شناخت مسائل مربوط به سلامت روان در نوجوانان و کودکان می تواند بسیار دشوار باشد. بسیاری از اوقات، بچه ها در سکوت رنج می برند، به دنبال اطلاعات از مکان های دیگر هستند، یا فقط اشتباه بودن چیزی را انکار می کنند. اغلب، قبل از اینکه کودکان کمک مورد نیاز خود را دریافت کنند، علائم بیش از حد بزرگ می شوند که قابل کنترل نیستند. این می تواند منجر به افزایش خطر علائم شدید مانند خودکشی، خودآزاری یا خود درمانی با مواد مخدر یا الکل شود. اغلب در زمینه سلامت روان گفته می شود که " مداخله زودهنگام بهترین است". اما دانستن تفاوت بین یک رفتار نادرست یا مبارزه "عادی" و یک مشکل واقعی سلامت روان می تواند بسیار دشوار باشد.
علائمی که باید به عنوان والدین به دنبال آنها باشید:
-
انزوا : قطع وقت با دوستان، غذا خوردن در اتاق خواب،
-
تغییرات ناگهانی در ظاهر : تغییر در آرایش، لباس پوشیدن یا به طور کلی نحوه نمایش خود.
-
تغییرات خلقی ناگهانی : تغییرات خلقی در نوجوانان طبیعی است، اما اگر ناگهانی، غیرقابل توضیح یا تغییر مکرر باشد، می تواند نشانه چیزی بزرگتر باشد.
-
افزایش تحریک پذیری : کودکان اغلب علائم افسردگی یا اضطراب را از طریق تحریک پذیری نشان می دهند. اگر تحریک پذیری برای مدت طولانی ادامه یابد، می تواند نشان دهنده یک مشکل بزرگتر باشد.
-
مشکلات خواب : این شامل مشکل در به خواب رفتن، مشکل در خواب ماندن یا مشکل در بیدار شدن است.
-
خستگی بی دلیل : شکایت از خستگی یا تمایل به چرت زدن، علیرغم داشتن یک استراحت کامل شبانه.
-
مشکل در مدرسه : نمرات، رفتارها، از دست دادن دوستان و غیره.
-
مشکلات حقوقی : توسط پلیس به خانه آورده شدن یا اتهامات جنایی.
-
رفتار بی پروا/خطرناک : ممکن است شامل مواد مخدر، رابطه جنسی، خرج کردن، رانندگی سریع، پریدن، یا بالا رفتن از مکان های بلند باشد.
-
شکایات جسمی : معده درد، سردرد، نیاز به استفاده از حمام بسیار بیشتر از حد معمول و غیره.
-
از دست دادن علاقه به چیزهایی که قبلاً از آنها لذت می بردند : شرکت نکردن در ورزش یا سرگرمی، یا حوصله نداشتن حتی زمانی که همه چیز هیجان انگیز است.
-
صحبت کردن یا فکر کردن در مورد مرگ : لزوماً فقط به معنای خودکشی نیست.
-
گریه کردن : کودک ممکن است بیشتر از حد معمول گریه کند یا به ظاهر هیچ محرکی نداشته باشد
-
افزایش خشم : ممکن است به صورت کج خلقی، پرخاشگری، یا گزارش احساس خشم بیشتر از حد معمول ظاهر شود.
توجه به این علائم تنها اولین قدم است. هنگامی که متوجه شدید ممکن است مشکلی در مورد فرزندتان رخ دهد، او را به یک متخصص مراجعه کنید. یک درمانگر سلامت روان ، روانپزشک ، یا پزشک اصلی شما مکان های خوبی برای شروع هستند. این متخصصان آنچه را که در حال وقوع است ارزیابی می کنند و تعیین می کنند که آیا علائم کودک شما "طبیعی" است یا خیر - و در صورت نیاز می توانند درمان یا درمان مناسب را توصیه کنند .
"روده" والدین یک حس قوی است. اگر احساس می کنید که اتفاقی با فرزندتان می افتد، احتمالاً درست می گویید.
گفت و گوهای مداوم در مورد سلامت روان در سنین پایین می تواند به حساسیت زدایی آنها نسبت به موضوع سلامت روان کمک کند. با انجام این کار، وجود مسائل مربوط به سلامت روان را عادی می‌کنید و برای فرزندانتان آسان‌تر می‌کنید که وقتی چیزی درست نیست، به اشتراک بگذارند. هیچ وقت برای شروع این گفتگوها دیر نیست. چک کردن مرتب فرزندانتان روشی موثر برای اطمینان از اینکه آنها احساس خوبی دارند و ایجاد محیطی است که در آن راحت در مورد احساس خود صحبت کنند.
این غیرمعمول نیست که کودکان بگویند همه چیز خوب است، در حالی که اینطور نیست. به دل خود اعتماد کنید بسیاری از اوقات، افرادی که مشکل سلامت روان دارند، تا زمانی که شدیدتر شود، به سختی متوجه آن می شوند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها