راه شیری تراکمی مانند تمام کهکشان‌های هم‌جرم خود دارد.

پژوهش جدید اخترشناسان چینی نشان می‌دهد که کهکشان ما احتمالاً بزرگ‌تر از چیزی است که قبلاً تصور می‌کردیم. آن‌ها دریافته‌اند که راه شیری یک کهکشان با تراکم بسیار زیاد ستاره‌ها نیست.

مطابق یک مقاله منتشرشده در ژورنال Nature Astronomy، تراکم ستاره‌ها در مرکز کهکشان راه شیری کمتر از دانسته‌های قبلی است. این یعنی کهکشان ما در مرکز خود مسطح‌تر است.

راه شیری یک کهکشان مارپیچی بسته است که چندین بازو از مرکز آن به بیرون کشیده شده‌اند. در مرکز این کهکشان یک یک برآمدگی با ستارگان متراکم وجود دارد که سیاه‌چاله کمان ای* در مرکز آن واقع است. چیزی بین ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد ستاره در راه شیری وجود دارند؛ اما تخمین عدد دقیق، به‌علت وسعت زیاد کهکشان و غبارهایی که دید را مسدود می‌کنند، دشوار است.

در دهه‌های اخیر، دانشمندان توانسته‌اند به‌لطف ابزارهای رصدی پیشرفته به فهم بهتری از راه شیری برسند. آن‌ها ساختارهای راه شیری (مانند ضخامت دیسک، بازوهای مارپیچی و شکل میله‌ای وسط آن) را با دقت بالا مطالعه کرده‌اند.

اندازه‌گیری توزیع ستاره‌ها در کهکشان راه شیری

دانشمندان چینی برای پژوهش خود از داده‌های APOGEE، اولین تلسکوپ نقشه‌برداری طیفی ستاره‌ای فروسرخ نزدیک در دنیا استفاده کرده‌اند. این تلسکوپ دانشمندان را قادر می‌سازد تا موانعی مانند غبارهای فضایی را کنار بزنند و به یک تصویر کامل از ساختار کهکشان ما برسند.

اخترشناسان درخشش تمام بخش‌های راه شیری را اندازه‌گیری و غول‌های سرخ سراسر راه شیری را پیدا کرده‌اند. این یافته‌ها نشان می‌دهند که برخلاف باور متداول، راه شیری یک دیسک نمایی (یک ساختار مسطح که تراکم ستاره‌ها با حرکت به سمت لبه‌ها کاهش می‌یابد) ندارد.

در عوض، فقط دیسک بیرونی (که از فاصله ۲۴ هزار سال نوری از مرکز کهکشان آغاز می‌شود) ساختار نمایی دارد. اما دیسک داخلی، توزیعی مسطح‌تر دارد و تراکم ستاره‌ها در آن نسبتاً ثابت است.

این یافته‌ها اهمیت زیادی دارند. طبق دانسته‌های قبلی، تراکم کهکشان راه شیری در مرکز آن بسیار بیشتر از کهکشان‌هایی با جرم مشابه بود. اما حالا این یافته‌ها نشان می‌دهند که راه شیری احتمالاً از تصورات قبلی بزرگ‌تر است و تراکم ستاره‌های آن مانند تمام کهکشان‌های هم‌جرم خودش است.

به زبان علمی‌تر، «شعاع نیم-نور» یا «شعاع مؤثر» کهکشان راه شیری بزرگ‌تر از چیزی است که اخترشناسان پیش‌تر تخمین می‌زدند. شعاع مؤثر شعاعی است که نصف نور یا درخشش یک جرم کیهانی داخل آن قرار دارد. به بیان دیگر، شعاع مؤثر راه شیری، فاصله مرکز کهکشان تا نقطه‌ای است که نصف نور کهکشان در دایره‌ای به آن شعاع قرار دارد.