دانشمندان با موفقیت جنین های مصنوعی آزمایشگاهی را در رحم میمون ها کاشتند

رویان مصنوعی کاشته شده در رحم میمون‌ها توانسته است سطح هورمون‌های مرتبط با بارداری را جابه‌جا کند؛ اگرچه عمر آن تنها ۲۰ روز بوده است.

پژوهشگران به‌تازگی موفق شده‌اند رویان مصنوعی منشاء گرفته از سلول‌های بنیادی را در رحم میمون‌ها قرار دهند. اگرچه این رویان عمر چندانی نداشته است؛ اما توانسته واکنش‌های مشابه با بارداری را در میمون‌ها ایجاد کند و امید را برای تولیدمثل غیرجنسی در نخستی‌سانان افزایش دهد.

رویان مصنوعی چیست و چگونه ساخته می‌شود؟

رویان به‌طور طبیعی با لقاح سلول‌های جنسی نر و ماده شکل می‌گیرد؛ اما دانشمندان اخیراً توانسته‌اند آن را از سلول‌های بنیادی و بدون نیاز به اسپرم و تخمک ایجاد نمایند. وقتی این رویان آزمایشگاهی در رحم گروهی از میمون‌های بالغ قرار گرفت، تعدادی از آنها علائم اولیه بارداری را از خود نشان دادند. این پژوهش، پیشرفته‌ترین قدم پیرامون رشد و نگهداری از رویان مصنوعی نخستی‌سانان بوده است که می‌تواند نویدبخش ایجاد جنین غیرجنسی در آینده باشد.

دانشمندان چینی در طی این پژوهش ابتدا سلول‌های بنیادی را از جنین میمون ماکاک استخراج کردند و برای چندین نسل در شرایط آزمایشگاهی مناسب، تکثیر دادند. سلول‌های بینادی قدرت تکثیر بالایی دارند و می‌توانند به بافت‌های مختلفی از جمله بافت‌های تشکیل‌دهنده رویان، تمایز پیدا کنند. پس از تبدیل سلول‌ها به فرم اولیه رویان، فرایند کاشتن آنها در رحم میمون‌های ماده صورت گرفت و در نهایت مشاهده شد که تعدادی از آنها، توانسته‌اند به خوبی و مشابه با رویان طبیعی، تکثیر پیدا کنند.

بررسی‌های صورت گرفته نشان داده است که قرارگیری رویان مصنوعی در رحم، می‌تواند سطح هورمون‌های مرتبط با بارداری را افزایش دهد. با این حال، برخی محققان، ادعا دارند که این پدیده چندان عجیب نیست و حتی می‌توان از سلول‌های کشت شده در آزمایشگاه نیز چنین عملکردی را انتظار داشت. شایان ذکر است که با گذشت ۲۰ روز از انتقال رویان، فرایند رشد و تکثیر آن متوقف شد؛ مسئله‌ای که نشان می‌دهد رویان‌های آزمایشگاهی هنوز تفاوت‌های نسبتاً زیادی با رویان طبیعی دارند. محققان گمان دارند که برخی ویژگی‌های مرتبط با سلول تخمک، در رویان مصنوعی وجود ندارد و شاید همین موضوع موجب جلوگیری از ادامه رشد آن در رحم می‌شود.

پژوهشگران امید دارند که روزی بتوانند بچه میمون‌هایی را با استفاده از سلول‌های بنیادی و بدون نیاز به لقاح، ایجاد کنند؛ اگرچه به نظر می‌رسد تا دستیابی به چنین هدفی، فاصله نسبتاً زیادی وجود دارد. البته آزمایش‌های صورت گرفته در طی این مسیر، می‌تواند درک بهتری پیرامون فرایند بارداری در نخستی‌سانان از جمله انسان و مشکلاتی مثل سقط جنین یا ناباروری را فراهم سازد.