اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD) یک مشکل طولانی مدت است که منجر به تمرکز ضعیف و کنترل تکانهها میشود. این اختلال میتواند بر یادگیری و تعاملات اجتماعی کودک تأثیر بگذارد و تأثیر زیادی بر عملکرد خانواده داشته باشد.
تخمین زده میشود که از هر 20 کودک در استرالیا، یک نفر به ADHD مبتلا است. این اختلال در پسران شایعتر از دختران است.
علل دقیق ADHD ناشناخته است، اما این بیماری معمولاً در خانوادهها ارثی است، بنابراین ژنها تا حدودی در آن نقش دارند. ADHD ناشی از تربیت نادرست والدین نیست.
با حمایتهای خوب در خانه و مدرسه، و در برخی موارد، درمان دارویی، کودک مبتلا به ADHD میتواند زندگی موفقی داشته باشد.
علائم و نشانههای ADHD
علائم و نشانههای اصلی ADHD عبارتند از:
بیتوجهی — مشکل در تمرکز، فراموش کردن دستورالعملها، رفتن از یک کار به کار دیگر بدون اتمام آن
تکانشگری — عمل کردن بدون فکر، حرف زدن بیش از حد، از دست دادن کنترل احساسات به راحتی، مستعد تصادف بودن
بیش فعالی — بی قراری و ناآرامی مداوم.
برخی از کودکان ADHD دارند، اما بیش فعالی ندارند. این کودکان در تمرکز و توجه مشکل دارند و میتوانند فراموشکار باشند و به راحتی حواسشان پرت شود. گاهی اوقات از اصطلاح «ADHD بیتوجه» برای توصیف این وضعیت استفاده میشود.
مهم است به یاد داشته باشید که همه کودکان خردسال دامنه توجه محدودی دارند و گاهی اوقات بدون فکر کردن کارهایی را انجام میدهند، اما فقط تعداد کمی از آنها ADHD دارند. با این حال، اگر فرزند شما علائم ADHD را دارد، که باعث ایجاد مشکلاتی برای فرزندتان میشود، باید فرزندتان را از نظر ADHD و مشکلات مرتبط با آن ارزیابی کنید.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم
تشخیص ADHD باید توسط یک متخصص بهداشت آموزش دیده و باتجربه انجام شود. اگر نگران فرزندتان هستید، ابتدا به پزشک عمومی خود مراجعه کنید. آنها میتوانند شما را به یک متخصص اطفال یا روانشناس کودک ارجاع دهند که قادر به ارزیابی فرزند شما خواهد بود.
مهم است که مطمئن شوید علائم ناشی از چیز دیگری نیست که ممکن است به درمان متفاوتی نیاز داشته باشد. هیچ آزمایشی برای ADHD وجود ندارد — ارزیابی با استفاده از طیف وسیعی از اطلاعات ارائه شده توسط خانواده و مدرسه فرزند شما انجام میشود. سایر متخصصان سلامت، مانند آسیبشناس گفتار، نیز ممکن است در ارزیابی فرزند شما دخیل باشند.
بیشتر کودکان مبتلا به ADHD مشکلات مرتبط دیگری مانند مشکلات یادگیری، مشکلات خواب یا اضطراب نیز دارند. این موارد باید در کنار ADHD ارزیابی و مدیریت شوند.
درمان ADHD
شما میتوانید با استفاده از استراتژیهای مثبت فرزندپروری، همراه با مجموعهای از استراتژیهای خانه و کلاس درس، به فرزندتان در مدیریت علائم ADHD کمک کنید. این موارد شامل پایبندی به یک روال، ایجاد مهارتهای اجتماعی و برنامهریزی محیط یادگیری فرزندتان میشود. گاهی اوقات مشاوره برای فرزندتان یا خانواده نیز مورد نیاز است. به برگه اطلاعات ما با عنوان ADHD — راههایی برای کمک به کودکان در مدرسه و خانه مراجعه کنید .
اگر پس از امتحان کردن این راهکارها، علائم فرزندتان هنوز تأثیر زیادی بر زندگی او دارد، پزشک ممکن است دارو را توصیه کند.
داروهای محرک
مؤثرترین درمان برای علائم ADHD، داروهای محرک است که از دهه ۱۹۷۰ درمان استاندارد برای کودکان مبتلا به ADHD بوده است. حدود یک تا دو درصد از کودکان در استرالیا داروهای محرک دریافت میکنند.
محرکها بر بخشهایی از مغز که در کنترل توجه و برانگیختگی (هوشیاری و بیداری) نقش دارند، تأثیر میگذارند. این داروها تمرکز، کنترل تکانه و بیشفعالی را در حدود ۸۰ درصد از کودکان مبتلا به ADHD تا حد زیادی بهبود میبخشند.
دو محرک رایج مورد استفاده در استرالیا متیل فنیدات و دگزامفتامین هستند. هر دو عملکرد و عوارض جانبی مشابهی دارند. محرکها میتوانند کوتاهاثر یا طولانیاثر باشند. انواع کوتاهاثر معمولاً حدود سه تا چهار ساعت اثر میکنند در حالی که انواع طولانیاثر میتوانند بین شش تا دوازده ساعت اثر کنند.
در استرالیا، داروهای محرک تحت نظارت هستند و فقط توسط متخصصان اطفال، روانپزشکان کودک یا متخصصان مغز و اعصاب (و در شرایط خاص، پزشکان عمومی) قابل تجویز هستند.
داروهای محرک احتمالاً بیشترین تحقیقات را در بین داروهای تجویز شده برای کودکان دارند. این داروها در دوزهای مورد استفاده برای درمان ADHD اعتیادآور نیستند. برخی از کودکان فقط در روزهای مدرسه از آنها استفاده میکنند و در آخر هفتهها هیچ گونه عوارض ترک اعتیاد را تجربه نمیکنند.
داروهای غیرمحرک نیز موجود هستند، به عنوان مثال، اتوموکستین (استراترا)، کلونیدین و گوانفاسین (اینتونیو). این داروها میتوانند برای برخی از کودکان مبتلا به ADHD، مانند کسانی که عوارض جانبی داروهای محرک را تجربه میکنند، مفید باشند.
عوارض جانبی داروهای محرک
شایعترین عارضه جانبی محرکها، کاهش اشتها (بهویژه برای ناهار) است که گاهی اوقات میتواند بر افزایش وزن تأثیر بگذارد. عوارض جانبی کمتر شایع عبارتند از:
دردهای معده
سردرد و سرگیجه
مشکل در به خواب رفتن
کودک تحریکپذیر، گوشهگیر یا بسیار احساساتی میشود.
بعضی از کودکان هیچ عارضه جانبی نخواهند داشت. اگر عوارض جانبی رخ دهد، اغلب میتوان آنها را با تغییر دوز یا زمان مصرف دارو مدیریت کرد. اگر عوارض جانبی شدیدتری رخ دهد، میتوان مصرف محرکها را فوراً و بدون نیاز به کاهش تدریجی دوز، قطع کرد. هیچ عارضه ترک وجود ندارد.
ممکن است محرکها تأثیر جزئی بر رشد (قد) برخی از کودکان داشته باشند، بنابراین لازم است این موضوع همراه با وزن آنها کنترل شود.
داروهای محرک ممکن است باعث افزایش بسیار کمی در ضربان قلب و فشار خون شوند. این امر برای کودکانی که قلب طبیعی دارند، بسیار بعید است که مشکلی ایجاد کند. اگر فرزند شما ناهنجاری قلبی یا عروقی شناخته شده یا سابقه خانوادگی مشکلات قلبی دارد، ممکن است قبل از شروع مصرف داروهای محرک، آزمایشهایی لازم باشد.
در آیدت،
فایلهای
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالاتتان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها