بسیاری از زوج‌ها تصور می‌کنند که اگر باید بتوانند به تنهایی و بدون نیاز به کمک خارجی از طریق تکه‌های ناهموار کار کنند. سایر زوج‌ها از اینکه خود را در موقعیتی قرار می‌دهند که به زوج درمانی نیاز دارند احساس گناه و شرمندگی می‌کنند. آنها به خود می گویند که در برقراری ارتباط خوب نیستند. آنها می گویند که اگر واقعاً یکدیگر را دوست دارند نباید درگیری داشته باشند. هیچ یک از این فرضیات مفید نیستند. مهمتر از آن، هیچ یک از آنها درست نیست.
به عنوان یک زن و شوهر، باید درگیری داشته باشید زیرا هر دوی شما یک فرد نیستید. شما در یک خانواده اصلی بزرگ نشدید، تجربه ای از محرک های مشابه نداشتید، یا انتظارات یکسانی در مورد زندگی و روابط دارید. این طوفان عالی برای درگیری است. این کاری است که وقتی خود را در تضاد می بینید انجام می دهید که همه چیز را در مورد رو به جلوی رابطه می گوید.
اکثر مشکلات ارتباطی در بحبوحه تعارض ایجاد می شود. شما باید ناامیدی و اختلاف نظر را تجربه کنید. شما احتمالاً نمی‌دانید یا نمی‌توانید در هنگام احساس تدافعی، خاموشی یا سرگیجه چه کاری انجام دهید.