یک پدر نباید فرزندش را دفن کند؛ کافو برای اولین بار از مرگ پسرش گفت؛ کافو کاپیتان تیم ملی برزیل در جام جهانی ۲۰۰۲ امروز پنجاه ساله شد.
به گزارش ورزش، پسر کافو، اسطوره فوتبال برزیل در سن سی سالگی و در جریان یک مسابقه فوتبال دچار حمله قلبی شده و از دنیا رفت. دانیلو فلیسیانو دو مورائس، پسر کافو در حالی که با دوستانش در حال فوتبال بازی کردن بود دچار درد در قفسه سینه شد و به دوستانش شکایت کرد که حالش خوب نیست. دقایقی بعد او که دچار حمله قلبی شده بود از دنیا رفت.
گزارشهای محلی حاکی از آن است که پسر کافو پیش از شروع این بازی دوستانه خوب نبودن حال عمومی‌اش را به دوستان خود اعلام کرده بوده است. دانیلو بعد از به زمین افتادن در نتیجه حمله قلبی به یک بیمارستان نزدیک منتقل شد و پزشکان به صورت اورژانسی برای احیای او تلاش کردند ولی نجات جان او ممکن نشد. دانیلو بزرگترین فرزند از سه فرزند کافو بود. ستاره برزیلی که با پیراهن تیم ملی کشورش فاتح جام جهانی شده و در باشگاه‌های آث میلان و رم 400 بازی انجام داده است.
سفیر جام جهانی 2022 قطر در این مقاله به ذکر رخدادهای فراموش نشدنی، تلخ و شیرین، نیم قرن نخست زندگی خود میپردازد. برای نخستین بار کافو تفکرات خود را در رابطه با درگذشت پسر 30 ساله خود «دانیلو» در روز چهارشنبه 4 سپتامبر 2019 با هواداران به اشتراک میگذارد.
علاوه بر بازگویی تلخ‌ترین تجربه او در یک سال گذشته، کافو از شیوع بیماری کووید-19 در برزیل و جهان و تاثیر ان بر زندگی شخصی خود و مردم جهان صحبت میکند. کافو با اشاره به قرنطینه اجباری خانگی به دوستداران خود می‌گوید که در کنار خانواده بودن تا حدود بسیار زیادی صبر او را در تحمل غم از دست دادن پسرش بالا برده.
کاپیتان سابق تیم ملی برزیل در پنجاهمین سالگرد تولد خود، امیدوار هست که همانگونه که فوتبال در نیم قرن نخست زندگی او شادی و امید به زندگی را برای او به ارمغان آورد، ورزشی که تمامی عمرش را با آن بسر کرده، در بازگشت امید به جامعه جهانی نقش مهمی را بازی نماید.“ما در کنار یکدیگر روزهای تاریکی را در حال تجربه کردن هستیم. اما همانگونه که میگویند، تاریک‌ترین زمان همیشه قبل از طلوع مجدد هست.”
بازخوانی کامل این سرمقاله احساسی به قلم کافو را به شما پیشنهاد می کنیم.
"امروز حالا 50 ساله هستم و این یک نقطه عطف در زندگی من به حساب می آید. به دلیل همه گیری ویروس کرونا من از بسیاری از نزدیکانم دور هستم. بعد از یک سال که هرگز نمی توانستم با بدترین کابوس زندگی ام کنار بیایم حالا زمان بسیار خوبی برای گفتگو و با مقابله با احساس از دست دادن است زیرا میلیون ها نفر در سراسر دنیا نیز این موضوع را احساس می کنند.
همه ما یک سری از روزهای خاص در زندگی مان را هرگز فراموش نمی کنیم. روز عروسی، تولد فرزندان و اگر کمی خوش شانس بوده باشیم برنده شدن برنده شدن تیم ملی کشورمان در جام جهانی. با این حال روز های دیگری نیز وجود دارند که ما هرگز و به هیچ وجه توانایی فراموشی آنها را نداریم چراکه بسیار تراژدی هستند و شما هیچگاه نمی توانید از وقوع آنها جلوگیری کنید.
4 سپتامبر 2019 خدا پسرم دانیلو را از من گرفت. او تنها 30 سال سن داشت اما برخی از وقایع در دنیا غیر قابل توضیح هستند و هیچ دلیلی برای آنها وجود ندارد. من سعی کردم که پسرم را نجات دهم و به وی کمک کنم اما او ما را ترک کرد. این یک احساس پوچ بوده و هست. این یک احساس وحشتناک است که باعث می شود برخی اوقات به درماندگی ما منجر شود. وقتی شما نمی توانید فرزند خود را نجات دهید قطعاً این موضوع باعث می شود که شود که احساس ضعف بزرگی به شما دست بدهد.
با این حال خدا او را از ما گرفت و من مطمئن هستم که در حال حاضر پسرم در جای خوبی قرار گرفته است. او ما را دنبال میکند و به همه کارهایی که انجام می دهیم می خندد. من دعا می کنم که هیچ پدر و مادری چنین اتفاقی را تجربه نکند چرا که یک پدر نباید پسرش را دفن کند.
تا به امروز من هیچگاه درباره این حادثه غم انگیز صحبتی نکرده ام و حالا هم نمی خواهم که جزئیات، روزها و ماه هایی که بعد از این حادثه پشت سرگذاشتم را به تفصیل توضیح دهم. با توجه به موارد خاص فکر می کنم که میلیون ها انسان در سرتاسر دنیا و همین کشور یعنی برزیل، احساسات من را تجربه می کنند. می خواهم با آنها ارتباط برقرار کنم و حسم را به اشتراک بگذارم. می‌خواهم با این نامه به شما نشان بدهم که چگونه می توان در دوران سختی به خود انرژی داد. همچنین می خواهم با شما این موضوع را هم به اشتراک بگذارم که ورزش چگونه می تواند ما در بهبودی کمک کند.
پیش از آنکه درباره چیزی صحبت کنم ابتدا باید از هزاران نفری که پیام ها و دعاهای خود را برای من ارسال کردند تشکر کنم. کلمات نمی توانند میزان محبت ها به من را توصیف کنند اما با این حال از همه آنهایی که در این مدت من کمک کردند سپاسگزارم.
من به خانواده خودم اشاره می کنم. با همه گیر شدن ویروس کرونا مطمئن هستم که افراد بیش از هر زمان دیگری این مدت را با خانواده خود پشت سر گذاشتند. همچنین کسانی که عزیزان خود را از دست دادند و بیش از هر زمان دیگری قدر آن ها را می دانند. این باعث می شود که من به فکر قدرت و حمایتی باشم که بعد از مرگ پسرم دنیلو به سمتم روانه شد. نه تنها من در آن لحظه از آنها انرژی گرفتم بلکه فکر می‌کنم حالا و با همه گیر شدن ویروس کرونا هم این یک موضوع اساسی به حساب می آید. ما هر روز به نقاط قوت خود اضافه می کنیم و می‌توانیم راحت تر به آینده نگاه کنیم.
درد از دست دادن یک عزیز همیشه وجود دارد اما ما باید همواره به چیزهای مثبت نگاه کنیم. وقتی یاد دنیلو می افتم، اولین چیز درباره او شوخی هایش با مردم بود. بنابراین وقتی درد از دست دادن او به ذهنم خطور می کند سعی می‌کنم این موارد را به خودم یادآوری کنم و بعد لبخند بزنم. اینگونه است که ما می‌توانیم دردها را با اتفاقات مثبت مدیریت کنیم.
یک بار دیگر می گویم که با همه گیر شدن ویروس کرونا و ادامه یافتن دوران قرنطینه من حالا بیش از هر زمان دیگری وقتم را با خانواده و نزدیکانم سپری می کنم. من هر روز تمرین می کنم و این کار را با خانواده ام انجام می دهم. این یک فعالیت خانوادگی روزمره است و واقعا امری سرگرم کننده به حساب می آید. به طور قطع مردم نیز من را با توجه به شخصیت بیرونی و اینکه همیشه لبخند می زنم خواهند شناخت. بنابراین من به همه چیز به شکل مثبت نگاه می کنم حتی همین ویروس کرونا چرا که ما حالا می توانیم مدت زمان بیشتری را کنار خانواده خود پشت سر بگذاریم. موضوع شخصاً برای من یک نعمت به حساب می‌آید چرا که دائماً در حال سفر کردن هستند و کمتر تا این میزان با خانواده ام بوده ام. البته من ملاقات با طرفداران و مردم را از دست می دهم. من یک شخص مردمی هستم و هیچ چیزی مثل صحبت کردن با طرفداران درباره فوتبال باعث خوشحالی من نمی شود.
من همچنین با مسئولان کشور قطر یعنی جایی میزبان جام جهانی 2022 خواهد بود همکاری داشته‌ام و سفیر آنها به حساب می آیم. همکاری من با آنها باعث شده که با صدها نفر از هواداران در سرتاسر دنیا ارتباط داشته باشم. همچنین قبل از شیوع ویروس کرونا این فرصت برای من فراهم شد که بتوانم در کلاس‌های مربیگری شرکت کنم. من در آنجا کنار همکاران و سفیران دیگر یعنی ژاوی، ساموئل اتوئو و تیم کیهیل هستم. می توانم هنگام شروع یک بازی فوتبال شادی را در چهره آنها تماشا کنم. دلم برای این نوع چیزها خیلی تنگ شده است. می دانم که برنامه های آنلاینی طراحی شده تا به بچه هایی که مجبور به ماندن هستند کمک شود اما با این حال همه ما اطمینان داریم که شادی چهره کودکان هنگامی که فوتبال بازی می کنند، با هیچ چیز قابل تعویض نیست. این چیزی است که نسبت به سایر موارد بیشترین لذت را به من القا میکند و خیلی دلم برای آن تنگ شده است.
همانطور که طی سال‌های گذشته درد از دست دادن پسرم همراه پشت سر می گذاشتم، با خودم می گفتم که این انرژی منفی تا ابد ادامه نخواهد یافت. درحالی که من مطمئن هستم ما هیچگاه این داغ را فراموش نخواهیم کرد اما با این حال زمان می‌گذرد.
موتورسیکلت سواری یکی دیگر از علایق من به حساب می‌آید. حتی اگر یک جاده را هزار بار طی کرده باشم باز هم این شیرین ترین سفر برایم خواهد بود.
حالا روزهای تاریکی را پشت سر می‌گذاریم اما به طور قطع پیش از هر طلوعی، غروبی هم وجود داشته است. از همه شما می‌خواهم که نکات ایمنی را رعایت کنید، در خانه بمانید، محکم باشید و همیشه در کنار یکدیگر قرار داشته باشید. همچنین به یاد داشته باشید که یک روز همه چیز تمام خواهد شد."
با عشق کافو
ترجمه: مهدی اسدی
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها