علی روحانی؛ برنامه نویس وب
هر چه درباره برنامه نویسی و ماشین و گیمینگ بخونم و برام جالب باشه، اینجام می نویسمشتوسط ۱ نفر دنبال می شود
اسکن مغز موش‌ها هنگام حرکت در محیط‌های مجازی می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا بفهمند چگونه مغز به حافظه شکل می‌دهد.
در آخرین پیشرفت علم عصب‌زیست‌شناسی، موش‌ها با عینک واقعیت مجازی در هزارتوهای دیجیتالی به گردش می‌پردازند. پژوهشگران دانشگاه نورت‌وسترن می‌گویند این فناوری می‌تواند به ما یاد دهد که حافظه چگونه کار می‌کند.
تیمی از پژوهشگران به سرپرستی «دنیل دومبک» (Daniel Dombeck)، استاد عصب‌زیست‌شناسی دانشگاه نورت‌وسترن، عینک‌های واقعیت مجازی کوچکی برای موش‌ها ساخته‌اند. پس از این که آن‌ها عینک‌ها را روی سر موش‌ها گذاشتند، مغزشان را زیرنظر گرفتند تا ببینند هنگام حرکت در هزارتوهای دیجیتالی چگونه مسیرها را به‌یاد می‌سپرند. پژوهشگران با این کار به‌دنبال شناسایی نورون‌هایی هستند که حافظه را در مغز شکل می‌دهند.
دستگاه‌های پیشرفته تصویربرداری از فعالیت مغز بسیار بزرگ هستند و قابلیت جابه‌جایی و تعقیب موش‌ها را ندارند. پس درعوض، دانشمندان سر موش‌ها را زیر میکروسکوپ‌های بزرگ ثابت نگه داشتند تا بتوانند اسکن مغز آن‌ها را مشاهده کنند. موش‌ها با کمک یک تردمیل زیر پای خود و یک عینک واقعیت مجازی حرکت می‌کردند.
عینک‌ها تصاویری از یک هزارتو و شکارچیانی مانند جغد به موش‌ها نشان می‌دادند. هدف دانشمندان این بود که ببینند کدام سیناپس‌ها برای شکل‌دادن حافظه تغییر می‌کنند و این تغییر با چه مکانیسمی انجام می‌شود.
این تحقیق کمک می‌کند پژوهشگران درک کنند که مغز انسان چگونه می‌داند در چه نقطه‌ای از دنیای اطرافش قرار دارد. همچنین آن‌ها خواهند فهمید که ما چگونه تجربیات را به خاطره تبدیل می‌کنیم و به راه‌حل‌هایی برای مشکلات‌مان می‌رسیم. درنهایت، آن‌ها درمی‌یابند که حافظه چگونه در اثر بیماری‌های زوال اعصاب ضعیف می‌شود.
محیط‌های مجازی پژوهشگران را قادر می‌سازند از پیشرفته‌ترین ابزارها برای پاسخ به این پرسش‌ها استفاده کنند. در آینده حتی این امکان وجود دارد که با ساخت عینک‌های واقعیت مجازی کوچک‌تر، موش‌ها در محیط‌ها یا هزارتوهای واقعی حرکت کنند.
در مطالعات اولیه، پژوهشگران به موش‌ها هزارتوهای ساده‌ای را نشان دادند که در آن‌ها جایزه‌هایی پنهان بود. آن‌ها در چند مورد از شبیه‌سازی‌ها شکارچیانی را اضافه کردند که از آسمان مجازی جلوی موش‌ها ظاهر می‌شدند.
واکنش موش‌ها به این تهدیدها مشابه واکنش آن‌ها در محیط‌های واقعی بود. آن‌ها یا از حرکت می‌ایستادند یا فرار می‌کردند.
دانشمندان دریافتند که وقتی موش‌ها بعد از دیدن شکارچی در جای خود بی‌حرکت می‌ایستادند، نورون‌های مسیریابی درحال خواندن موقعیتی متفاوت با آنچه بودند که حیوان در آن حضور داشت.
درواقع، این‌طور به‌نظر می‌رسید که موش‌ها درحال فکرکردن به یک مکان امن هستند و خود را در آن می‌دیدند، اما متوجه نبودند که در نقطه‌ای خطرناک ایستاده‌اند. پژوهشگران قصد دارند این مطالعه را ادامه دهند، زیرا می‌تواند توضیح دهد که چگونه تخیلات در مغز شکل می‌گیرند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها