هر کسی گاهی اوقات نگرانیهای آزاردهندهای دارد. نگرانیهایی که فرد را درگیر میکنند، وسواس نامیده میشوند. وسواسها افکار، امیال یا تصاویر ناخواسته یا مزاحمی هستند که بارها و بارها در ذهن ظاهر میشوند. افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) معمولاً میدانند که وسواسهایشان ساخته ذهن خودشان است، اما نمیتوانند آنها را کنترل، نادیده یا از شر آنها خلاص شوند.
اغلب افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) سعی میکنند با انجام برخی آیینها، وسواسهای خود را کاهش دهند یا سرکوب کنند. بسیاری از افراد آیینها یا روشهای خاصی برای انجام کارها دارند. با این حال، برای افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی، آیینها ممکن است "گیر" کنند و ساعتها طول بکشند. وقتی این آیینها به این حد افراطی برسند، "وسواس عملی" نامیده میشوند.
وقتی وسواسها و اجبارها از کنترل خارج میشوند، به آن اختلال وسواس فکری-عملی میگویند.
اختلال وسواس فکری عملی (OCD) یک اختلال اضطرابی است که تقریباً از هر ۴۰ بزرگسال، یک نفر را تحت تأثیر قرار میدهد. اختلال وسواس فکری عملی در سراسر جهان وجود دارد و مردان و زنان را به میزان مساوی تحت تأثیر قرار میدهد. اختلال وسواس فکری عملی معمولاً به تدریج شروع میشود. تقریباً دو سوم افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی به این اختلال مبتلا میشوند.
علائم اصلی OCD وسواسها یا اجبارهای مکرری هستند که در زندگی فرد اختلال ایجاد میکنند. علائم:
وسواسهای رایج عبارتند از:
وسواسهای عملی رایج شامل موارد زیر است:
به نظر میرسد اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) ناشی از ترکیبی از عوامل روانشناختی، بیولوژیکی و ژنتیکی است.
یک نظریه میگوید افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی، اشیاء یا موقعیتهای خاصی را با ترس مرتبط میکنند و یاد میگیرند که از چیزهایی که میترسند اجتناب کنند یا آیینهایی را انجام دهند که به کاهش ترس کمک میکند. نظریه دیگر میگوید افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی افکار خود را تا حدی اشتباه تفسیر میکنند که از آنها تهدید میشوند و میترسند.
تحقیقات در مورد علل و اثرات بیولوژیکی اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) ارتباطی بین اختلال وسواس فکری-عملی و برخی مواد شیمیایی مغز یا انتقالدهندههای عصبی مانند سروتونین، دوپامین و گلوتامات را نشان داده است. سروتونین در تنظیم خلق و خو، پرخاشگری، کنترل تکانه، خواب، اشتها، دمای بدن و درد نقش دارد.
محققان همچنین دریافتهاند که افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) در مناطقی از مغز که تصور میشود در کنترل احساسات و اعمال نقش دارند، فعالیت بیش از حد معمول دارند.
به نظر میرسد اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) «در خانواده ارثی است». اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی نقش مهمی در تمایل به ایجاد وسواس و اجبار دارند. مطالعات تحقیقاتی نشان میدهد که هیچ ژن خاصی به طور خاص با OCD مرتبط نیست. در عوض، به نظر میرسد که ترکیبات متعددی از ژنهای مختلف میتوانند در خطر کلی ابتلا به OCD نقش داشته باشند.
افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی باید تحت درمان اختصاصی اختلال وسواس فکری-عملی از یک درمانگر کاملاً متخصص قرار گیرند. برخی از اشکال رواندرمانی سنتی، علائم اختلال وسواس فکری-عملی را تسکین نمیدهند.
درمان OCD در حالت ایدهآل شامل ترکیبی از مشاوره (درمان شناختی-رفتاری رایجترین درمان است) و دارو (معمولاً داروهای ضد افسردگی، گاهی داروهای ضد اضطراب) است.
گروه درمانی (با افرادی که نگرانیهای مشابهی دارند) نیز میتواند مفید باشد.
اگرچه درمان شناختی-رفتاری و دارو معمولاً به کاهش علائم OCD کمک میکنند، اما روند بهبودی، مانند شروع بیماری، تدریجی و مداوم است. ادامه درمان، حتی زمانی که علائم بهبود یافتهاند، میتواند به حفظ این دستاوردها و جلوگیری از عود بیماری کمک کند. افرادی که از OCD بهبود مییابند، ممکن است از درمان فردی، گروهی یا خانوادگی یا یک گروه حمایتی نیز بهرهمند شوند.
در آیدت،
فایلهای
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالاتتان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها